به نقل از دیجیکالا:
جفری چاوسر یکی از سازنده‌ترین نویسندگان ادبیات انگلیس به حساب می‌آید. او در آغاز شکل‌گیری ادبیات انگلیسی شروع به نوشتن آثاری به نظم و نثر کرد. آثار چاوسر موضوعات مختلفی را دربرمی‌گرفت. معروف‌ترین اثر او «حکایت‌های کنتربری» نام دارد که در مورد افرادی از مشاغل مختلف است که در سفر خود باید تعدادی داستان پندآموز تعریف کنند. چاوسر ۱۵ سال آخر عمرش را صرف نوشتن این کتاب کرد. او در ۲۵ اکتبر ۱۴۰۰ در لندن درگذشت. در ادامه شش واقعیت جذاب در مورد زندگی و آثار این شاعر برجسته‌ی انگلیسی گردآوری کرده‌ایم.
۱. جفری چاوسر قبل از ۲۰ سالگی دستگیر شد و پادشاه ادوارد سوم برای آزادی‌اش ۱۶ پوند پرداخت کرد
در سال ۱۳۵۹، چاوسر در کمپین ریمز شرکت کرد، تلاشی نظامی توسط ادوارد سوم پادشاه انگلستان برای الحاق بخش‌هایی از فرانسه با توسل به زور. در این جریان، چاوسر – که هم یکی از اعضای خانواده‌ی کنتس اولستر، همسر یکی از پسران ادوارد سوم و هم یک سرباز بود – توسط فرانسوی‌ها دستگیر شد. پس از محاصره، طی مذاکراتی که دو طرف درگیری برای آزادی زندانیان انجام دادند، ادوارد برای آزادی چاوسر ۱۶ پوند (معادل امروزی حدود ۸۰۰۰ پوند یا نزدیک به ۱۰۰۰۰ دلار) پرداخت کرد.
۲. چاوسر را «پدر شعر انگلیسی» می‌دانند
دو قرن قبل از شکسپیر (که احتمالا امروز وقتی حرف شعر انگلیسی می‌شود اکثر مردم اول به او فکر می‌کنند) و در اواخر دهه ۱۳۰۰ چاوسر را «پدر شعر انگلیسی» نامیدند. این عنوانی کاملاً شایسته بود: در حالی که بسیاری از معاصران او (از جمله دوستش جان گوور) علاوه بر زبان‌هایی مانند لاتین و فرانسوی به انگلیسی نیز می‌نوشتند این چاوسر بود که منحصراً به انگلیسی می‌نوشت. محقق قرون وسطی، سیمون هوروبین، می‌نویسد که استفاده‌ی چاوسر از انگلیسی به جای لاتین – زبان ارتباطات بین‌المللی – باعث گسترش استفاده از زبان بومی شد. (در آن دوران انگلیسی به عنوان «زبان مادری» انگلستان در نظر گرفته می‌شد و فراگیری امروزی را نداشت.)
۳. چاوسر به زبان انگلیسی میانه می‌نوشت
شاید تعجب کنید اگر بدانید که شکسپیر، که در قرن‌های ۱۶ و ۱۷ می‌زیست و می‌نوشت، در واقع از انگلیسی مدرن اولیه استفاده می‌کرد. چاوسر که در دهه ۱۳۰۰ می نوشت، از فرم قبلی زبان انگلیسی به نام انگلیسی میانه استفاده می‌کرد که در سال ۱۰۶۶ پس از حمله‌ی ویلیام فاتح به انگلستان، جایگزین انگلیسی باستان/آنگلوساکسون شد. در نتیجه‌ی فتح نورمن‌ها، شکل انگلیسی که چاوسر به ارث برده بود و به آن صحبت می‌کرد و می‌نوشت، به‌شدت تحت‌تأثیر فرانسوی بود (طبق گفته بریتانیکا، حدود ۱۰۰۰۰ کلمه فرانسوی به انگلیسی راه یافتند) که با آنگلوساکسون آلمانی که قبلاً در انگلستان صحبت می‌شد، مخلوط شده بود. این شکل انگلیسی به چشم امروزی‌ها زبانی بیگانه به نظر می‌رسد.
۴. بسیاری از کارهای چاوسر طنز است
یکی از مواردی که کار نویسندگان قدیمی را ارزشمند می‌کند این است که کارشان بی‌زمان است. مثلا واقعا تحسین‌برانگیز است وقتی می‌بینیم حس شوخ‌طبعی نویسندگانی که قرن‌ها پیش می‌زیسته‌اند، امروزه هم باعث خنده می‌شود. چاوسر یکی از قابل توجه‌ترین ادیبان در این زمینه است. بسیاری از آثار او غالباً خنده‌دار و بامزه هستند.
۵. چاوسر در معروف‌ترین اثرش، «حکایت‌های کنتربری»، خودش را سوژه کرد
یکی از طنزآمیزترین داستان‌های چاوسر، داستانی است که در آن خودش هم حضور دارد. چاوسر خودش را به عنوان یک شخصیت در «حکایت‌های کنتربری» سوژه کرده، با یک تفاوت کلیدی و خنده‌دار: شخصیت چاوسر در کتاب نمی‌تواند از پس تعریف کردن یک داستان ساده بربیاید! او سعی می‌کند داستانی قهرمانانه درباره‌ی یک شوالیه تعریف کند. با این حال، داستان بیش از حد طولانی است و شخصیت چاوسر بیشتر وقتش را صرف توصیف قیافه‌ی شوالیه و نحوه‌ی پوشیدن زره می‌کند – به طوری که دیگران صبرشان سر می‌آید. ظاهراً، چاوسر فکر می‌کرد که جا زدن خود به عنوان مردی ناتوان در داستان‌گویی حرکتی خنده‌دار و کنایه‌آمیز است.
۶. آرامگاه او تبدیل به مدفن مشهوری برای نویسندگان شد
چاوسر، چند سال آخر عمرش را با حقوق بازنشستگی که شاه ریچارد دوم به او اعطا کرده بود گذراند و در کلیسای وست مینستر اقامت گزید. او در حین اقامت درگذشت و در صومعه دفن شد. در سال ۱۵۵۶ یعنی حدود یک قرن و نیم بعد، او را از قبر بی‌نشان خود بیرون آوردند و دوباره در کلیسای وست‌مینستر در یک مقبره‌ی مرمرین دفن کردند. ادموند اسپنسر، شاعر قرن شانزدهمی که به سبک باستانی تقلیدی از چاوسر می‌نوشت، درخواست کرد در کنار پدر شعر انگلیسی دفن شود. بنابراین او هم در کنار چاوسر دفن شد. به نظر می‌رسد اسپنسر با این وصیت یک روند را آغاز کرد: از آن زمان، مجموعه‌ای از مقبره‌ها و بناهای یادبود نویسندگان در آرامگاه چاوسر ساخته شد تا حدی که اکنون آن مکان به گوشه شاعران شناخته می‌شود.
منبع: mentalfloss
