۱۵ فیلم برتر جاش برولین؛ از بیکاری و اعتیاد تا نامزدی اسکار و تانوس (پرتره‌ی یک بازیگر)

جاش برولین به عنوان بازیگری که سابقه‌‌ای ۴۰ ساله در هالیوود دارد، بسیار دیرتر از هم‌نسل‌هایش به ستاره تبدیل شد. او هنرپیشه‌ی انعطاف‌پذیری است که هم می‌تواند در قامت یک ضدقهرمان ظاهر شود و هم یک شخصیت مثبتِ احساسی یا شکست‌خورده را به‌درستی به تصویر بکشد. او همواره به سراغ نقش‌های چالش‌برانگیز رفته است و حتی در فیلم‌های بد هم توانایی درخشش دارد. از آثار وسترن و علمی‌-تخیلی تا کمدی و ابرقهرمانی، برولین را نمی‌توان متوقف کرد، او شما را حیرت‌زده می‌کند اما این ستاره‌ی مشهور به‌آسانی به چنین جایگاه والایی نرسیده است.

از همان ابتدا منطقی به نظر می‌رسید که جاش برولین بخواهد وارد حوزه‌ی بازیگری شود، چرا که پدرش «جیمز برولین» یک بازیگر سرشناس به‌حساب می‌آمد و دو جایزه‌ی «گلدن گلوب» در کارنامه داشت. با وجود این، برولین آن‌طور که باید، تحت‌تأثیر حرفه‌ی پدر قرار نداشت. او در مزرعه‌ای در مرکز کالیفرنیا بزرگ شد و در دوران نوجوانی، دوستان تازه‌ای پیدا کرد که متأسفانه باعث انحراف وی شدند. آن‌ها خود را «گربه‌های تندرو» می‌نامیدند و گروهی از اسکیت‌بازها بودند که اغلب به دردسر می‌افتادند و مواد مخدر مصرف می‌کردند. او در گفتگو با «گاردین» در این رابطه می‌گوید: «ما در شهر سانتا باربارا بودیم، دهه‌ی ۸۰ میلادی بود، دوران پانک راک. شما یا فرزندِ والدین ثروتمندِ سهل‌انگار بودید یا فرزند والدین فقیرِ سهل‌انگار. در کل، همه‌ی ما به یک‌شکل بزرگ شدیم و من چیزی مشابه آن دوران را تاکنون ندیده‌ام.» دوستی نوجوانان ثروتمند و فقیرِ محل، رویداد مثبتی به شمار می‌رفت اما همه‌ی آن‌ها یک دشمن مشترک داشتند: مواد مخدر. برولین در این رابطه می‌گوید: «هروئین را امتحان کردم. البته هرگز درگیر آن نشدم و باعث مرگ من هم نشد که اتفاق خوبی است. من ۱۹ دوست داشتم که [به خاطر مصرف مواد] جان خود را از دست دادند. اکثر آدم‌هایی که با آن‌ها بزرگ شدم، حالا مرده‌اند.»

والدینش در سال ۱۹۸۴، هنگامی‌ که ۱۶ ساله بود، طلاق گرفتند و او یک سال بعد، اولین نقش سینمایی‌اش را به‌دست آورد: «بِرَند» در فیلم «گونیز». او مدتی بعد، در سن ۱۷ سالگی، به ونیز ایتالیا نقل‌مکان کرد و در آنجا، علاوه بر اسکیت‌بازی، «ویلیام شکسپیر» می‌خواند و برای نقش‌های مختلف آزمون بازیگری می‌داد. در سال ۱۹۸۷، به او بازی در فیلم «بازگشت به ساحل» (Back to the Beach) پیشنهاد شد، یک اثر کمدی که در آن، «فرانکی آوالون» و «آنت فونیچلو» نقش‌های اصلی را برعهده داشتند. او این نقش را نپذیرفت تا در یک مجموعه‌ی تلویزیونی به نام «کارآگاه خصوصی» (Private Eye) حضور پیدا کند. مدیر برنامه‌هایش به او گفت که از این تصمیم پشیمان خواهد شد زیرا شانس بالایی ندارد و بهتر است همان پروژه‌ی بازگشت به ساحل را قبول کند اما برولین اهمیتی نداد. او در صحنه‌ی فیلم‌برداری همین سریال با همسر اولش، «آلیس اِدر» آشنا شد که نتیجه‌اش دو فرزند به نام «ترور» و «اِدن» بود (هر دو حالا بازیگر هستند). او دراین‌باره می‌گوید: «هنگامی‌که گفتم ترجیح می‌دهم در کارآگاه خصوصی بازی کنم، همه می‌گفتند ممکن نخواهد بود زیرا افراد زیادی برای حضور در آن آزمون بازیگری می‌دادند. مدیر برنامه‌هایم می‌گفت اگر در فیلمِ فرانکی و آنت بازی نکنم، احمق هستم. با خود گفتم، فارغ از نتیجه، اگر [برای کارآگاه خصوصی] تلاش نکنم، دیوانه می‌شوم. و این نقش را به‌دست آوردم. این سریال چندان دوام نیاورد اما با همسر اولم و مادر دو فرزند بزرگم ملاقات کردم. اگر به‌جای این مجموعه به سراغ آن فیلم می‌رفتم، این اتفاق‌ها هرگز رخ نمی‌داد». کارآگاه خصوصی که از شبکه‌ی «ان‌بی‌سی» روی آنتن رفته بود، پس از پخش ۱۳ قسمت، لغو شد و برولین در سال ۱۹۹۴ از آلیس اِدر طلاق گرفت.

در سال ۱۹۹۵، یک روز پس از جشن تولد ۲۷ سالگی، مادرش «جین کامرون» (که فعال حقوق حیوانات بود) در یک تصادف ماشین جان خود را از دست داد. در همین سال، پدرش از همسر دوم خود نیز طلاق گرفت تا مدتی بعد با بازیگر مشهور، «باربارا استرایسند» آشنا شود (آن‌ها در سال ۱۹۹۸ ازدواج کردند). برولین این دوران و اوایل قرن بیست‌ویکم را صرف نقش‌آفرینی در فیلم‌های معمولی یا ضعیف کرد، اما تهیه‌کنندگان حتی برای این پروژه‌ها هم به سراغ او نمی‌آمدند و برولین بیشتر این سال‌ها را بیکار بود. او این دوران سخت را به یاد می‌آورد: «برای ۲۲ سال، تلفن هرگز به صدا درنیامد». برلین که احساس می‌کرد سینما دیگر جای او نیست، وارد معاملات سهام شد و حتی یک وبگاه برای راهنمایی مشتریان تأسیس کرد. آن روزها، تنها یک نگاه اجمالی به کارنامه‌ی هنری برولین کافی بود تا بگویید او هرگز به یک بازیگر بزرگ تبدیل نمی‌شود و هیچ‌گاه فرصت حضور در فیلم‌های بزرگ را نخواهد داشت اما همه‌چیز در سال ۲۰۰۶ عوض شد؛ او با بازی در فیلم «جایی برای پیرمردها نیست» اثر «برادران کوئن» در کانون توجه قرار گرفت. انتخاب اول برادران، «هیث لجر» بود اما او کناره‌گیری کرد. برولین ویدیوی تست بازیگری‌اش را برایشان فرستاد تا جایگزین لجر شود اما آن‌ها به‌کلی نادیده‌اش گرفتند. او سپس از طریق مدیر نامه‌هایش، موفق شد تا یک ملاقات حضوری با برادران داشته باشد و آنجا آن‌ها را راضی کند تا این نقش را به او بدهند. سیر موفقیت‌های برولین از همین سال آغاز شد. او در کمتر از دو سال، در فیلم‌های موفقی همچون «گنگستر آمریکایی» ساخته‌ی «ریدلی اسکات»، «سیاره‌ی وحشت» ساخته‌ی «رابرت رودریگز»، «دبلیو» ساخته‌ی «اولیور استون» و «میلک» ساخته‌ی «گاس ون سنت» حاضر شد و برای میلک یک نامزدی اسکار هم به‌دست آورد.

او در سال ۲۰۰۴ با «دایان لین» ازدواج کرد و در سال ۲۰۱۳ از او جدا شد تا با دستیار سابقش، «کاترین بوید» ازدواج کند (برولین از بوید هم صاحب دو فرزند است). برولین همچنین در سال ۲۰۱۳ تا آستانه‌ی مرگ پیش رفت. در یک سفر تفریحی به کاستاریکا، مردی به او نزدیک شد و درخواست پول و سیگار کرد. هنگامی‌که برولین پاسخ داد هیچ‌کدام را ندارد، مرد ناشناس با چاقو به او حمله و آن را وارد شکمش کرد. چاقو شش سانتیمتر فرورفت که معجزه به نظر می‌رسید، زیرا تنها یک سانتیمتر بیشتر کافی بود تا او کشته شود.

• ۲۰ فیلم برتر بن افلک؛ ستاره‌ای مغموم با فرازوفرودهای بی‌پایان (پرتره‌ی یک بازیگر)

این بازیگر ۵۴ ساله، در سال‌های اخیر با حضور در آثار پرهزینه و پرفروشی همچون «انتقام جویان: جنگ ابدیت»، «آخر بازی»، «ددپول ۲» و «سیکاریو» به یک اَبَرستاره تبدیل‌شده است اما او در گذشته علاقه‌مند بود تا در آثار جدی‌تر و هنری‌تر بازی کند: «وقتی از من پرسیدند می‌خواهی در فیلم «نابودگر: رستگار» بازی کنی، پاسخ دادم که خیر، نمی‌خواهم. در آن دوران، علاقه‌ای به این نوع آثار نداشتم و فیلم‌هایی که در آن روزها بازی می‌کردم را ترجیح می‌دادم. و بعد انتقام‌جویان و ددپول ۲ از راه رسید که جذابیت ویژه‌ای داشتند. من دیر وارد این بازی شدم». پس از نقش‌آفرینی پی‌درپی در بلاک‌باسترهای بزرگ میان سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ (بی‌دلیل نیست که آن دوران را «تابستان برولین» می‌نامیدند، او به‌طور هم‌زمان در هر دو فیلم پرفروش گیشه حضور داشت)، او تصمیم گرفت کمی از بازیگری فاصله بگیرد تا وقت بیشتری را با خانواده‌اش بگذارند. در سال ۲۰۲۱، او اعلام کرد که برای هشتمین سال متوالی پاک (از مواد مخدر و نوشیدنی‌های الکلی) است. برولین به‌زودی با قسمت دوم «تلماسه»، فیلم کمدی «برادران» و فصل دوم مجموعه‌ی تلویزیونی «محدوده‌ی بیرونی» بازمی‌گردد و احتمالاً در قسمت سوم ددپول هم حضور خواهد داشت.

۱۵- وال استریت: پول هرگز نمی‌خوابد (Wall Street: Money Never Sleeps)

• سال انتشار: ۲۰۱۰
• کارگردان: الیور استون
• سایر بازیگران: مایکل داگلاس، شایا لابوف، کری مولیگان، فرانک لانگلا، ایلای والاک، سوزان ساراندون
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۲ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۵۵ از ۱۰۰

وال استریت یکی از کلیدی‌ترین ساخته‌های کارنامه‌ی هنری الیور استون به شمار می‌رود. او این فیلم را برای قدردانی از پدرش، «لو استون» (که یک فروشنده‌ی سهام در دوران رکود بزرگ مالی بود) ساخت. وال استریت یک هجونامه‌ی تفکر برانگیز پیرامون فساد شرکت‌های بزرگ است و مایکل داگلاس برای نقش‌آفرینی درخشانش صاحب جایزه‌ی اسکار شد. وال استریت در گیشه موفق بود اما کسی انتظار نداشت که الیور استون سال‌ها بعد تصمیم بگیرد تا دنباله‌ای برای آن بسازد، فیلمی که به میراث نسخه‌ی اصلی نیز خدشه‌ای وارد نکند. مطابق انتظار، پول هرگز نمی‌خوابد از نظر کیفی به قسمت اول نزدیک نشد اما نکات مثبتی هم دارد، از جمله بازی خوب جاش برولین در نقش «بریتون جیمز».

وقایع فیلم، بیست‌وسه سال بعد از رویدادهای قسمت اول رخ می‌دهد. «گوردون گکو» (مایکل داگلاس) پس از گذراندن دوران محکومیت، به دنبال آشتی با دخترش، «وینی» (کری مالیگان) است و آگاهش می‌شود که او به‌زودی با یک دلال بورس جوان به نام «نیک مور» (شایا لابوف) ازدواج خواهد کرد. گکو، با نیک آشنایی بیشتری پیدا می‌کند و او را به چشم یک شاگرد می‌بیند که پتانسیل بالایی دارد. در همین حین، نیک در حال معامله با بریتون جیمز است و جیمز می‌خواهد از او و گکو برای اهداف شخصی‌اش سوءاستفاده کند. حالا گکو و نیک باید متحد شوند و جلوی جیمز را بگیرند.

۱۴- لاس‌زدن با فاجعه (Flirting With Disaster)

• سال انتشار: ۱۹۹۶
• کارگردان: دیوید او. راسل
• سایر بازیگران: بن استیلر، مری تایلر مور، لیلی تاملین، پاتریشا آرکت، آلن آلدا، تیا لئونی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۷ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۸ از ۱۰۰

دیوید او راسل قادر است تا یک ایده‌ی ساده همچون دورهم جمع شدن اعضای خانواده را به قصه‌ای پرآشوب و دیوانه‌وار تبدیل کند. در لاس زدن با فاجعه، بن استیلر نقش «مِل کاپلین» را بازی می‌کند، پدری که به‌ تازگی صاحب فرزند شده است اما اسمی برای او انتخاب نمی‌کند، زیرا می‌خواهد ابتدا والدین واقعی خودش را بشناسد. او با همراهی همسرش «نانسی» (پاتریشا آرکت) سفری را برای ملاقات والدین آغاز می‌کند و این سفر برایش اهمیت ویژه‌ای دارد، زیرا از هویت واقعی‌اش آگاه خواهد شد.

در پروسه‌ی این ماجراجویی پرهیاهو، مِل و نانسی با افراد عجیب‌وغریب مختلفی روبه‌رو می‌شوند و «اداره‌ی ‌مشروبات الکلی» که به آن‌ها مشکوک شده است، دو مأمور را به تعقیب آن‌ها می‌فرستد: «پل هارمون» (ریچارد جنکینز) و «تونی کنت» (جاش برولین). این دو مأمور در ادامه به مِل و نانسی ملحق می‌شوند تا همراه با آن‌ها به ملاقات خانواده‌ی واقعی مِل بروند! برولین که بیشتر با نقش‌های جدی‌اش شناخته می‌شود، در نقش‌های کمدی هم راضی‌کننده است و گوشه‌ای از مهارت‌های او را می‌توانید در این فیلم تماشا کنید.

۱۳- جوخه‌ی گانگستر (Gangster Squad)

• سال انتشار: ۲۰۱۳
• کارگردان: روبن فلیشر
• سایر بازیگران: رایان گاسلینگ، شان پن، نیک نولت، اما استون، آنتونی مکی، جیوانی ریبیسی، مایکل پنا
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۷ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۳۰ از ۱۰۰

جوخه‌ی گانگستر از جنس آن فیلم‌های کلاسیکِ بی‌ادعایی است که هدفی جز سرگرم‌کردن مخاطب ندارند؛ ادای دینی به سینمای گانگستری و مافیایی که در گذشته‌ی دور محبوبیت جهانی داشتند. روبن فلیشر که یک کمدی‌ساز است و «سرزمین زامبی‌ها» را در کارنامه دارد، سعی کرده است تا شخصیت‌ها چیزی فراتر از تیپ نباشند و داستان هم هرگز با پیچیدگی همراه نباشد؛ رویکردی که چندان جواب نداد. برولین نقش یک مأمور پلیس لس‌آنجلس به نام «جان اومارا» را بازی می‌کند که از عدم‌توانایی نیروهای پلیس برای دستگیری خلافکاری به نام «میکی کوئن» (شان پن) به‌شدت خشمگین است. کوئن نفوذ بالایی دارد و با رشوه توانسته است از قانون فرار کند.

اومارا در نهایت به این نتیجه می‌رسد که برای دستگیری میکی کوئن، باید از ساختارهای مرسوم نیروهای پلیس فاصله بگیرد و قوائد بازی را تغییر دهد. او یک تیم تجسس نامحسوس تشکیل می‌دهد و تعدادی از افسران پلیس مطمئن و وفادار را انتخاب می‌کند تا خودشان را به‌ شکل گانگسترها دربیاورند. آن‌ها نشان پلیس خود را کنار می‌گذارند و با انجام کارهای خلافکارانه، توجه کوئن را به‌خود جلب می‌کنند تا رسما وارد جنگ با یک گانگستر واقعی و بی‌رحم شوند.

۱۲- اورست (Everest)

• سال انتشار: ۲۰۱۵
• کارگردان: بالتاسار کورماکور
• سایر بازیگران: جیسون کلارک، جان هاکس، رابین رایت، امیلی واتسون، کیرا نایتلی، جیک جیلنهال
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۳ از ۱۰۰

این ساخته‌ی بالتاسار کورماکور، قصه‌ی واقعی «فاجعه‌ی ۱۹۹۶ کوه اورست» را روایت می‌کند؛ جایی که گروهی از کوه‌نوردان پس از فتح قله‌ی اورست و در حین فرود، با یک کولاک غیرمنتظره روبه‌رو شدند و درمجموع ۱۲ نفر جان باختند. آن‌هایی که نجات پیدا کردند، چالش‌های فیزیکی و روانی غیرمنتظره‌ای را پشت سر گذاشتند که «جان کراکائر» یکی از آن‌ها بود. او یک سال بعد، در کتابی غیرداستانی به نام «به‌سوی هوای رقیق» همه‌ی اتفاقات را توضیح داد که این فیلم براساس آن ساخته‌ شده است. فیلم اورست ادای دین ارزشمندی به کشته‌شدگان این حادثه است و شجاعت‌های بازماندگان را به خوبی به تصویر می‌کشد.

برولین نقش «بِک وِدِرز» را بازی می‌کند، یک دکتر آمریکایی که به یک گروه کوه‌نوردی به رهبری «راب هال» (جیسون کلارک) ملحق می‌شود. وِدِرز برای گروه هال مهره‌ی ارزشمندی است اما کولاک به چشمانش آسیب وارد می‌کند تا شرایط برایش سخت‌تر شود. برولین موفق شده است تا کشمکش‌های این شخصیت با طبیعت را درست عرضه کند و بازگشت او به خانواده‌اش شما را تحت‌تأثیر قرار خواهد داد.

۱۱- انتقام‌جویان: جنگ ابدیت (Avengers: Infinity War)

• سال انتشار: ۲۰۱۸
• کارگردان: برادران روسو
• سایر بازیگران: رابرت داونی جونیور، کریس همسورث، مارک رافلو، کریس ایوانز، اسکارلت جوهانسون
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۴ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۵ از ۱۰۰

سه فاز اول دنیای سینمایی مارول پیرامون «سنگ‌های قیمتی ابدیت» جریان داشت و می‌دانستیم که دیر یا زود، «تانوس» از راه می‌رسد تا جهان را به آشوب بکشاند. اولین رونمایی از این شخصیت منفی محبوب، در سال ۲۰۱۲ با فیلم «انتقام‌جویان» صورت گرفت اما برولین در سال ۲۰۱۴ و فیلم «نگهبانان کهکشان» نخستین بار به‌عنوان بازیگر و صداپیشه‌ی این شخصیت ظاهر شد. و سرانجام، سال‌ها لحظه‌شماری برای آغاز جنگ اصلی ارتش تانوس و ابرقهرمانان مارول در سال ۲۰۱۸ به‌پایان رسید و البته این شخصیت نشان داد که ارزش این مدت صبر کردن را داشته است.

تانوس از آنچه تصور می‌شد، فوق‌العاده‌تر بود؛ یک شخصیت منفی پیچیده با انگیزه‌های مشخص و تفکرات فلسفی، مردی که می‌خواهد تعادل را به این جهانِ پرهرج‌ومرج بازگرداند. تانوس که شاهد آسیب دیدن و روبه‌زوال رفتن سیاره‌اش به خاطر افزایش جمعیت بوده است، اکنون می‌خواهد جهان تازه‌ای بسازد و برای رسیدن به این هدف، چاره‌ای جز قربانی کردن میلیون‌ها نفر ندارد. حتی فناوری‌های موشن‌کپچر هم مهارت‌های بازیگری برولین را کاهش نداده‌ و حالا نام او با یکی از بهترین شخصیت منفی های تاریخ ژانر ابرقهرمانی تا ابد پیوند خورده است.

خرید کتاب تانوس: فرمان مرگ

۱۰- گانگستر آمریکایی (American Gangster)

• سال انتشار: ۲۰۰۷
• کارگردان: ریدلی اسکات
• سایر بازیگران: دنزل واشنگتن، راسل کرو، روبرت فیتزگرالد دیگز، جان هاکس، جان اورتیز، آرماند آسانته
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۸ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۰ از ۱۰۰

برخلاف جوخه‌ی گانگستر، گانگستر آمریکایی یک فیلم جنایی جدی و پرجزئیات است که در آن، ریدلی اسکات به‌نوعی آثار جنایی-مافیایی دهه‌ی ۷۰ میلادی را احیا می‌کند؛ دورانی که فیلم‌های این ژانر از عمق ویژه‌ای برخوردار بودند و در کنار داستان‌گویی، ابعاد سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ایالات‌ متحده را نیز بررسی می‌کردند. قصه پیرامون ظهور یک گانگستر سیاه‌پوست به نام «فرانک لوکاس» (دنزل واشنگتن) اتفاق می‌افتد، یک رئیس مافیایی قدرتمند که همه به او احترام می‌گذارند. «ریچی رابرتز» (راسل کرو) یک مأمور پلیس است که می‌خواهد راهی برای سرنگونی لوکاس پیدا کند اما نه تنها اعضای گروه لوکاس برایش مشکل‌ساز می‌شوند بلکه از داخل سازمان هم با چالش روبه‌رو می‌شود.

فساد در اداره‌ی پلیس بیداد می‌کند و لوکاس به بسیاری از اعضای خرده‌پا و عالی‌رتبه‌ی سازمان رشوه می‌دهد؛ این افراد برای اینکه جلوی رابرتز را بگیرند، حاضرند تا هر کاری انجام دهند، همانند «تروپو» که نقش آن را جاش برولین بازی می‌کند، او از لوکاس پول گرفته است و نمی‌خواهد در عملیات دستگیری وی نقشی داشته باشد. جدیت و فرهمندی همیشگی جاش برولین اینجا هم به چشم می‌خورد اما او به این شخصیت، اندکی بزدلی نیز اضافه کرده است.

۹- خباثت ذاتی (Inherent Vice)

• سال انتشار: ۲۰۱۴
• کارگردان: پل توماس اندرسن
• سایر بازیگران: بنیسیو دل تورو، واکین فینیکس، کاترین واترستون، اوون ویلسون، ریس ویترسپون
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۶ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۴ از ۱۰۰

خباثت ذاتی، ادای دین متفاوت پل توماس اندرسن به داستان‌های کارآگاهی کلاسیک است که در آن با قصه‌ای پیچیده و انواع شخصیت‌های عجیب‌وغریب روبه‌رو می‌شوید. واکین فینیکس نقش کارآگاه خصوصی، «داک اسپورتلو» را بازی می‌کند که اعتیاد دارد و معمولاً بیشتر از اینکه شخصاً سرنخ‌ها را کشف کند، تصادفاً به آن‌ها می‌رسد. جاش برولین نقش مأمور پلیسی به نام «کریستین اف. بیورنسن» را بازی می‌کند که به «بیگ‌فوت» مشهور است و یکی از اولین سرنخ‌ها را در اختیار داک قرار می‌دهد.

برولین بی‌گمان از همکاری با پل توماس اندرسن لذت برده است و دیالوگ‌ها را باظرافت ویژه‌ای ادا می‌کند؛ تماشای حرفه‌ای‌گری صریح بیگ‌فوت در مقابل حواس‌پرتی‌های داک هم بامزه از آب درآمده است. با وجود این، درنهایت مشخص می‌شود که او نقش مهم‌تری در قصه دارد و در بخش‌های پایانی، به کمک داک اسپورتلو می‌آید. قصه‌ی فرعی بیگ‌فوت پیرامون ناراحتی وی از مرگ همکارش نیز با تشکر از بازی خوب جاش برولین، تأثیرگذاری بیشتری پیداکرده است.

۸- تلماسه (Dune)

• سال انتشار: ۲۰۲۱
• کارگردان: دنی ویلنوو
• سایر بازیگران: تیموتی شالامی، اسکار آیزاک، جیسون موموآ، خاویر باردم، زندایا، دیو باتیستا، ربکا فرگوسن
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۳ از ۱۰۰

اقتباس رمان تلماسه (نوشته‌ی «فرانک هربرت») که یکی از پیچیده‌ترین داستان‌های عملی-تخیلی تاریخ به‌حساب می‌آید، آسان نبود اما دنی ویلنوو این کار را انجام داد و نتیجه‌ی نهایی مخاطبان را غافل‌گیر کرد. این رمان را در گذشته در فهرست «آثاری که نمی‌توان اقتباس کرد» قرار می‌دادند و دلایل واضحی برای این مسئله وجود دارد، از گستردگی کم‌نظیر و مضامین فلسفی آن تا شخصیت‌های متعددی که روابط پیچیده‌ای با یکدیگر دارند. دنی ویلنوو علاوه بر یک اقتباس وفادارانه، از نظر بصری هم اثر شاخصی عرضه کرده است. مفاهیم سیاسی قصه‌ی اصلی در فیلم قابل‌درک هستند و می‌توانید با شخصیت‌ها ارتباط احساسی برقرار کنید.

تلماسه یک گروه بازیگری باورنکردنی دارد که همگی راضی‌کننده ظاهرشده‌اند، به همین منوال، جاش برولین هم هنرنمایی درجه‌یکی ارائه داده است. او نقش «گورنی هالِک» را بازی می‌کند، یکی از دوستان قدیمی «دوک لتو» (اسکار ایزاک) و یکی از مرشدان فرزندش «پل» (تیموتی شالامی). هالِک هنر مبارزه را به پل آموزش می‌دهد و وظیفه‌ی دفاع از خاندان «آتریدیز» در مقابل دشمنان را بر عهده دارد.

۷- گونیز (The Goonies)

• سال انتشار: ۱۹۸۵
• کارگردان: ریچارد دانر
• سایر بازیگران: شان آستین، جف کوئن، کوری فلدمن، کری گرین، مارتا پلیمپتن، اَن رمزی، جو پانتولیانو
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۷ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۶ از ۱۰۰

جاش برولین با این فیلم ماجراجویی-خانوادگی کلاسیک ساخته‌ی ریچارد دانر به دنیای سینما قدم گذاشت، فیلمی که هنوز هم طرفدار دارد و شاید روزی قسمت دومی هم برای آن ساخته شود. ویژگی مثبت گونیز، یک «حس اصالت و واقع‌گرایی» است که در شخصیت‌های نوجوان قصه وجود دارد؛ دیالوگ‌ها هم به همین شکل، از سبک‌وسیاق هالیوود فاصله گرفته‌اند و به دنیای واقعی نزدیک‌تر هستند. شاید به همین دلیل بود که نوجوانان آن دوره با این فیلم ارتباط زیادی برقرار کردند. گونیز همچین وعده‌ی ظهور چند بازیگر مستعد جوان را می‌داد که جاش برولین در راًس آن‌ها قرار می‌گیرد.

او نقش «براندون والش»، برادر بزرگترِ «میکی» (شان آستین) را بازی می‌کند. براندون اگرچه یکی از اعضای گونیز به‌حساب می‌آید و از وقت گذراندن با «چاک» (جف کوئن)، «دیتا» (جاناتان کی کوان) و «ماوث» (کوری فلدمن) لذت می‌برد اما یک ستاره‌ی ورزشکار هم هست که بیشتر تمرکزش روی رابطه‌ی عاشقانه‌اش با «آندرآ» (کری گرین) قرار دارد.

۶- شهامت واقعی (True Grit)

• سال انتشار: ۲۰۱۰
• کارگردان: برادران کوئن
• سایر بازیگران: جف بریجز، مت دیمون، هیلی استاینفلد، بری پپر، دامنل گلیسون، جی.کی. سیمونز
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۵ از ۱۰۰

برادران کوئن همواره با نوآوری و سبک هنری خاصشان فیلم‌دوستان را هیجان‌زده کرده‌اند و خالق تعدادی از به‌یادماندنی‌ترین شخصیت‌های تاریخ سینما هستند؛ بنابراین هنگامی‌ که تصمیم گرفتند رمان شهامت واقعی نوشته‌ی «چارلز پورتیس» را اقتباس کنند (کتابی که در سال ۱۹۶۹ هم فیلمی بر اساس آن با بازی «جان وین» ساخته شده بود)، اتفاق عجیبی به شمار می‌رفت. بااین‌حال، آن‌ها بازهم قدرت فیلم‌سازی خود را به رخ کشیدند و اثری ساخته‌اند که از نظر کیفی، فاصله‌ی معناداری با اقتباس پیشین دارد. شخصیت‌ها پرداخت بهتری دارند، فیلم از ریتم مناسب‌تری بهره می‌برد و شخصیت‌ها از حالت کاریکاتوری خارج‌شده‌اند و واقع‌گرایانه‌تر هستند.

«متی راس» (هیلی استاینفلد) دخترکی است که همه‌ی اعضای خانواده‌اش توسط یک آدمکش جایزه‌بگیر به نام «تام چنی» (جاش برولین) کشته شده‌اند. راس به دنبال اجرای عدالت است و می‌خواهد از چنی انتقام بگیرد. بنابراین از مارشال کارکشته و باتجربه، «روس‌تر کاگ‌برن» کمک می‌طلبد تا در یافتن چتی با او همراه شود. یک رنجر تگزاسی به نام «لباف» نیز در ادامه به آن‌ها ملحق می‌شود که می‌خواهد چتی را برای قتل یک سیاستمدار تگزاسی دستگیر کند. هرکدام از این شخصیت‌ها، انگیزه‌های خاصی برای پیدا کردن چتی دارند و هنگامی‌ که با برولین ملاقات می‌کنیم، این انگیزه‌ها معنادارتر می‌شوند. چتی یک موجود گروتسک و آزاردهنده است که ارزشی برای انسانیت قائل نیست و برولین توانسته ابعاد شخصیتی مردی که درکی از افتخار و شرافت ندارد را قانع‌کننده ترسیم کند. شهامت واقعی بی‌گمان یکی از بهترین فیلم‌های وسترن دو دهه‌ی اخیر است.

۵- دبلیو (W)

• سال انتشار: ۲۰۰۸
• کارگردان: الیور استون
• سایر بازیگران: الیزابت بنکس، جیمز کرامول، الن برستین، ریچارد درایفس، توبی جونز، تندی نیوتون
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۳ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۵۸ از ۱۰۰

الیور استون از آن دسته فیلم‌سازانی است که نامش با حاشیه گره خورده است و ترسی از پرداختن به شخصیت‌های جنجالی تاریخی ندارد؛ بنابراین چندان عجیب نبود که او بخواهد در روزهایی که «جرج دابلیو. بوش» همچنان رئیس‌جمهور ایالات‌ متحده است، فیلمی درباره‌ی زندگی او بسازد. این فیلم در نگاه اول، کنجکاوی همگان را برانگیخت و بحث‌های متعددی پیرامون هدف فیلم‌ساز و صحت و درستی رویدادها ایجاد شد. ساخت فیلم زندگی‌نامه‌ای فردی که هنوز به‌پایان مسیر نرسیده و همچنان روی صندلی ریاست نشسته است هم این سؤال را ایجاد می‌کرد که شاید برای ساخت چنین اثری زود باشد. اما چه کسی حاضر بود تا چنین نقشی را بر عهده بگیرد؟ جاش برولین همه‌ی ریسک‌ها را به جان خرید و در فیلم به ایفای نقش پرداخت. فارغ از کیفیت نهایی فیلم و انتخاب‌های سؤال‌برانگیز استون، بازی برولین را باید برگ برنده‌ی اثر بدانیم.

او رفتار و منش جرج بوش را به‌درستی بازآفرینی کرده است، کاری که در آن روزها چالش‌برانگیز بود، زیرا افراد زیادی ادای این رئیس‌جمهور را درمی‌آوردند (همانند «ویل فرل» در برنامه‌ی «پخش زنده شنبه‌شب») و برولین می‌خواست از آن حس‌وحال طنز فاصله بگیرد. بوشِ برولین کاریکاتوری نیست و استون برداشت واقع‌گرایانه‌ای از دوران مختلف زندگی این رئیس‌جمهور ارائه داده است. کشمکش‌های بوش پسر و پدر هم در فیلم حضور پررنگی دارد.

۴- میلک (Milk)

• سال انتشار: ۲۰۰۸
• کارگردان: گاس ون سنت
• سایر بازیگران: شان پن، امیل هرش، دیه‌گو لونا، جیمز فرانکو، آلیسون پیل، ویکتور گاربر
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۳ از ۱۰۰

در کارنامه‌ی هنری جاش برولین فیلم‌های بزرگی را پیدا می‌کنید و او بارها برای نقش‌های مختلف مورد تحسین منتقدان قرارگرفته است، با این‌ حال شاید عجیب باشد که او تنها یک بار نامزد جایزه‌ی اسکار شده است. او اگرچه برای بعضی از نقش‌های درخشانش نادیده گرفته شد اما آکادمی نتوانست از کنار نقش‌آفرینی تکرارنشدنی وی در فیلم میلک عبور کند. شان پن نقش «هاروی میلک» را بازی می‌کند (او برای این نقش صاحب جایزه‌ی اسکار شد) و برولین نقش «دن وایت» را بر عهده دارد، سیاستمداری که هاروی میلک را به قتل رساند.

وایت و میلک در ابتدا همکار بودند و اگرچه مشکلی با یکدیگر نداشتند اما تفاوت در دیدگاه‌ها و ایدئولوژی باعث شد تا در مقابل هم قرار بگیرند. وایت یک سرباز سابق جنگ ویتنام، افسر سابق نیروی پلیس و فردی مذهبی است که سعی می‌کند میلک را به راه راست هدایت کند اما موفق نمی‌شود. پس از درخواست کمک از میلک برای توسعه‌ی یک مرکز روان‌پزشکی در منطقه که با مخالفت او همراه می‌شود، وایت تصمیم می‌گیرد تا خشم خود را با به قتل رساندن میلک بروز دهد.

۳- درود بر سزار! (Hail, Caesar)

• سال انتشار: ۲۰۱۶
• کارگردان: برادران کوئن
• سایر بازیگران: جرج کلونی، چنینگ تیتوم، اسکارلت جوهانسون، جونا هیل، فرانسیس مک‌دورمند
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۳ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۶ از ۱۰۰

جاش برولین با نقش‌های جدی شناخته می‌شود اما همان طور که بالاتر هم اشاره داشتیم، در نقش‌های کمدی هم عملکرد قابل‌قبولی دارد. در درود بر سزار!، فیلم کمتردیده‌شده‌ی برادران کوئن، او یکی از چهره‌های پشت‌صحنه‌ی هالیوود در دهه‌ی ۵۰ میلادی را بازی می‌کند. «ادی منیکس»، از اعضای یک استودیوی فیلم‌سازی است که وظیفه دارد تا حاشیه‌های ستارگان سینمایی عجیب‌وغریب را مدیریت و آن‌ها را از تبدیل‌شدن به سوژه‌ی رسانه‌ها دور کند.

رئیس اصلی استودیو، «وایت‌لاک» (جرج کلونی) معمولاً هیچ ایده‌ای ندارد که چه خبر است و اغلب ناپدید می‌شود. «هوبی دوئل» (آلدن ارنرایک) یک انتخاب اشتباه برای پروژه‌ی جدید استودیو بوده است. رقاص مستعد، «دی‌آنا مورن» (اسکارلت جوهانسون) در حین پروسه‌ی فیلم‌برداری، باردار می‌شود. دیگر ستاره‌ی اثر، «برت گرنی» (چنینگ تیتوم) انگیزه‌های سیاسی مخفی دارد و خواهران دوقلوی بازیگر همواره با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند. هماهنگی و سازمان‌دهی این افراد خودمحور، ادی منیکس را با چالش‌های جدی روبه‌رو می‌کند اما او آدم بذله‌گویی است که ظاهراً از این آشوب‌ها لذت می‌برد.

۲- سیکاریو (Sicario)

• سال انتشار: ۲۰۱۵
• کارگردان: دنی ویلنو
• سایر بازیگران: امیلی بلانت، بنیسیو دل تورو، ویکتور گاربر، رائول تروهی‌یو، ماکسیمیلیانو هرناندز
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۲ از ۱۰۰

این ساخته‌ی اکشن-تریلر فراموش‌نشدنی دنی ویلنو پدیده‌ی منحصربه‌فردی است، فیلمی که آرام پیش می‌رود اما تعلیق در آن موج می‌زند و مخاطب را به استرس ‌داشتن عادت می‌دهد. سیکاریو شما را در دنیایی غرق می‌کند که به ناامنی و خطر آغشته است. امیلی بلانت نقش «کیت مِرسِر» را بازی می‌کند، یک مأمور اف‌بی‌آی که باید یک پرونده‌ی قتل را حل کند که ردپای کارتل مکزیک نیز در آن به چشم می‌خورد. او باید با گروهی ویژه‌ای از مأموران و سربازان کار کند که روش کاری متفاوتی دارند و برای رسیدن به جواب، حاضرند هر کسی را شکنجه دهند یا به قتل برسانند. برولین در نقش «مت گِرِیوز»، مأموری است که کارهای کثیف و غیرقانونی دولت را انجام می‌دهد و آدمکش ناشناسی به نام «آلخاندرو» (بنیسیو دل تورو) نیز به او کمک می‌کند. کیت به‌تدریج متوجه می‌شود که به دنیایی قدم گذاشته است که هیچ سنخیتی با عدالت و اجرای قانون ندارد.

شخصیت امیلی بلانت احساسی است و در نقطه‌ی مقابل این دنیای خشن قرار می‌گیرد، دل‌ تورو هم مرموز و در عین حال شیطانی است اما جاش برولین؟ او نماد سقوط اخلاقی ایالات‌ متحده است، مردی که شرایط را به نفع خود تغییر می‌دهد، حتی اگر به این معنا باشد که افراد بی‌گناهی در این میان قربانی می‌شوند. او در این مسیر، از کیت سوءاستفاده می‌کند و اگر شرایط خراب شود، حاضر است تا دخترک را به قتل برساند. مت گِرِیوز در حقیقت هیچ تفاوتی با آلخاندرو ندارد، چه بسا از او هم بی‌رحم‌تر باشد.

۱- جایی برای پیرمردها نیست (No Country For Old Men)

• سال انتشار: ۲۰۰۷
• کارگردان: برادران کوئن
• سایر بازیگران: تامی لی جونز، خاویر باردم، کلی مکدونالد، گرت دیلاهانت، وودی هارلسون
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۲ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۳ از ۱۰۰

این شاهکارِ برادران کوئن، بی‌تردید یکی از بهترین فیلم‌های قرن بیست‌ویکم است؛ یک موشکافی دقیق از طمع‌کاری، اخلاقیات، چرخه‌ی خشونت و البته «بی‌عدالتی» که به یکی نمادهای عصر مدرن تبدیل شده است و گویی هرگز از بین نمی‌رود. برای چنین اثر فلسفی و پیچیده‌ای که مبتنی بر رمان «کورمک مک‌کارتی» است، ضروری بود که بازیگران بتوانند احساسات شخصیت‌ها را به‌درستی ابراز کنند و شاید در آن دوران، کسی انتظار نداشت که جاش برولین هم بتواند در کنار تامی لی جونز، وودی هارلسون و خاویر باردم خودنمایی کند اما او نگاه‌ها را خیره کرد. برولین می‌دانست که این نقش کارنامه‌ی هنری‌اش را متحول خواهد کرد و فرصت را غنیمت شمرد.

اگر شخصیت‌ منفی افسانه‌ای فیلم با بازی خاویر باردم را کنار بگذاریم، باقی شخصیت‌ها خاکستری به حساب می‌آیند و این بینندگان هستند که باید با بررسی اعمال این آدم‌ها، در رابطه با خوب یا بد بودن آن‌ها نتیجه‌گیری کنند. برولین نقش «لوئلین ماس» را بازی می‌کند، یک مزرعه‌دار معمولی که تصادفاً، با تعدادی جسد در بیابان روبه‌رو می‌شود. ظاهرا یک معامله‌ی موادمخدر در جریان بوده است که به خشونت کشیده می‌شود و حالا آنجا یک کیف حاوی دو میلیون دلار پول وجود دارد که ماس آن را برمی‌دارد. او می‌داند این پول زندگی‌اش را عوض خواهد کرد اما در عین حال آگاه است که چنین پولی ممکن است او را هم به کشتن دهد. او سعی می‌کند تا پول را بازگرداند اما دیگر دیر است، زیرا «آنتون چیگور» (باردم) دستور گرفته است تا او را به قتل برساند و پول را پس بگیرد.

منبع: Slash/Film