به نقل از دیجیکالا:
آیا می‌دانید آبراهام لینکلن، استیون هاوکینگ، جورج پاتون، میکل آنژ و وینستون چرچیل چه وجه مشترکی داشته‌اند؟ این افراد نه تنها از موفق‌ترین افراد تاریخ بوده‌اند، بلکه همه آن‌ها به افسردگی هم مبتلا بوده‌اند.
افسردگی یکی از شایع‌ترین اختلالات روانی در سراسر جهان است. سازمان بهداشت جهانی آمار مبتلایان به افسردگی را در سطح جهان حدود ۳۰۰ میلیون نفر برآورد می‌کند و تخمین‌ها حاکی از آن است که حدود ۱۵٪ از جمعیت بزرگسالان در مقطعی از زندگی خود افسردگی را تجربه می‌کنند.
با این وجود، تصورات غلط و باورهای نادرست بسیاری درباره‌ی افسردگی در جامعه رواج دارد. افرادی که افسردگی را تجربه می‌کنند، اغلب به دلیل همین تصورات غلط نسبت به اختلالات سلامت روان، با مشکلات فراوانی روبه‌رو می‌شوند.
برای رفع مشکلات این‌چنینی و کمک به افراد مبتلا به افسردگی، اولین قدم تشخیص باورهای نادرست و حقایق مربوط به افسردگی است، زیرا تصورات نادرست درباره‌ی افسردگی موجب افزایش سطح برخوردهای نادرست، انگ و تعصبات نابه‌جا پیرامون این اختلال روانی می‌شود. این احساس خجالت و انگ نابه‌جا می‌تواند مانع از این شود که برخی افراد علائم افسردگی خود را با کسی در میان بگذارند یا برای درمان آن اقدامی کنند. تنها راه‌حل این مشکل مبارزه با باورهای نادرست و تصورات غلط درباره‌ی افسردگی است و همین‌طور افزایش درک عمومی درباره‌ی اختلالات سلامت روان.
در ادامه این مقاله از دیجیکالا مگ برخی از تصورات غلط و باورهای نادرست درباره‌ی افسردگی نقد و بررسی علمی شده است. اطلاعات صحیح و معتبر درباره‌ی این بیماری به شما کمک تا با موفقیت این بحران را پشت سر بگذارید. با ما همراه باشید.
۱. افسردگی یک بیماری واقعی نیست
بسیاری از مردم به اشتباه معتقدند که افسردگی فقط غم و اندوه یا حتی ضعف شخصیت است. اما در واقع، افسردگی یک اختلال پیچیده مرتبط با سلامت روان است. این بیماری ریشه‌های اجتماعی، روان‌شناختی و زیست‌شناختی مختص به خود را دارد و به روش‌های مختلفی قابل درمان است.
اگر فکر می‌کنید ممکن است افسردگی داشته باشید، به آن فقط به‌عنوان غم و اندوهی گذرا یا یک مشکل شخصیتی نگاه نکنید. در عوض، با یک روان‌پزشک یا روان‌درمانگر درباره‌ی این مسأله صحبت کنید. این افراد می‌توانند به شما کمک کنند تا پشتیبانی تخصصی لازم برای مدیریت وضعیت روحی خود را به شکل صحیح دریافت کنید.
۲. افسردگی با غم و اندوه یکی است
تمایزهای مهمی بین افسردگی و غم وجود دارد. هنگام مقایسه‌ی افسردگی و غم، توجه به طول مدت علائم و رفع آن‌ها مهم است. احساس غم و اندوه به اندازه یک دوره افسردگی که به طور بالقوه می‌تواند برای هفته‌ها، ماه‌ها یا حتی سال‌ها ادامه یابد، دوام ندارد. احساس غم و اندوه به خودی خود برطرف می‌شود، به‌خصوص با گذشت زمان و حمایت خانواده و دوستان، در حالی که افسردگی به خودی خود برطرف نمی‌شود. افرادی که غمگین هستند فقط احساس غم و اندوه دارند، در حالی که مبتلایان به افسردگی چندین احساس دیگر از جمله اضطراب، پوچی و ناامیدی را هم‌زمان تجربه کنند.
۳. داروهای ضد افسردگی همیشه افسردگی را درمان می‌کنند
افسردگی قابل درمان است و در میان گزینه‌های درمانی موجود، روان‌پزشک شما ممکن است برایتان داروهای ضد افسردگی تجویز کند. این داروها بیوشیمی مغز شما را تغییر می‌دهند. آن‌ها می‌توانند به رفع مسائل بیولوژیکی که در به وجود آمدن وضعیت شما نقش دارند، کمک کنند.
برای بسیاری از افراد، داروهای ضد افسردگی به تنهایی کافی نیستند. پزشک شما همچنین ممکن است روان‌درمانی یا گفتاردرمانی را به شما توصیه کند. ترکیب درمان دارویی با گفتاردرمانی یک استراتژی درمانی رایج و مناسب است.
۴. افسردگی به خودی خود درمان می‌شود
علائم افسردگی بدون درمان حرفه‌ای به‌ندرت بهبود می‌یابد. درمان برای رفع علائم افسردگی ضروری است. بسیار نادر است که افسردگی خود به خود و بدون مداخله حرفه‌ای از بین برود. بدون درمان مناسب، افسردگی ممکن است ماه‌ها یا حتی سال‌ها به طول بیانجامد یا به طور بالقوه منجر به رفتارهای خودزنی یا خودکشی شود.
درمان افسردگی به فرد اجازه می‌دهد تا به عملکرد طبیعی روزانه خود برگردد. همچنین درمانگر می‌تواند مهارت‌های مقابله‌ای لازم را به شما بیاموزد تا به وسیله‌ی آن‌ها علائم بیماری و عوامل استرس‌زا را مدیریت کنید.
۵. افسردگی به دلیل رخ دادن اتفاقات غم‌انگیز اتفاق می‌افتد
همه‌ی ما گاهی اوقات افکار غم‌انگیز یا ناراحت‌کننده را تجربه می‌کنیم. به‌عنوان مثال، ممکن است به دنبال مرگ یکی از عزیزان یا پایان یافتن یک رابطه عاطفی ناراحت شوید. حوادثی از این دست می‌تواند خطر ابتلا به افسردگی را افزایش دهد. اما افسردگی همیشه ناشی از یک حادثه‌ی منفی نیست.
افسردگی می‌تواند باعث ایجاد دوره‌هایی سرشار از ناامیدی، غمگینی و رخوت غیر قابل توضیح شود. در صورت ابتلا به افسردگی شما همچنین ممکن است به خودکشی تمایل داشته باشید. دوره‌های افسردگی می‌توانند برای مدتی طولانی ادامه داشته باشند و همچنین ممکن است به طور ناگهانی و بدون علت به سراغ ما بیایند، حتی وقتی که به نظر می‌رسد همه چیز در زندگی شما خوب پیش می‌رود.
۶. اگر والدین شما افسردگی داشته باشند، شما هم دچار افسردگی خواهید شد
برخی افراد معتقدند که اگر در خانواده خود سابقه‌ی ابتلا به افسردگی را دارید، احتمالا خودتان هم به آن دچار می‌شوید. اما متخصصان مطمئن نیستند که ژنتیک تا چه اندازه در تعیین خطر ابتلا به افسردگی نقش دارد. فقط به این دلیل که والدین یا سایر اعضای خانواده شما افسردگی را تجربه کرده‌اند، به این معنی نیست که شما هم دچار افسردگی خواهید شد.
عاقلانه است که از سابقه‌ی خانوادگی خود آگاهی داشته باشید. اما سعی کنید بیش از حد درباره‌ی عوامل خطرسازی که نمی‌توانید کنترل کنید نگران باشید. در عوض، روی عواملی تمرکز کنید که می‌توانید آن‌ها را مدیریت کنید. به‌عنوان مثال، از سوء مصرف الکل یا مواد مخدر برای کاهش خطر ابتلا به افسردگی خودداری کنید.
۷. داروهای ضد افسردگی شخصیت شما را تغییر می‌دهند
داروهای ضد افسردگی بیوشیمی مغز شما را تغییر می‌دهند. این مسأله ممکن است ترسناک به نظر برسد. ممکن است نگران این مسأله باشید که هنگام مصرف این داروها شخصیت کاملا متفاوتی از خود بروز بدهید.
این مسأله مهم است که بدانید داروهای ضد افسردگی فقط برای تغییر برخی مواد شیمیایی خاص در مغز شما طراحی شده‌اند. این داروها می‌توانند بدون تغییر شخصیت شما، علائم افسردگی شما را تسکین دهند. حقیقت این است که پس از مصرف این داروها، بسیاری از افراد مبتلا به افسردگی احساس می‌کنند که خودشان هستند و تغییری را در شخصیتشان حس نمی‌کنند. با این حال اگر احساس خود را هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی دوست ندارید، می‌توانید با پزشک خود درباره‌ب گزینه‌های درمانی دیگر صحبت کنید.
۸. شما به‌راحتی می‌توانید افسردگی را پشت سر بگذارید
هیچ کس افسردگی را انتخاب نمی‌کند. بعضی از افراد به اشتباه معتقدند که این اتفاق زمانی می‌افتد که به خود اجازه می‌دهید در غم و اندوه غوطه‌ور شویم. این افراد ممکن است با خود فکر کنند که افسردگی فقط با افکار مثبت یا تغییر نگرش قابل درمان است.
در حقیقت، افسردگی نشانه یترحم نسبت خود، ضعف یا تنبلی نیست. این اختلال یک بیماری پزشکی است که در آن بیوشیمی مغز، عملکرد مغز و ساختار ذهنی شما تحت تأثیر عوامل محیطی یا بیولوژیکی قرار می‌گیرد. اگر مشکوک هستید که به افسردگی مبتلا هستید، حتما با یک روان‌پزشک یا روان‌درمانگر یک قرار ملاقات بگذارید.
۹. شما برای همیشه باید داروهای ضد افسردگی را مصرف کنید
داروهای ضد افسردگی برای بسیاری از مبتلایان به افسردگی در واقع نوعی گزینه درمانی طولانی مدت محسوب می‌شود. اما مدت زمانی که به شما توصیه می‌شود این‌گونه داروها را مصرف کنید، می‌تواند بر اساس شدت اوضاع و برنامه درمانی تجویز شده شما متفاوت باشد.
ممکن است تا پایان عمر نیازی به مصرف داروهای ضد افسردگی نباشد. در بسیاری از شرایط، پزشک ممکن است روان‌درمانی را همراه با دارو تجویز کند. این روش درمانی می‌تواند به شما کمک کند روش‌های جدیدی را برای کنار آمدن با چالش‌های زندگی خود بیاموزید و ممکن است به مرور زمان نیاز شما به دارو را کاهش دهد. در شرایط دیگر، مصرف داروهای ضد افسردگی به مدت طولانی ممکن است بهترین انتخاب برای شما باشد.
۱۰. افسردگی فقط زنان را مبتلا می‌کند
به دلیل فشارهای اجتماعی، بسیاری از مردان احساس راحتی نمی‌کنند که درباره‌ی احساسات خود با کسی سخن گفته یا از دیگران در این زمینه کمک بخواهند. در نتیجه، برخی از افراد به اشتباه تصور می‌کنند که افسردگی اختلالی است که فقط زنان را درگیر می‌کند.
این مسأله قطعا نادرست است. زنان به طور معمول علائم افسردگی خود را به دیگران اعلام می‌کنند، اما حقیقت این است که مردان هم به این بیماری مبتلا می‌شوند فقط به طور معمول درباره‌ی آن با کسی صحبت نمی‌کنند. در واقع این مسأله می‌تواند عواقب جدی زیادی برای مردان داشته باشد. تحقیقات نشان داده که آن‌ها بیشتر از زنان خودکشی می‌کنند و دلیل آن هم این است که درباره‌ی مشکلات روحی خود از کسی درخواست کمک نمی‌کنند.
۱۱. صحبت کردن درباره‌ی افسردگی فقط اوضاع را بدتر می‌کند
این یک تصور غلط و رایج است که بحث درباره‌ی افسردگی فقط احساسات مخرب را تقویت می‌کند و توجه شما را بر تجارب منفی زندگی متمرکز می‌کند. اما در خصوص بسیاری از افراد، تنها ماندن با افکار منفی‌شان بسیار مضرتر از بیان کردن آن‌ها است.
دانستن این مسأله می‌تواند به شما کمک کند تا با یک شنونده قابل اعتماد و حامی که به دنبال قضاوت کردن شما نیست درباره‌ی احساسات خود صحبت کنید. نزدیکان و خانواده شما ممکن است تمایل داشته باشند که به درد دل‌های شما گوش فرا بدهند. اما در بسیاری از موارد، یک روان‌پزشک یا روان‌درمانگر بهترین گزینه برای شنیدن احساسات و درونیات شماست، ضمن اینکه این شخص می‌تواند کمک‌های تخصصی لازم را برای شما فراهم کند.
۱۲. افراد افسرده زیاد گریه می‌کنند
همیشه این‌طور نیست. برخی از افراد هنگام افسردگی نه گریه نمی‌کنند نه ظاهر خود را بسیار غمگین نشان می‌دهند. در عوض آن‌ها از نظر احساسی احساس «خالی» بودن می‌کنند و ممکن است در کنار این، احساس بی‌ارزشی یا بی‌فایده بودن را هم تجربه کنند. اما باید به خاطر داشت که حتی افسردگی بدون علائم چشمگیر هم می‌تواند باعث اخلال در زندگی روزمره فرد شود و آسیب‌های زیادی را متوجه خانواده‌ها کند.
۱۳. افسردگی بخشی از پیری است
بیشتر افراد بدون تجربه کردن افسردگی، چالش‌های سالمندی را پشت سر می‌گذارند. اما وقتی که درباره‌ی سالمندان اتفاق می‌افتد، ممکن است نادیده گرفته شود. افراد مسن ممکن است غم و اندوه خود را پنهان کنند یا علائم مختلف و مبهمی را تجربه کنند؛ غذا دیگر برای آن‌ها طعم خوبی ندارد، دردهای جسمانی آن‌ها بیشتر می‌شود یا الگوی خوابشان تغییر می‌کند. مشکلات پزشکی می‌تواند افسردگی را در سالمندان تحریک کند و افسردگی هم می‌تواند بهبودی ناشی از حمله قلبی یا جراحی را کندتر کند.
۱۴. نوجوانان همیشه ناراضی هستند
اگرچه بسیاری از نوجوانان بدخلق، مشاجره‌جو و تندمزاج هستند، اما طولانی شدن غم یا حالت تحریک‌پذیری برای نوجوانان امری طبیعی نیست. در واقع اگر ناراحتی آن‌ها بیش از دو هفته طول بکشد، ممکن است نشانه‌ی افسردگی باشد که تقریبا از هر ۱۱ نوجوان، ۱ نفر به این بیماری مبتلا می‌شود. علائم دیگری که نشان می‌دهد ممکن است نوجوانی به کمک نیاز داشته باشد عبارت‌اند از غمگین بودن یا تحریک‌پذیری مداوم حتی با دوستان، لذت نبردن از فعالیت‌های محبوب یا افت تحصیلی ناگهانی.
نکته‌ی پایانی
افسردگی یک بیماری جدی است که درباره‌ب آن باورهای غلط بسیاری وجود دارد. برخی از این تصورات نادرست‌ها به ایجاد تعصب و انگ اجتماعی پیرامون افسردگی و کمک گرفتن پیرامون آن مهم‌ترین مسأله است.
اگر مبتلا به افسردگی هستید، روان‌پزشک می‌تواند روش‌های درمانی مختلفی را بسته شرایطتان برای شما تجویز کند. به‌عنوان مثال، ممکن است ترکیبی از موارد زیر را برای شما تجویز کند؛
- درمان دارویی
- روان‌درمانی
- اقدامات پزشکی
- درمان‌های جایگزین
- تغییرات در سبک زندگی
اگر درباره‌ی ابتلای خود به افسردگی مشکوک هستید، همین امروز با یک روان‌پزشک یا روان‌درمانگر تماس بگیرید و یک وقت ملاقات بگیرید. از آن‌ها برای کسب اطلاعات بیشتر درباره‌ی گزینه‌های درمانی خود کمک بخواهید.
منبع: The Recovery Village, WebMD, HealthLine