اگرچه روستای «کن» روزگاری محدوده‌اش از میانه جاده «چالوس» آغاز می‌شد و تا جنوب شهر تهران ادامه داشت، اما امروز این محدوده تنها در ۵ محله خلاصه شده که محله سرآسیاب یکی از آنها است.
همشهری – سعیده مرادی: محله سرآسیاب از خیابان دره زرنو شروع شده و به حسینیه سرآسیاب منتهی می‌شود. در این محله که به محله اعیان نشین کن شهرت دارد، در گذشته آسیاب‌های زیادی وجود داشته است.
بزرگ‌ترین محله کن، آسیابی داشت که امروز نیست
محله سرآسیاب از جمله محله‌های بزرگ کن محسوب می‌شود و علت نامگذاری آن به آسیابی برمی‌گردد که در گذشته‌های دور در این محل قرار داشته و بعدها محلی که نزدیک آسیاب بوده به سرآسیاب شهرت پیدا کرده است. طایفه‌های کارساز، درویش، علینقی و محبعلی از عمده ساکنان این محله بودند و جالب اینکه دو بخش حاشیه‌ای نیز در این محله به نام‌های میدان پشته و غریب‌آباد وجود داشت. میدان پشته بخشی از بافت جغرافیایی چهارراه شیدا تا جاده سولقان را شامل می‌شد که طایفه بنگری و بعدها مهاجران ملایری شامل طایفه روستایی در این محل ساکن شدند. غریب‌آباد نیز شامل بخش غربی محله سرآسیاب می‌شد.
بافت تاریخی کن را در محله سرآسیاب ببنید
در محدوده محله سرآسیاب و کنار نانوایی آن جایی وجود داشته است به نام «سوختون» که در آن هیزم می‌ریختند تا نان بپزند و چون نزدیک به آسیاب بوده این محل به سرآسیاب مشهور شده است. سرآسیاب هنوز بافت تاریخی خود را دارد و در سراسر آن درخت‌های چنار به چشم می‌خورد. مغازه‌های مختلف، خانه‌های قدیمی و کوچه و پس کوچه‌های پیچ در پیچ و باریک این گذر هم جذابیت خود را دارند و به حفظ بافت سنتی و تاریخی این محدوده کمک کرده‌اند. در سرآسیاب زمین‌های وقفی و مکان‌های تاریخی زیادی دارد که از جمله آنها می‌توان به مسجد قدیمی امام حسن (ع) اشاره کرد. مسجدی که بنای قدیمی آن هنوز برای نمازگزاران و گردشگران جذاب است. امامزاده «جعفر» (ع) هم از دیگر مکان‌های شناخته شده محله بوده که پایین‌تر از چهارراه شیدا و بالاتر از حسینیه سرآسیاب قرار دارد. حسینیه سرآسیاب قدیمی‌ترین حسینیه محله کن محسوب می‌شودکه در انتهای این خیابان قرار دارد و قدمتش به ۳۰۰ سال قبل می‌رسد. بنای قدیمی این حسینیه برخلاف دیگر حسینیه‌های قدیمی که از خشت و گل ساخته شده‌اند، آجری است.
نشانی: کن، محله سرآسیاب
