امام خمینی(ره) در بهمن ماه ۱۳۵۸ به دلیل بیماری قلبی از قم به تهران آمد و در محله دربند تهران ساکن شد، اما از این وضعیت ناراضی بود، چون اعتقاد داشت طاغوتیان در این محله سکونت داشتند.
همشهری‌آنلاین _ ثریا روزبهانی: به نزدیکانش ضرب‌الاجل داد تا محل دیگری برای سکونتش پیدا کنند. این بار، اواخر اردیبهشت ۱۳۵۹، به پیشنهاد آیت‌الله امام‌جمارانی، خانه او در اختیار امام(ره) قرار گرفت و ایشان در جماران سکنی گزیدند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
محل اقامت امام خمینی(س) در محله جماران شامل مجموعه حسینیه، محل اقامت، خانه اندرونی و دفتر ایشان بود. اقامتگاه ایشان خانه‌ای یک‌طبقه است در پشت حسینیه جماران که پس از استقرار امام خمینی(س) راهروی موقتی میان خانه و بالکن حسینیه ساخته شد. عباس عرفاتی، از ساکنان قدیمی محله جماران، درباره سکونتگاه امام(ره) می‌گوید: «خانه امام از چهار خانه در پشت حسینیه جماران که منزل اجدادی آیت‌الله سیدمهدی امام‌جمارانی، دو برادر و همشیره او بود، تشکیل شده است.
خانه امام‌جمارانی به‌عنوان اندرونی، خانه مرحوم حجت‌الاسلام سیدحسین جمارانی(برادرشان) به‌عنوان دفتر و منزل خواهرشان که دارای اتاقی با یک کاناپه و طاقچه بود برای دیدارهای خصوصی امام در نظر گرفته شد. با اتصال این منازل به یکدیگر و ارتباط آن با حسینیه جماران، مجموعه‌ای ایجاد شد که بیت امام خمینی(ره) خوانده می‌شود و امام تا پایان عمر، در این مجموعه ساده زندگی کردند.» همه دیدارهای عمومی و خصوصی امام خمینی(س) در حسینیه و بیت ایشان در جماران صورت می‌گرفت.
در دوران اقامت امام خمینی(س) در جماران حوادث مهمی در کشور رخ داد از جمله کودتای نوژه، توطئه کشمیری و جنگ تحمیلی. این بنا در ۱۵ اردیبهشت ۱۳۷۶ با شماره ثبت ۱۸۵۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در فهرست آثار ثبتی سایت سازمان میراث فرهنگی استان تهران، نام بنای ثبت‌شده با عنوان «خانه حضرت امام خمینی» ذکر شده است.