به نقل از دیجیکالا:
حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر قرار بود فناوری فوق‌العاده و بی‌نقصی باشد. فقط کافی است مانند همیشه انگشت خود را روی نمایشگر قرار دهید تا قفل گوشی باز شود. اما آیا واقعا این فناوری بهتر از گزینه‌های جایگزین است و تمام وعده‌های آن عملی شده؟ در ادامه به این موضوع می‌پردازیم.
تاریخچه‌ی مختصر حسگر اثر انگشت
سال‌ها قبل از اینکه اپل آیفون ۵s را با حسگر اثر انگشت راهی بازار کند، شرکت‌های دیگری در این زمینه وارد عمل شده بودند. اما واقعیت این است که اپل نقش مهمی در محبوبیت این مشخصه داشت. بعد از آیفون ۵s که در سال ۲۰۱۳ راهی بازار شد، سال بعد گلکسی نوت ۴ هم این مشخصه را دریافت کرد.
اولین حسگرهای اثر انگشت از نوع خازنی بودند و بر روی این سنسور‌های الکترود‌های بسیار کوچکی تعبیه شده بود. در اواخر دهه‌ی ۲۰۱۰، اکثر گوشی‌های هوشمند مجهز به این مشخصه بودند. با این حال در سال ۲۰۱۷ اپل سیستم تشخیص چهره‌ی خود موسوم به فیس آی‌دی را رونمایی کرد و شرکت چینی ویوو هم اولین گوشی مجهز به حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر را به دست کاربران رساند.
آیفون سپس برای تقریبا تمام گوشی‌های خود استفاده از حسگر اثر انگشت را کنار گذاشت و اگرچه همچنان بخش بزرگی از گوشی‌های اندرویدی از حسگر اثر انگشت فیزیکی استفاده می‌کنند، اما گوشی‌های پرچم‌دار و گران‌قیمت با حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر راهی بازار می‌شوند.
وعده‌های فناوری حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر
Vivo X20 Plus اولین گوشی مجهز به این فناوری محسوب می‌شود که اوایل سال ۲۰۱۸ عرضه شد. این گوشی از یک اسکنر اپتیکال استفاده می‌کرد که ابتدا نوری را به سمت انگشت کاربر می‌تاباند و سپس با بهره‌گیری از یک دوربین کوچک، از انگشت او عکس می‌گرفت.
در آن دوران، قرارگیری حسگر اثر انگشت در پنل جلویی همچنان پدیده‌ی رایجی بود و بنابراین با استفاده از حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر، امکان استفاده از نمایشگر‌های بزرگ‌تر و حاشیه‌های باریک‌تر امکان‌پذیر می‌شد. این فناوری در ابتدا بسیار جذاب بود و به کاربران حس فیلم‌های علمی-تخیلی را منتقل می‌کرد.
البته اولین نسل‌های حسگرهای اثر انگشت زیر نمایشگر مشکلات زیادی داشتند. اولا کاربران باید انگشت خود را دقیقا روی نقطه‌ی خاصی قرار می‌دادند و در ضمن نسبت به حسگرهای مرسوم، بسیار کندتر بودند. چنین مشکلاتی کاملا طبیعی است زیرا تمام فناوری‌های جدید در ابتدا محدودیت‌هایی دارند. اما پتانسیل‌های این فناوری آنقدر جذاب بود که کاربران زیادی بی‌صبرانه منتظر ارائه‌ی نسل‌های بعدی این فناوری بودند.
آینده‌ای که در عوض دریافت کردیم
حالا در سال ۲۰۲۲، گوشی‌ها زیادی با حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر راهی بازار می‌شوند. سامسونگ از سال ۲۰۱۸ مشغول استفاده از این فناوری است و گوگل هم در سال ۲۰۲۱ به بهره‌گیری از آن روی آورد. حالا به جای حسگرهای اپتیکال، از حسگرهای اولتراسونیک استفاده می‌شود که با پالس‌های صوتی، تصویر سه‌بعدی اثر انگشت به گوشی راه پیدا می‌کند.
مشکل اصلی این فناوری این است که بهبود‌های صورت گرفته کافی نیستند. ارتقاهای انجام شده در سال ۲۰۲۲ نسبت به سال ۲۰۱۸ چندان چشمگیر نیست. در حقیقت این فناوری هنوز از نظر سرعت و راحتی به پای حسگرهای اثر انگشت فیزیکی نمی‌رسد.
به عنوان مثال گوشی‌های سری گلکسی S22 که از بهترین پرچم‌داران سامسونگ هستند، هنوز در رابطه با حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر مشکلات زیادی را ایجاد می‌کنند. افرادی که از این گوشی‌ها بهره می‌برند، ممکن است برای آنلاک کردن گوشی خود چند بار تلاش کنند.
آیا آینده از آن قابلیت تشخیص چهره است؟
اپل از چند سال قبل نشان داد که به نظر این شرکت، آینده از آن سیستم تشخیص چهره است. با وجود اینکه حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر پتانسیل‌های زیادی دارد، اما بعد از چند سال انتظار به نظر می‌رسد به این زودی‌ها مشکلات کلیدی آن برطرف نخواهد شد. اگر شرکت‌های اندرویدی به هر دلیلی نمی‌خواهند به سمت حسگرهای فیزیکی اثر انگشت برگردند، باید تمرکز خود را به ساخت سیستم مشابه فیس آی‌دی اپل معطوف کنند.
بدون شک فیس آی‌دی هم مشکلاتی دارد و مثلا می‌توانیم به چالش‌های مربوط به باز کردن قفل گوشی هنگام استفاده از ماسک اشاره کنیم. واقعیت این است که استفاده از حسگر اثر انگشت فیزیکی همچنان بهتر از سیستم تشخیص چهره و حسگر زیر نمایشگر است. اما همانطور که گفتیم در حال حاضر واقعیت این است که پتانسیل‌های حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر به واقعیت تبدیل نشده و شرکت‌های اندرویدی باید در این زمینه شکست را بپذیرند.
منبع: How To Geek