پارکینسون، پیشگیری و درمان

پارکینسون، پیشگیری و درمان

پارکینسون بیماری اعصابی است که که با علائم لرزش، سفتی ماهیچه، عدم تعادل و کندی در حرکات رخ میدهد و زندگی فرد را مختل میکند. پیشگیری از پارکینسون بسیار ضروری و مهم است. در صورت ابتلا نیز انجام درمان های مورد نیاز ضروری است که در این مقاله همه موارد گفته شده را بررسی میکنیم.

در صورت مشاهده علائم میتوانید از داکتاپ (doctop.com) مشاوره آنلاین، تلفنی دریافت کنید یا نوبت حضوری از بهترین پزشکان ایران بگیرید و حضوری به مطب مراجعه کنید.

دوپامین نقش مهمی در بسیاری از عملکرد‎های ذهنی و فیزیکی ایفا می‏کند که شامل این موارد می‎شود:
⦁ حرکات داوطلبانه
⦁ شناخت
⦁ حافظه
⦁ روحیه
⦁ رفتار عمومی

امروزه تنها در ایالات متحده حدودا 1.5 میلیون نفر از پارکینسون و نشانه‏ های ابتدایی این بیماری که شامل لرزش اندام‎ها، کندی حرکت، سفت شدن اندام‎ها، تضعیف حافظه، بی‎تعادلی در راه رفتن و اختلالت گفتاری است، رنج می‎برند.پارکینسون معمولا با لرزش نه چندان قابل توجه در یکی از دست‎ها شروع می‎شود.

در مراحل ابتدایی ممکن است صورت بیمار نشانه‎های مختصر نشان دهد. بازوها شاید هنگام راه رفتن کنار بدن تکان نخورند و حرف زدن برای بیمار مشکل شود.

نشانه‎ها و علائم پارکینسون وقتی بیماری پیشرفت کند بدتر و شدیدتر می‎شوند. اگرچه این بیماری نمی‎تواند به‎طور کامل درمان شود اما روش‎های درمانی وجود دارند که می‎توانند نشانه‎ها و عارضه‏ های آن‎را بهبود بخشند. گاهی ممکن است پزشک معالج برای تنظیم عملکرد قسمت‎هایی از مغز و از بین بردن علائم پارکینسون، پیشنهاد انجام عمل جراحی بدهد.

نشانه ‏ها و علائم پارکینسون

نشانه‎ها و علائم بیماری پارکینسون ممکن است برای هر فرد متفاوت باشند. نشانه‎های اولیه شاید ناچیز بوده و مورد توجه قرار نگیرند. علائم اغلب از یک‎طرف از بدن شروع شده و حتی بعد از آنکه هر دو سمت بدن درگیر بیماری شد، در طرفی که بیماری از آن آغاز شده شدیدتر باقی می‎مانند.

علائم پارکینسون معمولا شامل موارد زیر است :
⦁ لرزش

لرزیدن و یا تکان خوردن معمولا از یک عضو بدن که اغلب دست یا انگشتان هستند، شروع می‏شود. ممکن است انگشت شست و انگشت اشاره عقب و جلو شوند و بلرزند. دست شما حتی در هنگام خواب نیز می‎تواند تکان بخورد.

⦁ کندی حرکات یا برادی‎کینزیا
با گذر زمان بیماری پارکینسون حرکات بیمار را کند کرده و انجام کارهای ساده را دشوار و وقت گیر می‏کند. قدم‎ برداشتن بیمار موقع راه رفتن کوتاه‎تر می‏شود. بلند شدن از روی مبل یا صندلی سخت می‎شود و موقع راه رفتن فرد مبتلا به پارکینسون ممکن است مجبور شود پاهایش را بر روی زمین بکشد.

⦁ سفتی ماهیچه‎ها
سفت و خشک شدن ماهیچه‎ها می‎تواند در هر قسمتی از بدن اتفاق بیافتد. ماهیچه سفت و خشک شده دردناک و میزان حرکت دادنش محدود است.

⦁ بی‎تعادلی
در نتیجه پارکینسون مشکلاتی در حفظ تعادل ب‏وجود می‎آید.

⦁ مشکل در حرکات ناخودآگاه
ممکن است در انجام حرکات ناخودآگاه مانند پلک زدن، خندیدن یا تکان خوردن دست‎ها هنگام راه رفتن مشکل داشته باشید.

⦁ تغییر لحن هنگام حرف زدن
در حالت عادی انسان می‏تواند آرام، سریع، با طمانینه یا اضطراب حرف بزند. اما مبتلا شدن به پارکینسون آهنگ سخن گفتن را یکنواخت کرده و باعث می‎شود بالا و پایین کردن‎های معمول لحن در هنگام صحبت کردن از دست برود.

⦁ مشکلات نوشتن
پارکینوسن نوشتن را دشوار می‎کند و باعث تغییر و ریزتر شدن دست ‎خط بیمار می‎شود.

دلایل ابتلا به پارکینسون

پارکینسون
پارکینسون

ظاهرا درمانی قطعی‎ای برای پارکینسون وجود ندارد و مشخص نیست چه عاملی باعث کاهش دوپامین می‎شود. اما این نکته محرز است بالا رفتن سن و ترکیبش با التهاب و اضطراب که به سلول‎ها آسیب میرساند، مهم‎ترین عامل زیاد شدن خطر ابتلا به این بیماری است.

ما آنقدر درباره پارکینسون می‎دانیم تا درک کنیم که جلوگیری از تبعات پیری و مرگ عصب‎های مورد حمله بسیار حیاتی است. اگر علائم پارکینسون را مشاهده می کنید میتوانید از بهترین دکتر های متخصص مغز و اعصاب مشاوره آنلاین بگیرید یا نوبت آنلاین دریافت کنید و به صورت حضوری به مطب مراجعه کنید. در بیماری پارکینسون سلولهای مشخصی در مغز (نورون ها) به تدریج از کار می‎افتند.

بسیاری از نشانه‎های بیماری مربوط به ازدست دادن نورن‎هایی هستند که یک ماده شیمیایی پیام‏رسان در مغز به اسم دوپامین را تولید می‏کنند. وقتی سطح دوپامین کاهش یابد موجب فعالیت‌های غیر معمولی در مغز شده که به بی‎تعادلی و لرزش و دیگر نشان‎های پارکینسون ختم می‎شود.

همان‌طور که پیش‎تر هم ذکر کردیم دلیل اصلی این بیماری مشخص نیست؛ اما عواملی هستند که ظاهرا در شکل‎گیری این عارضه ایفای نقش می‎کنند.

ژن‎ها

تحقیقات مشخص کرده است که بعضی از جهش‎های ژنتیکی می‎توانند به بیماری پارکینسون منجر شوند. اما این مساله تنها در موارد نادری که اعضای یک خانواده به پارکینسون مبتلا شده‏اند، مشاهده شده است.
اگرچه بعضی از تغییرات ژنتیکی ظاهرا خطر مبتلا شدن به پارکینسون را افزایش می‏دهند اما هر کدام از این جهش‎ها تاثیر اندکی بر روی درصد مبتلایان می‏گذارند.

عوامل محیطی

در معرض برخی از سموم یا عوامل محیطی دیگر قرار گرفتن احتمال ابتلا به پارکینسون را افزایش می‎دهد اما میزان تاثیرگذاری این مورد هم در پارکینسون ناچیز است.
محققان همچنین توجه کرده‎اند بسیاری از تغییرات در مغز کسانی که بیماری پارکینسون دارند، ظاهر می‏شود اما اینکه چرا همچین اتفاقی می‎افتد مشخص نیست. این تغییرات شامل موارد زیر می‏شود:
جسم لویی
توده‎هایی از مواد مختلف در بین سلول‎های مغزی از نشانه‏ های میکروسکوپی بیماری پارکینسون است. دانشمندان معتقدند که این توده‎ها یا جسم لویی سرنخ مهمی در دلیل ب‏وجود آمدن پارکینسون هستند.

آلفاسینوکلئین همراه با جسم لویی

اگرچه بسیاری از ماده‎ها همراه جسم لویی پیدا می‏شوند اما به‎نظر می‏رسد مهم‏ترین و تاثیرگذارترین آن‎ها همین انباشت پروتئین یا آلفاسینوکلئین باشد. در حال حاضر محور اصلی مطالعات بر روی پارکینسون بر روی همین عامل متمرکز است.

روش‎های پیشگیری از پارکینسون

آفت‎کش‎ها و علف‎کش‎ها ظاهرا در ابتلا به پارکینسون نقش دارند. در مغز کسانی که از پارکینسون رنج می‏برند بعضا مقدار زیادی از آفت‎کش و علف‎کش پیدا شده است. کسانی که در معرض این سموم بوده‏ اند بیشتر از دیگران امکان ابتلا به پارکینسون را دارند. اگرچه معمولا مصرف مواد ارگانیک مانند سبزیجات و صیفی جات برای سلامت بهتر است باید در رابطه با استفاده از سموم بر روی آن‏ها محتاط باشیم.

خوردن سبزیجات تازه و خام

اگر به دلایل بیشتری برای خوردن سبزیجان نیاز دارید احتمالا تاثیرشان بر روی کاهش امکان ابتلا به پارکینسون کفایت می‏کند. مطالعات نشان می‏دهد که افزایش میزان ویتامین ب و فولیک اسید که بیشتر در سبزیجات پیدا می‏شوند در عدم مبتلا به پارکینسون بسیار تاثیرگذار است.

ترکیب اسید چرب امگا3 در رژیم غذایی

اسید‎های چرب امگا 3 از نابودی و مرگ سلول‎ها جلوگیری می‏کنند و مزایای آن‎ها فراتر از پیشگیری از پارکینسون است.

ویتامین دی 3

ویتامین دی3 را تنها از دو منبع می‎توان کسب کرد؛ نور خورشید و چربی حیوانی. بدون ویتامین دی 3 بدن انسان نمی‏تواند کلسیم و فسفر را که برای عملکرد مناسب اندام‏ها نیاز داریم، جذب کند.
چای سبز و ورزش‎های معمولی هوازی از دیگر عواملی هستند که در عدم ابتلا به پارکینسون نقش دارند.

درمان پارکینسون

همان‎طور که اشاره کردیم پارکینسون نمی‎تواند به‎طور کامل درمان شود اما روش‏های درمانی برای کنترل بیماری و رفع نشانه‎های و عوارضش وجود دارد. در بعضی از موارد پیشرفته بیماری ممکن است جراحی هم توصیه شود.
پزشک معالج همچنین می‎تواند تغییر روش زندگی را نیز پیشنهاد کرده و به‎خصوص بر روی ورزش کردن تاکید کند. در بعضی از موارد فیزیوتراپی که بر روی حفظ تعادل متمرکز باشد نیز حائز اهمیت است. برای رفع مشکلات گفتاری هم گفتاردرمانی تاثیر دارد.

درمان دارویی

داروها به مدیریت مشکلات راه رفتن ، حرکت کردن و لرزش‎ها کمک می‎کنند. داروها باعث افزایش یا تثبیت دوپامین می‏شوند.
در مغز بیماران پارکینسونی سطح دوپامین پایین است اما دوپامین را نمی‏توان به‎طور مستقیم وارد مغز کرد.

کاربی‎دوپا- لودوپا

لودوپا موثرترین داروی درمان بیماری پارکینسون است. لودوپا در اصل یک ماده شیمیایی طبیعی است که وارد مغز می‎شود و به شکل دوپامین در می‎آید.

روند جراحی

در تحریک عمیق مغز، جراح الکترودها را در جاهای مشخصی از مغز قرار می‎دهد. این الکترودها به یک ژنراتور جاگذاری شده بر روی قفسه سینه متصل شده و با ارسال و انتقال پالس‎های الکتریکی موجب کاهش نشانه های بیماری پارکینسون می‎شوند.

منبع: https://doctop.com/articles