به نقل از دیجیکالا:
بحث بین دوربین‌های DSLR و دوربین‌های بدون آینه اخیراً به اوج خود رسیده است. با پیشرفت‌های اخیر، دوربین‌های بدون آینه بهتر، خاص‌تر و قدرتمندتر از همیشه به نظر می‌رسند.
زمانی که می‌خواهید یک دوربین جدید بخرید، به‌خصوص اگر بودجه کافی داشته باشید و دوربین‌های حرفهای و سطح بالا مدنظر شما باشد، تصمیم‌گیری بین یک دوربین DSLR و یا یک دوربین بدون آینه می‌تواند دشوار باشد؛ بنابراین، کاملاً ضروری است که تفاوت بین دوربین DSLR و دوربین بدون آینه را به‌خوبی بشناسید و انتخاب خودتان را کاملاً آگاهانه انجام دهید. بنابراین، در این مقاله به بررسی تفاوت بین دوربین DSLR و دوربین بدون آینه می‌پردازیم.
معرفی دوربین‌های بدون آینه و DSLR
برای سال‌هایی طولانی، دوربین‌های DSLR بهترین انتخاب برای عکاسان حرفهای و یا حتی نیمه‌حرفه‌ای و مبتدی بودند. سنسورهای این دوربین‌ها به شکلی طراحی شده بودند که شبیه به دوربین‌های فیلم سنتی ۳۵ میلی‌متری باشند. اولین تفاوت بین دوربین DSLR و دوربین بدون آینه به اندازه و ابعاد آن‌ها بازمی‌گردد. دوربین‌های DSLR اندازه بزرگ‌تری دارند، چرا که داخل آن‌ها آینه قرار گرفته است. از سوی دیگر، دوربین‌های بدون آینه را می‌توانیم خیلی جمع‌وجورتر بدانیم.
اولین دوربین DSLR در سال ۱۹۹۹ اختراع شد. ساختار این دوربین‌ها به شما این امکان را می‌دهد که دقیقاً آنچه در مقابل شما قرار دارد را از منظره‌یاب اپتیکال این دوربین تماشا کنید. DSLR در واقع مخفف کلمه «بازتاب دیجیتال تک لنز – Digital Single Lens Reflex» است. آینه‌های به کار گرفته شده در این دوربین رفلکس نور را از جلوی دوربین به بالا و به منظره‌یاب نوری منعکس می‌کنند و این فرایند به عکاس امکان می‌دهد عکس خود را کادربندی کند.
در این دوربین‌ها، هنگامی که دکمه شاتر فشار داده می‌شود، آینه از مسیر خارج می‌شود تا نور به سنسور تصویربرداری برخورد کند و عکس شما ثبت شود. ولی مکانیسم کارکرد دوربین‌های بدون آینه به شکل دیگری است.
با پیشرفت تکنولوژی و افزایش قدرت پردازش قطعات، این امکان به وجود آمده که حسگرهای دوربین بتوانند بیش از هر زمان دیگری کارهای محاسباتی را انجام دهند. در یک دوربین بدون آینه، سنسور تصویربرداری تمام اطلاعات را دریافت می‌کند، نقش‌ها و پردازش‌های فوکوس خودکار و اندازه‌گیری را انجام می‌دهد و اطلاعات را بلافاصله به یک صفحه دیجیتال ارسال می‌کند.
در واقع این تفاوت‌ها به‌قدری زیاد است که شرکت بسیار محبوب بزرگی مثل سونی تصمیم گرفته خط تولید دوربین‌های DSLR خود را متوقف کرده و با توان بیشتری به ساعت دوربین‌های بدون آینه بپردازد.
تفاوت‌های فنی بین دوربین DSLR و دوربین بدون آینه
دوربین بدون آینه فرق زیادی با پسر عموی بزرگ‌تر خود، یعنی دوربین‌های DSLR دارند. این تفاوت‌ها شامل زمینه‌های مختلف ظاهری و کارکردی می‌شود. در ادامه برخی از مهم‌ترین این تفاوت‌ها را مرور خواهیم کرد.
ابعاد و اندازه
یکی از شاخص‌ترین تفاوت‌های بین دوربین DSLR و دوربین بدون آینه مربوط به شکل ظاهری آن‌ها می‌شود. همان‌طور که پیش‌تر بیان شده بود، دوربین‌های بدون آینه ابعاد کوچک‌تری دارند و در حتی ممکن است از لحاظ اندازه چیزی در حدود نصف دوربین‌های DSLR باشند. با حذف دیافراگم آینه‌ای و منظره‌یاب اپتیکال، طراحان و تولیدکنندگان این امکان را پیدا کرده‌اند تا دوربین‌هایی خیلی نازک‌تر و کوچک‌تر بسازند. همین موضوع باعث شده تا دوربین‌های بدون آینه به گزینه‌ای عالی برای عکاسان خیابانی و یا عکاسان سفر و گردشگری تبدیل شوند. اندازه کوچک و وزن کم باعث می‌شود قابلیت حمل بسیار بالایی داشته باشند و این دو دسته از عکاس‌ها نیز همیشه طرفدار دوربین‌هایی با چنین ویژگی‌هایی هستند.
منظره‌یاب
اکثر دوربین‌های DSLR دارای منظره‌یاب اپتیکال یا OVF هستند. منظره‌یاب نوری روش سنتی کادربندی یک عکس است. این به یک عکاس اجازه می‌دهد تا از طریق منظره‌یاب نگاه کند و دقیقاً آنچه را که در مقابل آن‌ها قرار دارد، ببیند. برخی این روش سنتی پیش‌نمایش کادربندی دوربین را به همین دلیل ترجیح می‌دهند.
از سوی دیگر، پیش‌نمایش تصاویر نیز از طریق نمایش زنده امکان‌پذیر است. نمایش زنده در بسیاری از دوربین‌های DSLR و اساساً در همه دوربین‌های بدون آینه قابل‌دسترسی و موجود است. این تصویر در واقع یک پیش‌نمایش از تصویر و منظره‌ی قرار گرفته در جلوی دوربین است. در دوربین‌های DSLR، پیش‌نمایش زنده با چرخاندن آینه به سمت بالا به دست می‌آید و اساساً کاری شبیه به همان دوربین‌های بدون آینه را انجام می‌دهد.
این در حالی است که دوربین‌های بدون آینه از منظره‌یاب الکتریکی یا EVF استفاده می‌کنند. در مقایسه با OVF، EVF یک صفحه دیجیتال کوچک شبیه OVF است، اما پیش نمایش دیجیتالی تصویر را نمایش می‌دهد. یکی از معایب احتمالی EVF این است که بسته به شرایط ممکن است دچار تأخیر یا تکان خوردن شوند. البته این مورد می‌تواند بسته به مدل دوربین متفاوت باشد. از آنجایی که منظره‌یاب دیجیتال به حسگر تصویر متکی است، نور کم می‌تواند باعث کاهش سرعت شاتر و افزایش ISO شود. به‌عبارت‌دیگر، نور ناکافی محیط می‌تواند نویز عکس شما را زیاد کرده و یا اینکه باعث تار شدن تصویر شما شود.
هنگامی که دوربین‌های بدون آینه برای اولین‌بار در بازار وارد شدند، منظره یاب الکتریکی یک نقطه ضعف بزرگ برای آن‌ها محسوب می‌شد. اما با پیشرفت فناوری، EVF های جدیدتر پیشرفت خیلی بیشتری کرده و می‌توانند همان کیفیت منظره‌یاب اپتیکال، و یا حتی بهتر از آن را در اختیار کاربران قرار دهند.
مزیت اصلی منظره‌یاب الکتریکی این است که پیش‌نمایش زنده و دقیقی را تماشا کنید. به عبارت دیگر، تمام تنظیمات دوربین در همین منظره‌یاب هم اعمال می‌شود دیگر نیازی نیست برای بررسی این موارد تصویر را از روی نمایشگر تماشا کنید. از سوی دیگر، منظره‌یاب اپتیکال این توانایی را ندارد و تنها تصویر خام و واقعی را مشاهده می‌کنید.
همچنین می‌توانید هر چیزی را که روی صفحه نمایش LCD مشاهده می‌کردید را نیز در منظره‌یاب الکتریکی هم تماشا کنید. این موارد می‌تواند شامل هیستوگرام، فوکوس و حتی منوی تنظیمات دوربین باشد. مزیت دیگر این است که منظره‌یاب الکتریکی خاموش نشده و چشمک نمی‌زند. در دوربین‌های DSLR، هر بار که عکسی گرفته می‌شود، آینه جابه‌جا شده و برای لحظه‌ای منظره‌یاب از کار می‌افتد. این مشکل این در سیستم دوربین‌های بدون آینه رخ نمی دهد، چراکه سنسور دائماً در حال ضبط همه چیز است.
فوکوس خودکار
در اکثر دوربین‌های DSLR، آینه نه تنها نور را به سمت منظره یاب منعکس می‌کند، بلکه نور به سمت یک سنسور فوکوس خودکار اختصاصی نیز منعکس می‌شود. با این حال، در سیستم دوربین‌های بدون آینه، سنسور تصویربرداری این نقش را بر عهده می‌گیرد و دیگر نیازی نیست تا آینه نور را منعکس کند.
اولین نمونه‌های دوربین‌های بدون آینه کارایی چندان بالایی در زمینه فوکوس خودکار نداشتند و همان تکنولوژی قدیمی دوربین‌های DSLR نتایج بهتری را به همراه داشت. ولی امروزه همه چیز تغییر کرده است. امروزه بسیاری از دوربین‌های بدون آینه از سیستم‌های هیبریدی برای فوکوس خودکار استفاده می‌کنند که صدها نقطه تشخیص و مرحله تشخیص کنتراست دارند. بنابراین، کارایی و عملکرد آن‌ها نه‌تنها دیگر ضعیف‌تر از دوربین‌های DSLR نیست، بلکه حتی بهتر هم شده است.
ویدیو
در حال حاضر، عمدتاً به دلیل سیستم‌های فوکوس خودکار پیشرفته‌ی به‌کار رفته در دوربین‌های بدون آینه، این دوربین‌ها قابلیت‌های ویدئویی بهتری نیست به نسل DSLR دوربین‌ها دارند. هنگام فیلم‌برداری با استفاده از دوربین‌های DSLR، منظره‌یاب دوربین دیگر قابل‌استفاده نیست، چراکه آینه باید از مسیر خارج شده و تصویر را از نمایشگر تماشا کنید. همان‌طور که گفتیم، هنگام فشردن دکمه‌ی شاتر برای عکاسی، آینه از مسیر خارج شده تا نور به حسگرهای دوربین رسیده و تصویر ثبت شود. بنابراین، برای ضبط ویدئو هم آینه باید به همین شکل از مسیر سنسورها خارج شده باشد. این موضوع باعث می‌شود منظره‌یاب در حالت فیلم‌برداری کار نکند. ولی این تمام ماجرا نیست، به‌خاطر همان دلایل بیان شده، دوربین‌های DSLR به‌طورکلی فوکوس خودکار ضعیفی در نمای زنده دارند که این مورد شامل زمان فیلم‌برداری هم می‌شود.
تفاوت مهم دیگر این است که می‌توانید از طریق منظره یاب الکتریکی موجود در دوربین‌های بدون آینه ویدئو ضبط کنید. این ویژگی در شرایط کم‌نور یا حرکت سریع می‌تواند یک مزیت عالی باشد.
کیفیت تصویر
تفاوت بین دوربین DSLR و دوربین بدون آینه در زمینه کیفیت تصویر چندان چشمگیر نیست. هر دو مدل این دوربین‌ها قابلیت عکاسی باکیفیت بسیار بالایی را دارند. با این حال، کیفیت تصویر بیشتر به نوع سنسور و مدل دوربین بستگی دارد و صرف بی و یا با آینه بودن آن‌ها عامل تأثیرگذاری در بحث کیفیت تصاویر نیست. به عبارت دیگر، یک دوربین DSLR پیشرفته و توانمند می‌تواند کیفیت تصویر خیلی بیشتری از یک دوربین میان‌رده بدون آینه داشته باشد.
سرعت عکاسی
در دوربین‌های بدون آینه نیازی نیست تا دوربین از مسیر خارج شده تا عکس گرفته شود. بنابراین، سرعت عکاسی این دوربین‌ها می‌تواند بیشتر باشد. البته برای اندازه‌گیری سرعت عکاسی و سرعت شاتر باید به مدل دوربین هم توجه داشته باشیم. برخی مدل‌های پیشرفته دوربین‌های DSLR سرعت شاتر بسیار بالایی دارند و شاید حتی توان عکاسی آن‌ها از مدل‌های پایه و ساده دوربین‌های بدون آینه هم بیشتر باشد.
عمر باتری
عمر باتری دوربین‌های DSLR طولانی‌تر از باتری دوربین‌های بدون آینه است. البته دلیل این موضوع مربوط به کیفیت باتری نیست. مکانیزم کارکرد دوربین‌های بدون آینه به شکلی است که همیشه باید تصویر را به صورت دیجیتال روی منظره‌یاب و یا نمایشگر پخش کند. بنابراین، مصرف انرژی و باتری بیشتری خواهند داشت. این در حالی است که تصاویر منظره‌یاب دوربین‌های DSLR به صورت اپتیکال و انعکاسی از تصویر آینه‌ی دوربین است و نیازی به مصرف انرژی و پخش دیجیتالی تصویر نیست.
انتخاب و تنوع لنز
استفاده از لنزهای جانبی و مختلف برای عکاس‌های حرفهای کاملاً ضروری است. آن‌ها در شرایط مختلف و از لنزهای متفاوتی استفاده می‌کنند. لنزها ابزار کار آن‌ها هستند و دسترسی به لنزهای متنوع برای آن‌ها نه‌تنها لازم، بلکه ضروری است. تنوع لنزها را هم می‌توانیم یکی از اصلی‌ترین دلایل تفاوت بین دوربین DSLR و دوربین بدون آینه بدانیم. تنوع لنزهای موجود برای دوربین‌های DSLR خیلی بالاتر است و دلیل آن هم می‌تواند به‌خاطر سابقه خیلی بیشتر این دوربین‌ها باشد. با توجه به اینکه دوربین‌های بدون آینه نسبتاً نوظهور هستند، هنوز تنوع لنز کافی برای این دوربین‌ها در بازار موجود نیست.
جمع‌بندی
همان‌طور که از نام آن‌ها پیداست، دوربین‌های بدون آینه از آینه در ساختار خودشان استفاده نمی‌کنند و این باعث می‌شود وزن کمتر و ابعاد کوچک‌تری داشته باشند. در چنین شرایطی، سنسور تصویربرداری باید وظایف بیشتری را بر عهده بگیرد. این وظایف شامل انجام فوکوس خودکار، اندازه‌گیری فاصله تا سوژه و ارائه تصویر دیجیتالی به نمایشگر دوربین و منظره‌یاب دیجیتالی آن می‌شود.
پیشرفت‌های به دست آمده در ساخت پردازنده و سنسورهای دوربین‌های بدون آینه باعث شده تا این دوربین‌ها در برخی زمینه‌ها، مثل بحث فوکوس خودکار و یا کیفیت عکاسی، توانایی بهتری از دوربین‌های DSLR داشته باشند.
تمام این موارد باعث شده تا امروزی برخی بر این باور باشند که این نسل جدید دوربین‌ها، یعنی دوربین‌های بدون آینه، مزایای بیشتری از دوربین‌های DSLR دارند. در پاسخ به این افراد می‌توان گفت که دوربین‌های DSLR قدیمی هم در برخی زمینه‌ها عملکرد بهتری از نسل جدید دوربین‌ها دارند. در این میان می‌توان به نگهداری بیشتر باتری و دسترسی بیشتر به لوازم و لنزهای جانبی اشاره کرد.
این مقاله در اصل توسط «اسماعیل دلخموش» نوشته شده و به وسیله «صدرا شریفی» به‌روزرسانی شده است.
منبع: Makeuseof
