یک مطالعه جدید اسکن مغز نشان می دهد که پیاده روی در جنگل و فضاهای پردرخت به نظر می رسد بهتر از پیاده روی در خیابان های آسفالت شهری ذهن را تقویت می کند.
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از مهر، بر اساس یافته‌های اخیر، افرادی که در یک محوطه درختکاری در دانشگاه یوتا قدم می‌زدند، در تست‌های عملکرد مغز بهتر از افرادی که در محوطه‌ی آسفالت پردیس دانشکده قدم می‌زدند، عمل کردند.
به گفته محققان، داده‌های EEG نشان داد که یک پیاده روی در طبیعت، مناطق مغز مربوط به کنترل اجرایی را روشن می‌کند که بر حافظه کاری، تصمیم گیری، حل مسئله و برنامه ریزی فرد تأثیر می‌گذارد.
«دیوید استریر»، محقق ارشد و استاد روانشناسی در دانشگاه یوتا، گفت: «انواع کارهایی که ما به صورت روزمره انجام می‌دهیم، به شدت از شبکه‌های توجه اجرایی مغز استفاده می‌کنند.»
برای اینکه ببینند پیاده‌روی در طبیعت چگونه می‌تواند بر مغز تأثیر بگذارد، محققان ۹۲ شرکت‌کننده را انتخاب کردند و EEG را روی هر یک بلافاصله قبل و بعد از ۴۰ دقیقه پیاده‌روی ثبت کردند.
نیمی از شرکت کنندگان در باغ درختکاری در شرق دانشگاه یوتا، و نیمی دیگر در محوطه پزشکی و پارکینگ‌های دانشگاه قدم زدند.
استریر افزود: «ما می‌دانیم که ورزش برای بخش توجه اجرایی مغز مفید است، بنابراین خواستیم مطمئن شویم که هر دو گروه به یک اندازه ورزش می‌کنند.»
قبل از پیاده‌روی، همه شرکت‌کنندگان یک تمرین مغزی خسته‌کننده و پس از آن یک کار تست توجه انجام دادند.
استریر گفت: «ما کار خود را با انجام یک کار شناختی بسیار خسته کننده شروع کردیم که در آن شرکت کنندگان، از ۱۰۰۰ به عقب، هفت تا هفت تا شمردند، که واقعاً سخت است. مهم نیست که چقدر در ریاضیات ذهنی خوب باشید، بعد از ۱۰ دقیقه بسیار خسته می‌شوید.»
شرکت کنندگان پس از پیاده روی دوباره تست توجه را انجام دادند تا ببینند قدم زدن چقدر برای ذهن آنها ترمیم کننده بوده است.
هم تست توجه و هم EEG نشان داد که پیاده روی در طبیعت کنترل اجرایی شرکت کنندگان را بهتر از پیاده روی شهری بهبود می بخشد.
محققان امیدوارند مطالعات آینده آنها نشان دهد که چرا محیط‌های طبیعی ممکن است مزایای بهتری برای مغز فراهم کند.