اهالی ورزش چشم انتظار عملکرد ملی‌پوشان ایران در بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ هستند.
به گزارش همشهری‌آنلاین، دل توی دلشان نیست حتما. خودت را آنجا، در پاریس که می‌بینی، فرقی نمی‌کند نقش کدامشان را بازی کنی، باتجربه‌ای مثل حسن یزدانی باشی یا تازه‌کار نوجوانی به نام محمد بیرانوند، استرس همه وجودت را می‌گیرد. همه نگاه‌ها به توست، به تویی که قرار است در بزرگ‌ترین میدان ورزشی جهان خودی نشان بدهی. هم خودت از خودت توقع داری و هم بقیه. هر چقدر خوب باشی اما کافی است یک اشتباه داشته باشی تا حسرتی مادام‌العمر به دلت بنشیند.
المپیک۲۰۲۴ پاریس از فردا آغاز می‌شود و ایرانی‌ها هم مثل همتاهای خارجی‌شان آماده رفتن روی سکوها هستند. طبیعی است همه آنهایی که در پاریس هستند، به تنها چیزی که فکر می‌کنند، بلندترین سکو باشد و خوش‌رنگ‌ترین مدال. اما واقعیت شاید خیلی دورتر از بلندپروازی‌های آنهاست. در کاروان ایران همیشه کشتی‌گیران، وزنه‌برداران و تکواندوکاران امید اول مدال بوده‌اند اما در یکی دو دوره اخیر، تکواندو و وزنه‌برداری از روزهای خوبشان فاصله گرفته‌اند و در بعضی از مواقع تک‌مدال‌هایی غیرمنتظره به کاروان اضافه شده است. نمونه‌اش تیراندازی است که دوره قبل با طلای جواد فروغی تاریخ‌سازی کرد. این‌بار در پاریس هم مثل همیشه امید اول کاروان کشتی است، از وزنه‌برداری توقع طلا نمی‌رود و در تکواندو هم تنها دلخوشی عملکرد ناهید کیانی در یک سال اخیر بوده. در بقیه رشته‌ها هم هر چند نمی‌شود قاطعانه از مدال حرف زد اما انگیزه بعضی از ورزشکاران، کاروان را امیدوار کرده است، ورزشکارانی مثل همین بیرانوند یا مهدی الفتی، چهره ویژه ژیمناستیک پاریس که برای اولین‌بار اسم ایران را در لیست مسابقات این رشته قرار داده.
تیراندازی
هانیه رستمیان تنها نام آشنای تیم ۴نفره است. او در توکیو عملکرد بدی نداشت و حتی شانس فینالیست‌شدن را با اختلاف کم از دست داد. رستمیان نخستین نفری بود که سهمیه پاریس را برای ورزش ایران به‌دست آورد. او حالا برای دومین‌بار حضور المپیک را تجربه می‌کند و شاید این تجربه در پاریس برای او نتیجه بهتری داشته باشد. محمد بیرانوند هم چهره ویژه این تیم است، تیراندازی ۱۶ساله که جوان‌ترین ورزشکار کاروان ایران است. او نخستین سهمیه ایران را در اهداف پروازی گرفته و شاید مثل مسابقات قهرمانی آسیا که قهرمان شد و به سهمیه المپیک رسید، در خود پاریس هم همه را غافلگیر کند. شرمیه چهل‌امیرانی و فاطمه امینی‌پژوه دیگر نفرات این تیم هستند؛ شرمینه در مسابقات جهانی ۲۰۲۳ باکو به سهمیه رسید و فاطمه در مسابقات ۲۰۲۴ انتخابی المپیک جاکارتا. در تفنگ و تپانچه، هیچ‌یک از مردان ایران به پاریس نرسیدند.
تکواندو
ناهید کیانی شانس اول مدال در این رشته است. او از طریق رنکینگ به سهمیه رسیده و با مدال طلایی که سال پیش در مسابقات قهرمانی جهان گرفت و داشتن رنک ۳، این توقع را ایجاد کرده که می‌تواند روی سکوی اول برود. هرچند شکست او در بازی‌های آسیایی سال پیش بعضی‌ها را دچار تردید کرده است. مبینا نعمت‌زاده و آرین سلیمی در مسابقات انتخابی چین به سهمیه رسیدند. مهران برخورداری هم سال ۲۰۲۳در گرنداسلم ووشی المپیکی شد. این برای اولین‌بار است که کاروان ایران ۲تکواندوکار زن دارد. مبینا در سطح آسیا برنز و نقره دارد و سلیمی و برخورداری بهترین مدالشان برنز جهانی است.
وزنه‌برداری
شاید باورش سخت باشد ولی وزنه‌برداری ایران فقط ۲نماینده در پاریس دارد؛ میرمصطفی جوادی در وزن ۸۹کیلوگرم و علی داودی در دسته فوق‌سنگین. شاید باید حسرت المپیک‌هایی را خورد که در بعضی از وزن‌ها ایرانی‌ها به جای یک نفر، ۲نفر را روی سکو داشتند اما این دوره و دوره قبل، مدیریت‌های اشتباه، وزنه‌برداری ایران را از جمع مدعیان دور کرده است. جوادی با مدال طلای جهانی شانس تکرار این مدال در پاریس را دارد اما در سنگین‌وزن با حضور لاشا تالاخادزه گرجستانی، وزنه‌بردار دیگری جرأت فکر کردن به طلا را ندارد، مگر اینکه اتفاق خاصی در پاریس بیفتد.
قایقرانی
دوره قبل در توکیو که نازنین ملایی به‌عنوان نخستین قایقران ایرانی به فینال قایق روئینگ رسید، تصور این بود که او در این دوره هم هست و برای رفتن روی سکو آماده می‌شود. خودش هم همین وعده را داده بود اما قبل از انتخابی تیم ملی انصراف داد؛ اتفاقی غافلگیرکننده. با این حال تیم ایران در پاریس ۲چهره آشنا دارد؛ مهسا جاور که در بازی‌های ریو پارو زده و علی آقامیرزایی که در توکیو برای اولین‌بار به المپیک رسید. جاور مدتی از قایقرانی دور بود اما در بازی‌های آسیایی هانگژو بازگشت خوبی داشت و بعد از آن هم توانست سهمیه پاریس را بگیرد. مهسا به همراه زینب نوروزی سهمیه روئینگ ۲نفره سبک‌وزن را دارند، سهمیه‌ای که در مسابقات انتخابی ۲۰۲۴ کره‌جنوبی به‌دست آمد و البته برای اولین‌بار است که قایقرانی ایران به این سهمیه می‌رسد. ترکیب این دو نفر در هانگژو مدال نقره گرفته بود. فاطمه مجلل سومین زن و جوان‌ترین قایقران تیم است. او در روئینگ تک‌نفره مسابقه می‌دهد. تیم ۲نماینده مرد هم دارد؛ علی آقامیرزایی در کایاک هزار متر و نبی رضایی در کانوی هزار متر. این شلوغ‌ترین تیم قایقرانی ایران در ادوار المپیک است. پیش از این در بازی‌های لندن ایران با ۴قایقران بیشترین نماینده را داشت.
ژیمناستیک
مهدی الفتی با انگیزه بالایی که دارد، این امید را به همه داده که شگفتی‌ساز این دوره اوست. الفتی در بازی‌های آسیایی هانگژو ژیمناستیک ایران را صاحب مدال تاریخی کرد و حالا این توقع را ایجاد کرده که در پاریس هم می‌تواند شگفتی‌ساز شود. الفتی در پرش خرک مسابقه می‌دهد و در جام‌جهانی ۲۰۲۴به سهمیه رسید.
تنیس روی میز
باتجربه‌ترین نفرات المپیکی ایران در این تیم هستند. ندا شهسواری، نیما و نوشاد عالمیان هر سه برای سومین‌بار بازی‌های المپیک را تجربه می‌کنند. شهسواری و نیما در مسابقات گزینشی آسیای میانه به سهمیه رسیدند و نوشاد که در فینال آن مسابقات به برادرش باخته بود، از طریق رنکینگ المپیکی شد. طبیعی است که برای هیچ‌یک از این نفرات هیچ مدالی درنظر گرفته نشود، چراکه بهترین نتیجه برای آنها رسیدن به یک پیروزی است، کاری که نوشاد فقط یک‌بار در بازی‌های لندن انجام داد. در آن بازی‌ها نوشاد ۲پیروزی داشت و به جمع ۳۲نفر اول رسید. اتفاق ویژه تنیس‌روی میز بازگشت شهسواری به میدان مسابقات بود. در بازی‌های توکیو فقط نیما سهمیه داشت و نوشاد و شهسواری به آن بازی‌ها نرسیدند، با اینکه نوشاد در مسابقات دیگر حضور داشت اما از شهسواری خبری نبود و به‌نظر نمی‌رسید انگیزه حضور در یک المپیک دیگر را داشته باشد اما بازگشت و در انتخابی‌ها بهترین بود. شهسواری با ۳۸سال سن، مسن‌ترین ورزشکار ایرانی در پاریس است.
دوچرخه‌سواری
این رشته هم مثل جودو، بوکس، وزنه‌برداری و دوومیدانی روزهای خوبی را پشت سر نگذاشت و به‌خاطر همین ورزشکاران این رشته حضور پررنگی در پاریس ندارند و مثل دوره قبل آنها فقط یک نفر را به بازی‌ها اعزام کرده‌اند. علی لبیب که قرار است در جاده‌های پاریس رکاب بزند، در بازی‌های آسیایی هانگژو مدال نقره گرفت و در المپیک هم کسی منتظر مدال او نیست.
تیروکمان
در چند دوره اخیر که تیروکمان ایران به جمع المپیکی‌ها پیوسته، هیچ‌وقت تیم پرجمعیتی در بازی‌ها نداشته. در هر دوره یک یا ۲نفر به سهمیه رسیده‌اند و این‌بار هم تیم یک نفره است. مبینا فلاح روزهای آخر و در ترکیه به سهمیه رسید. فلاح به جز نایب‌قهرمانی همین مسابقات انتخابی و گرفتن سهمیه دستاورد مهم دیگری نداشته است.
سنگنوردی
رضا علیپور می‌تواند یک مدال را به کاروان ایران هدیه کند، مدالی که قابلیت داشتن رنگ طلا را دارد. سنگنوردی از بازی‌های توکیو به رشته‌های المپیک اضافه شد و علیپور نخستین ایرانی است که در این رشته به سهمیه رسیده. او با مدال‌های مختلفی که در سطح آسیا و جهان گرفته، یکی از امیدهای خاموش کاروان است.
شنا
سهمیه یونیورسالیتی به شنای ایران رسید و باز هم سهمیه‌ای به‌دست نیامد، چرا که سهمیه گرفتن در این رشته به اندازه مدال طلای المپیک سخت است. فدراسیون جهانی این سهمیه را به سامیار عبدلی داده است. تنها انتظاری که می‌شود از عبدلی داشت این است که رکوردهای ملی را تغییر بدهد.
دوومیدانی
ایران این‌بار فقط ۲سهمیه دارد؛ فرزانه فصیحی و حسن تفتیان که هر دو در دوی ۱۰۰متر می‌دوند. این سهمیه‌ها را هم نباید به پای فدراسیونی نوشت که در این ۴سال محل رفت‌وآمد مدیران و سرپرستان متعدد بوده. در بازی‌های پکن دوومیدانی ۵سهمیه داشت، در لندن و ریو ۱۰سهمیه و در توکیو ۴سهمیه. اما این‌بار به‌خاطر مدیریت ضعیف فقط تفتیان و فصیحی به پاریس رسیده‌اند که این دو هم بیشتر به برنامه‌ریزی‌های خودشان متکی بوده‌اند. تفتیان برای سومین‌بار به المپیک می‌رود و فصیحی برای دومین بار. سهمیه فصیحی در توکیو سهمیه یونیورسالیتی بود اما این‌بار او از طریق رنکینگ به سهمیه رسید. تفتیان در المپیک ریو به مرحله نیمه‌نهایی صعود کرد و این تنها موفقیت این دو در المپیک بوده.