لوواستاتین

نوع : قرص
گروه : داروهای عمومی
توضیحات : – قبل از شروع درمان با لواستاتین، باید بی اثر بودن رعایت رژیم غذایی و روش درمانی غیر دارویی ثابت شده باشد. ‏بیمار باید رژیم غذایی حاوی کلسترول کم را طی درمان ادامه دهد.
‏2- هایپرکلسترولمی خانوادگی هتروزیگوت در نوجوانان پسر یا دختر، حداقل 1 سال پس از بلوغ بدین صورت قابل ‏تشخیص است:
اگر پس از رعایت کافی رژیم غذایی کم چربی، سطح ‏LDL‏ بیش از ‏mg/dL 189‎‏ بماند و یا بیش از ‏mg/dL 160‎‏ بماند ‏و در عین حال بیمار دارای سابقه خانوادگی بیماری قلبی عروقی زودرس یا دارای دو یا تعداد بیشتری فاکتور خطر برای ‏بیماری‌های قلبی عروقی باشد.
‏3- لوواستاتین باید با غذای شب مصرف شود، زیرا جذب دارو بیشتر می‌ شود و علاوه بر آن، ساخت کلسترول در شب ‏بیشتر است.
‏4- پاسخ درمانی طی دو هفته و حداکثر اثر آن طی 6-4 هفته حاصل می‌شود.
‏5- در صورت مصرف همزمان داروهای ایمونوساپرسیو، این دارو نباید بیش از ‏mg 20‎‏ در روز مصرف شود.
‏6- بیمار باید از نظر بروز علائم میوزیت پیگیری گردد.
‏7- افزایش مداوم و بارز غلظت ترانس ‌آمیناز سرم گزارش شده است. آزمون های عملکرد کبد باید غالباً در طی شروع درمان ‏و پس از آن هر 6-4 هفته طی 15 ماه اول درمان انجام شود.
‏8- قرص‌ها در دمای اتاق و در یک ظرف مقاوم به نور نگهداری شود.

‏1- رژیم غذایی را برای پایین آوردن کلسترول رعایت کنید.
‏2- از مصرف الکل خودداری کنید.
‏3- دارو را با غذای شب مصرف نمایید.
‏4- در صورت بروز هرگونه عوارض جانبی، بخصوص دردهای عضلانی به پزشک اطلاع دهید.
‏5- از قرارگیری بیش از حد در معرض نور آفتاب خودداری کنید.

مصرف در کودکان: بی‌ ضرری و اثربخشی مصرف این دارو در کودکان زیر 10 سال ثابت نشده است.

مصرف در شیردهی: شیردهی در دوران مصرف این دارو توصیه نمی‌ شود.
موارد مصرف : لوواستاتين به منظور کاهش کلسترول در درمان هيپرليپيدمي ها به ويژه در هيپرليپوپروتئينمي هاي نوع IIa و IIb استفاده مي شود. همچنين به صورت پروفيلاکسي در پيشگيری اوليه و ثانويه از بيماري ايسکميک قلبي به کار مي رود. يک مطالعه مقدماتي نشان داده است که لوواستاتين در درمان آدرنولوکوديستروفي موثر است. اين دارو سطح پلاسمايي اسيدهای چرب با زنجيره بسيار بلند را که در اين بيماران بالا مي رود، کاهش مي دهد.
تداخلات دارویی : مهمترين پيامد تداخلات دارويي با استاتين ها، پيشرفت ميوپاتي يا رابدوميوليز است. داروهايي که خود ايجاد ميوپاتي مي کنند، چون فيبراتها و نيکوتينيک اسيد، خطر بروز ميوپاتي با استاتين ها را افزايش مي دهند. همچنين خطر بروز اين عارضه با داروهايي نظير سيکلوسپورين، ايتراکونازول، کتوکونازول، اريترومايسين، کلاريترومايسين، مهارکننده هاي HIV-پروتئاز، نفازودون، آميودارون و وراپاميل که غلظت استاتين ها را از طريق مهار متابوليسم آنها افزايش مي دهند، بالا مي رود. اتفاق مشابهي مي تواند با آب گريپ فروت رخ دهد. استاتين ها همچنين مي توانند بر داروهای ديگر اثر کنند، چنانچه خونريزی و افزايش زمان پروترومبين (PT) در افرادی که همزمان از ضد انعقادهای خوراکي و استاتين ها استفاده کرده اند، گزارش شده است. لووستاتين مي تواند تاثير لووتيروکسين را افزايش يا کاهش دهد.
عوارض احتمالی دارو : شايع ترين عارضه جانبي با استاتين ها عارضه گوارشي است. ساير عوارض شامل سر درد، راش جلدي، گيجي، دوبيني و بي خوابي است. افزايش برگشت پذير در غلظت آمينوترانسفراز سرمي ممکن است رخ دهد و بايد عملکرد کبدي پيش از شروع درمان و نيز تا 1 سال پس از آخرين افزايش دوز به طور دوره اي بررسي شود. هپاتيت، پانکراتيت و واکنش های ازدياد حساسيت شامل آنافيلاکسي و آنژيوادم گزارش شده است. ميوپاتي با وجه مشخص درد و ضعف عضلاني و افزايش غلظت کراتين فسفوکيناز به ويژه در مصرف همزمان با سيکلوسپورين، فيبرات ها و نيکوتينيک اسيد رخ داده است. به ندرت رابدوميوليز همراه با نارسايي حاد کليوی بروز مي کند.
بهترین روش مصرف : الف) پیشگیری اولیه بیماری کرونری قلب ، درمان بیماری کرونری قلب، هایپرلیپیدمی. بزرگسالان: در ابتدا ‏mg 20‎‏ روزانه همراه غذای شب استفاده می‌ شود. دوز توصیه شده ‏mg 80-10‎‏ در یک دوز واحد یا ‏دو دوز منقسم می‌ باشد. حداکثر دوز روزانه ‏mg 80‎‏ است. برای کاهش کمتر سطح لیپید، دوز شروع ‏mg 10‎‏ مناسب ‏است. ب) نوجوانان مبتلا به هایپرکلسترولمی خانوادگی هتروزیگوت. نوجوانان با سن 10 تا 17 سال: ‏mg 40- 10‎‏ همراه غذای شب استفاده می‌شود. بیمارانی که نیاز به کاهش 20% یا بیشتر ‏در سطح ‏LDL‏ دارند، باید درمان را با دوز ‏mg 20‎‏ شروع نمایند. تعدیل دوز: در صورتی که بیمار همزمان داروی سیکلوسپورین نیز مصرف می‌ کند، روزانه ‏mg 10‎‏ و حداکثر ‏mg 20‎‏ از ‏لوواستاتین باید تجویز شود. در صورت مصرف همزمان فیبرات‌ها یا نیاسین (که عموماً باید پرهیز شود)، دوز روزانه ‏لوواستاتین نباید بیش از ‏mg 20‎‏ باشد. زمانی که بیمار همزمان آمیودارون یا وراپامیل مصرف می‌ کند، دوز روزانه ‏لوواستاتین نباید بیش از ‏mg 40‎‏ باشد. اگر کلیرانس کراتینین بیمار زیر ‏ml/min 30‎‏ بود، در افزایش دوز دارو به بیش از ‏mg/day 20‎‏ باید احتیاط نمود.