عصاری و عصاره‌گیری را عرب‌های خوزستانی با سکونتشان در تهران توسعه و رواج دادند.
همشهری آنلاین – ثریا روزبهانی: طایفه ای از عرب‌های خوزستان در سال ۱۲۱۷ به پایتخت آمدند و در حوالی خیابان شوش و محله هرندی ساکن شدند.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
بعدها به دلیل گودی زمین در این محدوده و اصالت مهاجرانش، این بخش از تهران به گود عرب‌ها شهرت پیدا کرد. این را هم بدانید که بزرگ این طایفه عرب تمام زمین های این منطقه را خرید و این بخش را توسعه داد.
نصرالله حدادی، تهران‌پژوه، درباره حضور عرب‌های خوزستانی در این محدوده می‌گوید: «خوزستانی‌ها علاوه بر خرید و توسعه محله، حسینیه ای را با نام “حسینیه عرب‌های مقیم مرکز” در این گود ساختند. هیئت عزاداری ماه های محرم این حسینیه در تهران تا قبل از انقلاب معروف بود. گود عرب‌ها با محله‌های دروازه غار و بازارچه صابون‌پزخانه همسایه بود.» به مرور زمان، اقوام لر و ترک و پیکانی‌های اصفهانی هم به این محله آمدند و با عرب‌های این منطقه که تبدیل به ساکنان بومی این منطقه شده بودند همسایه شدند و ارتباط و تعامل جالبی با هم برقرار کردند.
کرمپور، سیدتبریزی(سیدتروزی) و قاسمی که همگی پسر عمو و عموزاده بودند از مهم‌ترین و نخستین عرب‌هایی هستند که به این محله آمدند. هنوز هم جمعیت زیادی از کرمپورها و سیدتبریزی ها ساکن این محدوده هستند. کوچه یخچال(شهیدعزیزالله حسینی امروزی)، کوچه مخملباف، کوچه گمرک و کوچه حمام همافران از کوچه‌های این محله به شمار می‌روند.
حدادی در ادامه می‌گوید: «پس از انقلاب با هدف برابر کردن سطح شهر، گود را همسطح دیگر نقاط شهر کردند و حسینیه گود عرب ها تخریب شد و حالا چند سال است که آن گود و محله عرب‌ها جایش را به بوستان داده و نامش هم بهاران است.»
اکنون پیکانی‌ها و لرها حسینیه مستقل دارند و عرب‌ها هم در ماه محرم در منزل قدیمی سید عبدالخالق قاسمی هیئت برگزار می کنند.