گردش مالی تجهیزات و ملزومات پزشکی کشور چیزی حدود ۲.۵ تا ۳میلیارد دلار است که از این عدد حدود یک تا ۱.۵میلیارد دلار در بهترین حالت در داخل کشور تولید می‌شود.
به گزارش همشهری آنلاین، عضو هیأت مدیره اتحادیه بازرگانان تجهیزات پزشکی درباره بازار تجهیزات و ملزومات پزشکی کشور گفت: ما کالاهایی ازجمله ونتیلاتور، مانیتور و… داریم که از سوی تولیدکنندگان داخلی تولید می‌شود و در این زمینه موفق هم بوده‌ایم. اما این مسئله را هم باید درنظر گرفت که چنین کالاهایی سهم بزرگی در تجهیزات فوق‌تخصصی بیمارستانی ندارد و همچنان دستگاه‌های ام‌آرآی یا سی‌تی‌اسکن وارد می‌شوند.
ابوالفتح صانعی در پاسخ به این سؤال که آیا تحریم‌ها مانع از تامین و واردات این تجهیزات پزشکی است، بیان کرد: در این باره هیچ شرکت خارجی ما را تحریم نکرده و به ما کالا می‌دهند. اما در مسائل بانکی مشکلاتی وجود دارد و هزینه‌های مضاعفی هم که در خرید تجهیزات پزشکی تحمیل می‌کند. به این دلیل که باید خرید از سوی شرکت‌های خارجی واسطه‌گر انجام شود و همین موضوع هزینه خرید را در بهترین حالت ۵ تا ۷درصد افزایش می‌دهد.
وی تأکید می‌کند: حوزه درمان، صنعت خودروسازی نیست که اگر مشکل داشت، برای رفع آن صبر کنیم. نمی‌توان بیمار را از درمان خوب به‌دلیل تامین‌نشدن تجهیزات محروم کرد، چون مسئولیت دارد و باید به از هر مسیری کالاهای مورد نیاز بیماران تامین شود.
صانعی درباره این که آیا توانمندی تولید محصولاتی که در حال حاضر وارد کشور می‌شوند، در اختیار تولیدکنندگان و شرکت‌های دانش‌بنیان ایرانی است، عنوان کرد: همین حالا هم محصولاتی که در کشورمان خودمان در حال تولید هستند، در فهرست کالاهای های‌تک قرار دارند. اما برای تولید بومی محصولاتی که در کشور نداریم و واردات صورت می‌گیرد، اگر این توانمندی را فکری در نظر بگیرم، آن را در اختیار داریم، اما این مسئله به‌تنهایی کافی نیست و به عوامل مختلف دیگر از جمله برنامه‌ریزی، خروجی مناسب اقتصادی، توجیه بودن فعالیت و… هم وابسته است. با فراهم‌شدن این موارد، توانمندی فکری می‌تواند تبدیل به خروجی مناسب شود.
صانعی درباره این که گفته می‌شود در کشورهایی از جمله عراق، ترکیه، بلاروس، مالزی، برزیل خطوط مشترک تولید تجهیزات پزشکی با قطعات ایرانی وجود دارد، هم عنوان کرد: در این‌باره چند شرکت خوب کار کرده‌اند و به‌صورت نسبی موفق هم بوده‌اند. اما نکته مهم این است که نباید میزان چنین فعالیت‌ها و همچنین تولیدات داخلی را آنقدر بزرگ گزارش کنیم که به‌طور کلی نیازهای دیگر فراموش شوند. تولید به همان میزان که وجود دارد باید دیده شود و براساس آن برنامه‌ریزی برای واردات هم وجود داشته باشد تا دچار مشکل و کمبود نشویم.
.