سیاه چاله راه شیری همه چیز را می بلعد

سیاه چاله کهکشان راه شیری که مدت هاست مورد مطالعه دانشمندان می باشد، به قدری درخشان شده است که ستاره شناسان را به حیرت واداشته است. بر طبق آخرین تحقیقات صورت گرفته، از سال 2014 تا به کنون، نوری که از این سیاه چاله متصاعد می شود آنقدر زیاد است که دانشمندان علت احتمالی آن […]

سیاه چاله کهکشان راه شیری که مدت هاست مورد مطالعه دانشمندان می باشد، به قدری درخشان شده است که ستاره شناسان را به حیرت واداشته است. بر طبق آخرین تحقیقات صورت گرفته، از سال 2014 تا به کنون، نوری که از این سیاه چاله متصاعد می شود آنقدر زیاد است که دانشمندان علت احتمالی آن را تابش گازها و گردوغباری دانسته اند که به درون سیاه چاله نفوذ می کنند. اما اینکه این درخشندگی در حال گسترش است، موضوعی است که ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده است.

به گزارش سرویس اخبار فناوری و تکنولوژی تک نیوز، سیاه چاله فوق سنگین راه شیری که دانشمندان اسم آن را *Sagittarius A یا *Sgr A گذاشته اند، همواره در حال بلعیدن بوده است اما مدتی است که این گرسنگی رفته رفته بیش تر شده و دانشمندان را به تحقیقات بیش تر در این زمینه واداشته است. Andrea Ghez پروفسور فیزیک و ستاره‌شناسی در دانشگاه UCLA در این باره می گوید: ما در طول مدت ۲۴ سالی که این سیاه چاله فوق‌سنگین را مورد مطالعه قرار داده‌ایم، هرگز چنین چیزی را ندیده‌ایم. *Sgr A از نظر تغذیه معمولا یک سیاه چاله تقریبا آرام و ضعیف است، اما الان نمی‌دانیم چه چیزی باعث اشتهای سیری‌ناپذیر آن شده است. اطلاعات بیش تری در این باره در حال ثبت شدن از طریق تلسکوپ های دو رصدخانه W.M. Keck در هاوایی و European Southern در شیلی هستند که از سال 2003 تا به کنون، 13000 بار به مشاهده سیاه چاله مذکور پرداخته اند.

نور بسیار زیادی که از این سیاه چاله متصاعد می شود، از نظر دانشمندان دلیل دیگری نیز می تواند داشته باشد که آن وجود ستاره ای با نام S0-2 در اطراف سیاه چاله است که به دور آن می‌چرخد. این ستاره در حدود 10 الی 15 برابر بزرگتر از خورشید بوده و از سال 2018 تا به کنون در حال نزدیکتر شدن به سیاه چاله می باشد. Tuan Do سرپرست گروه تحقیق و دانشمند فیزیک دانشگاه UCLA می‌گوید: اولین تصویری که آن شب از *Sagittarius A دیدم، بقدری درخشان بود که آن را با ستاره S0-2 اشتباه گرفتم؛ چراکه هرگز آن را به این درخشندگی ندیده بودم. اما بلافاصله مشخص شد که منبع آن باید خود سیاه چاله بوده باشد؛ که واقعا هیجان انگیز بود.

ثبت یافته های به دست آمده در مجله Astrophysical Journal Letters، توسط تیم تحقیقاتی دانشگاه UCLA صورت گرفته است.