چندی پیش زمزمه هایی مبنی بر شکار یک تصویر از نخستین سیاهچاله فضایی جهان در سطح شبکات مجازی و پایگاه های اطلاع رسانی اقصی نقاط دنیا شنیده شد که حاصل تلاش جمعی از اخترشناسان اروپایی با بهره گیری از صدها تلسکوپ فوق العاده بزرگ در جای جای این کره خاکی بوده است و نشانی از […]
چندی پیش زمزمه هایی مبنی بر شکار یک تصویر از نخستین سیاهچاله فضایی جهان در سطح شبکات مجازی و پایگاه های اطلاع رسانی اقصی نقاط دنیا شنیده شد که حاصل تلاش جمعی از اخترشناسان اروپایی با بهره گیری از صدها تلسکوپ فوق العاده بزرگ در جای جای این کره خاکی بوده است و نشانی از به اثبات رسیدن نظریه نسبیت عام آلبرت انیشتین در خلال سال 1915 میلادی بحساب آمده است.
به گزارش سرویس اخبار تکنولوژی ایران تک نیوز تصویر مربوط به سیاهچاله ای که در چند روز اخیر به شدت مورد توجه کاربران و مخاطبان بسیار متعدد شبکه های مجازی و همچنین خبرگزاری های سراسر جهان قرار گرفته است، مربوط به سیاهچاله مرکزی کهکشان مسیه ۸۷ که طبق گزارشات علمی در حدفصال 55 میلیون سال نوری از کره زمین قرار گرفته است و از قطری حدودا 40 میلیارد کیلومتری و همچینن جرمی معادل با 6.5 میلیارد برابر خورشید برخوردار است. تصویر این سیاهچاله در حقیقت نشان دهنده یک حلقه آتش پر فروغ در قسمت پایین و کم فروغ در قسمت بالایی این حفره عجیب فضایی می باشد که دلیلی گواه و کاملا روشن بر صدافت نظریه نسبیت اینشتین دارد.
سیاهچاله فضایی
جالب است بدانید پروژه شناسایی و تعریف سیاهچاله های فضایی با اینکه هیچ تمایلی به دیده شدن ندارند و در حقیقت مطابق ماهیت اصلی خود اجازه عبور هیچ نور را از داخلشان نمی دهند، از سال 2012 میلادی تحت عنوان EHT کلید خورد و با مشارکت جمعی از کشورهای مختلف جهانی در قالب یک تعامل بین المللی پیش رفت تا بالاخره محققان و دانشمندان توانستند ثمره چندین سال تلاش و مطالعات خود را با شکار یک کدام از سیاهچاله های بزرگ فضایی به بار بنشانند.
به گفته شپرد دولمن، مدیر پروژه EHT و اخترفیزیکدان دانشگاه هاروارد و اسمیتسونین این یک کشف بزرگ برای نسلی است که ایمان به تحقق اهداق مد نظر خود داشتند. لازم به ذکر است نظریه نسبیت عام اینشتین در سال 1915 بیانگر تحت تاثیر قرار گرفتن نور بر اثر نیروی گرانشی زمین بود که تنها چند ماه بعد از عنوان این نظریه، یک فیزیکدان و محقق آلمانی به اسم کارل شوارتزشیلد توانست تا حد زیادی به اثبات این نظریه در آن سال ها کمک کند و ثابت نماید که اگر جرمی را تا حد مناسبی فشرده نمایم، چگالی آن به قدری افزایش پیدا می کند که دیگر حتی نور هم قادر به عبور از آن نخواهد بود و گویی که جسمی در فضا آشکار شده است که این بار به دلیل عدم عبو نور از داخل آن و دیده شدن تابش های پیرامونش، در آسمان دیده می شود. نام این جسم در حقیقت همان سیاهچاله است.