به نقل از دیجیکالا:
وقتی به تماشای فیلم در سالن‌های سینما بیندیشید، صحنه‌ی آشنایی را تصور می‌کنید؛ سالن تاریک سینما با ردیف‌های منظم صندلی‌های قرمز، یک سطل پر از پاپ کورن و خش‌خش بی‌پایان تماشاگرانی که با لذت در حال بلعیدن پاپ کورن‌های نمکی، پنیری و کره‌ای هستند و با اشتیاق به پرده‌ی سینما خیره شدند.
با وجود این که در حال حاضر خوراکی‌های هیجان‌انگیزی مثل پفک هندی، هات‌داگ، پیتزا، نوشابه و … هم در سالن‌های سینما سرو می‌شوند، همچنان پرمصرف‌ترین خوراکی سینمایی پاپ کورن است اما چرا ذرت بوداده میان مخاطبان سینما تا این اندازه پرطرفدار است؟ پاپ کورن در شهربازی‌ها و ورزشگاه‌ها هم فروخته می‌شود، حتی بیش‌تر از سالن‌های سینما با این حال وقتی به این خوراکی فکر می‌کنیم اولین چیزی که ذهنمان می‌رسد سالن‌های تاریک سینما است. دامنه‌ی تاثیر این خوراکی بر سینما اندازه‌ای زیاد است که به فیلم‌های پرفروش و سرگرم‌کننده «فیلم‌های پاپ کورنی» می‌گویند. رفاقت پاپ کورن و فیلم تاریخچه‌ی غنی دارد که قدمت آن به روزهای اولیه‌ی سینما بازمی‌گردد. این شما و این داستان یکی از جاودانه‌ترین رفاقت‌های تاریخ.
- آیا کم شدن سلطه‌ی فیلم‌های ابرقهرمانی بر مخاطبان می‌تواند به نفع باکس آفیس تمام شود؟
- ۱۲ سوال مهم درباره‌ی باکس آفیس سال ۲۰۲۲
در ابتدا سالن‌های سینما رغبتی به پاپ کورن نشان ندادند
تصورش دشوار است اما پاپ کورن همیشه هم در سینماها با استقبال روبه‌رو نمی‌شد. در گذشته صاحبان سینما از ایده‌ی خوردن هله‌هوله هنگام تماشای فیلم متنفر بودند؛ زیرا عمده‌ی درآمدشان از میزبانی مخاطبان ثروتمند به دست می‌آمد و اصلا دوست نداشتند فرش‌ها و صندلی‌های سینما با خوراکی‌هایی مثل پاپ کورن کثیف شود و خاطر مهمانان پولدارشان را مکدر کند. از سوی دیگر در آن دوره فیلم‌های صامت اکران می‌شدند و صدای خش‌خش خوردن خوراکی تمرکز مخاطبان را از خواندن نوشته‌های فیلم پرت می‌کرد. این تنفر با تغییر سینمای صامت به صدادار جای خودش را به عشق داد؛ زیرا حالا دیگر صدای جویدن و خش‌خش بسته‌های خوراکی مخاطبان را آزار نمی‌داد.
دستگاه پاپ کورن ساز قابل‌حمل سال ۱۸۸۵ اختراع و به بخش جدایی‌ناپذیری از فرهنگ آمریکایی تبدیل شد. رد پای پاپ کورن در کارناوال‌ها، نمایشگاه‌ها و رویدادهای ورزشی به وفور دیده می‌شد. البته سینمادارها در آن دوره باز هم با ورود پاپ کورن به سالن‌های تمیزشان مخالف بودند اما مخاطبان این خوراکی هیجان‌انگیز را یواشکی به سالن‌های سینما می‌برند؛ زیرا می‌توانستند در نزدیکی هر سینما فروشنده‌ای را پیدا کنند که هله‌هوله‌ی محبوبشان را بفروشد. این عادت هنوز هم به قوت قبل پابرجاست و بسیاری از مخاطبان انواع و اقسام خوراکی‌ها را یواشکی به سالن‌های سینما می‌برند تا هنگام تماشای فیلم بیکار نمانند!
رکورد بزرگ و جنگ جهانی دوم پیوند میان پاپ کورن و سینما را محکم کردند
تهیه‌ی پاپ کورن در همه جای دنیا به ویژه آمریکا نسبتا ارزان است؛ در نتیجه می‌توان آن را با قیمت کمی فروخت و باز هم سود برد. در دوره‌ی رکود بزرگ آمریکایی‌های بسیاری نمی‌توانستند مثل قبل اقلام لوکس را تهیه کنند و از تفریحات گران قیمت لذت ببرند پس طبیعی بود میان هله‌هوله‌ی ارزانی مثل پاپ کورن و تفریح کم‌هزینه‌ای مثل سینما پیوند ناگسستنی شکل بگیرد.
در آن دوره سینماها دو فیلم را با خرید یک بلیت نمایش می‌دادند. با این اوصاف مخاطبان زمان بیش‌تری را در سالن‌های سینما صرف می‌کردند و طبیعتا به خوردن هله‌هوله و تجدید قوا نیاز داشتند. در این شرایط چه چیزی بهتر از پاپ کورن که برای سرو نیازی به ظروف نقره نداشت، حمل و نقلش آسان بود و برای فروشنده و خریدار ارزان تمام می‌شد. سینمادارها ابتدا فروشندگانی را استخدام کردند که پاپ کورن را در جایی بیرون از سالن تهیه و به مخاطبان می‌فروختند اما کم‌کم استقبال از این خوراکی به اندازه‌ای زیاد شد که مجبور شدند گوشه‌ای از لابی را به تجهیزات ساخت پاپ کورن اختصاص دهند.
وقتی به وعده‌های غذای سینمایی فکر می‌کنیم نام سه خوراکی حسابی می‌درخشد؛ پاپ کورن، نوشابه و آب‌نبات. در دوران جنگ جهانی دوم شکر جیره‌بندی و در نتیجه آب‌نبات کمیاب شد و قیمت نوشابه هم افزایش یافت. با این حال قیمت پاپ کورن همچنان ثابت باقی ماند و عملا مقرون به‌صرفه‌ترین انتخاب برای سینماروها بود. پاپ کورن در این دوره با جنگ جهانی دوم پیوند عمیقی پیدا کرد و حتی سال ۱۹۴۶ (یک سال پس از پایان جنگ) انجمن ملی پاپ کورن در آمریکا تشکیل شد و جمله‌ی «پاپ کورن یک غذای جنگی است» را به عنوان شعار تبلیغاتی‌اش انتخاب کرد. رکود بزرگ و جنگ جهانی دوم رفاقت پاپ کورن و سینما را مستحکم‌تر از قبل کردند، رفاقتی که حالا عمرش به بیش از صد سال می‌رسد.
پاپ کورن و سایر تنقلات برای بقای صنعت سینما ضروری هستند
شاید عجیب باشد اما وجود پاپ کورن و سایر تنقلات برای ادامه‌ی حیات سینما ضروری است. این طور تصور می‌شود که بخش زیادی از درآمد یک سالن سینما وابسته به فروش بلیت است اما عملا این گونه نیست. سینمادارها مجبورند بخش زیادی از درآمدهایشان را با استودیوهای فیلم‌سازی تقسیم کنند اگر با استودیوی فیلم‌سازی گردن کلفتی مثل دیزنی طرف باشند در چند هفته‌ی ابتدایی اکران فیلم‌ها نمی‌توانند سود زیادی داشته باشند. با این اوصاف اگر فیلمی برای مدت طولانی اکران شود سینمادارها می‌توانند از فروش بلیت به سود برسند؛ بنابراین عمده درآمد آن‌ها از فروش پاپ کورن و سایر تنقلات تامین می‌شود.
بلاک باسترها جمعیت زیادی را به سالن‌های سینما می‌کشانند در نتیجه مقدار بیش‌تری پاپ کورن، نوشابه و آب‌نبات فروخته می‌شود و از آن جایی که تهیه‌ی پاپ کورن ارزان‌تر است، سود بیش‌تری را هم عاید فروشندگان می‌کند. به همین دلیل هم سالن‌های سینما رغبت زیادی به اکران بلاک باسترها دارند.
راه‌یابی پاپ کورن به خانه‌ها
هالیوود و صنعت سینما از ظهور نمایش خانگی وحشت داشتند و نگران بودند که اگر مردم بتوانند در خانه‌هایشان به تماشای فیلم بنشینند کم‌تر به سالن‌های سینما بیایند. این ترس از زمان همه‌گیری کرونا و رشد عجیب سرویس‌های پخش بیش‌تر هم شد و ضرر مالی زیادی را برای از استودیوهای بزرگ فیلم‌سازی به همراه آورد. در حالی که تماشاگران در این روزها بیش از هر زمان دیگری برای رفتن به سالن‌های سینما مرددند اما بعضی از عناصر تماشای فیلم از جمله فرهنگ خوردن پاپ کورن را با خودشان به خانه آوردند.
مرم حالا دوست دارند به یاد ایام گذشته هنگام تماشای فیلم از تنقلات موردعلاقه‌شان استفاده کنند و از ترکیب طعم پاپ کورن و لحظات هیجان‌انگیز فیلم کیفور شوند. حالا شما می‌توانید در یک لحظه تصمیم بگیرید به تماشای فیلم موردعلاقه‌تان در اتاق نشیمن خانه بنشینید، یک ظرف بزرگ پاپ کورن آماده کنید، نور سالن را کم کنید، تلفن همراهتان را خاموش کنید و به نوعی سالن سینما و همه‌ی عادت‌های دوست‌داشتنی‌اش را به خانه بیاورید.
در هر صورت شاید همه‌گیری کرونا میل به تماشای فیلم در سالن‌های سینما را به شکل قابل‌توجهی کم کرده باشد اما هنوز هم نتوانسته به رفاقت جاودان پاپ کورن و فیلم خدشه‌ای وارد کند.
منبع: movieweb