به نقل از دیجیکالا:
نبرد بر سر زمان خواب، سنتی به قدمت زمان است. اما یکی از تیک‌تاکرهای مشهور (TikToker) ادعا می‌کند که می‌داند چرا همیشه بچه‌ها در این زمینه در مقابل والدین هستند.
اگر کودک نوپا یا حتی دبستانی دارید، احتمالا هر شب، خواباندن بچه‌های کوچکتان به یک مذاکره طاقت‌فرسا تبدیل می‌شود. آن‌ها یک داستان دیگر می‌خواهند، یک نوشیدنی دیگر، که یک بار دیگر پشتشان را ماساژ دهید، یک عروسک متفاوت و این فهرست ادامه دارد. والدین فقط می‌خواهند آن‌ها بخوابند تا قبل از اینکه بخواهند به رخت‌خواب بروند، یک میلی‌ثانیه برای خودشان هم وقت داشته باشند، مدت کوتاهی بخوابند و بعد بلند شوند و نمایش دیوانه کننده‌ی والدگری را دوباره اجرا کنند.
اگر این روال شبانه آشنا به نظر می‌رسد، ممکن است شما نیز مجذوب حرف‌های این تیک‌تاکر شوید که محتوایش را از طریق officialsleepingbeauties@ به اشتراک می‌گذارد. او توضیح قانع‌کننده‌ای ارائه می‌دهد که چرا بچه‌های کوچولو آنقدر سخت برای خواب می‌جنگند که والدین را از کوره به در می‌برد. کیلا (Cayla)، تیک‌تاکر مذکور، یک متخصص خواب و مربی والدین است. او می‌گوید زمان خواب برای بچه‌های کوچک یک تناقض اساسی را بین بچه‌ها و والدین در نیازها آشکار می‌کند.
در حالی که بچه‌ها قبل از اینکه برای ۱۲ ساعت آینده (با امیدواری) در اتاقشان تنها بمانند، به دنبال ارتباط هستند، والدین میل به جدایی دارند. این جدایی یعنی دوری از وابستگی، پرسش‌ها، نیازها، خواسته‌ها و نق زدن‌های کودک. بنابراین، زمان خواب می‌تواند مانند یک تسلط خصمانه به نظر برسد، تا زمانی که والدین متوجه شوند که چه اتفاقی دارد می‌افتد و متناسب با آن عمل کنند. برای بیشتر دانستن درباره اینکه چرا بچه‌ها مصمم هستند والدین خود را قبل از خواب در هم بشکنند و چه کاری می‌توانیم برای تسکین درد آن انجام دهیم، در مورد «تضاد منافع» ظاهری در خواباندن بچه‌ها در رخت‌خواب با دو متخصص صحبت کرده‌ایم.
چرا والدین برای خواب عجله می‌کنند؟
بیایید با این واقعیت روبه‌رو شویم؛ والدین در طول روز زمان کمی برای خود دارند. بنابراین آن چند ساعت یا چند دقیقه تنهایی، بعد از زمانی که بچه‌ها به خواب رفته‌اند، ارزشمندند. ما می‌خواهیم برای تماشای یک برنامه تلویزیونی، خواندن یک کتاب، یا حتی گفت‌وگوی بزرگسالانه با شریک زندگی خود وقت داشته باشیم.
به گفته کیلا، همان تیک‌تاکر، والدین با استرس و کمی مضطرب به خواب می‌روند. به این دلیل که ما مفهوم زمان را درک می‌کنیم و زمان تنهایی خود را در حال کاهش می‌بینیم. بنابراین فرزندانمان را وادار می‌کنیم تا جای ممکن زودتر به رخت‌خواب بروند. کیلا توصیه می‌کند که تا آنجا که می‌توانید با بچه‌های خود در هنگام خواب صبور باشید. در غیر این صورت، آن‌ها اضطراب و استرس شما را احساس می‌کنند و می‌فهمند یک جای کار اشکال دارد و بنابراین تلاش می‌کنند زمان بیشتری را با شما بگذرانند.
- چگونه می‌توانیم جلوی دعوای خواهر و برادری را بگیریم؟
- اسباب‌بازی‌ها چگونه بر رشد کودکان اثر می‌گذارند؟
چرا کودکان در مقابل خواب مقاومت می‌کنند؟
کارشناسان تقریباً دلایلی که برای عدم تمایل کودکان به خواب گفتیم را تأیید می‌کنند. صنم حافظ (Sanam Hafeez)، روانشناس و عصب‌روان‌شناس ساکن نیویورک و مدیر Comprehend the Mind تأیید می‌کند: «معمولاً کودکان در مقابل خواب مقاومت می‌کنند، زیرا می‌خواهند زمان بیشتری را با والدین خود بگذرانند.
یا به این دلیل که به خاطر جدا شدن از آن‌ها مضطرب می‌شوند.» اما دکتر حافظ سریعاً متذکر می‌شود که این تنها دلیلی نیست که بچه‌ها در برابر خاموشی لامپ مقاومت می‌کنند. او اضافه می‌کند که ترس از دست دادن، یا مشکل در انتقال به برنامه جدید خواب، می‌توانند مقصر دعواهای قبل از خواب باشند. کارشناس روابط والدین و فرزندان، متخصص بهداشت روان و نویسنده، دانیل هوئرتا (Daniel Huerta) چند مقصر دیگر را اضافه می‌کند که باعث می‌شوند زمان خواب کودک بیشتر شبیه یک جنگ قدرت باشد تا آرامش قبل خواب.
او می‌گوید که بچه‌ها ممکن است با کمبود خودکنترلی، مشکلات خودتنظیمی یا ویژگی‌های شخصیتی درگیر باشند که زمان خواب کودک را چالش‌برانگیزتر می‌کند.
چگونه می‌توانید نبردهای قبل از خواب را آسان‌تر کنید
بدون توجه به دلیل، خبر خوب این است که کارهایی وجود دارد که می‌توانیم برای کمک به آرامش بچه‌هایمان انجام دهیم، بدون اینکه در این فرآیند عقل خود را از دست بدهیم. بارها و بارها شنیده‌ایم که ایجاد یک روتین یا روال قبل از خواب به بچه‌ها کمک می‌کند بدانند چه در انتظارشان است.
با نزدیک شدن به پایان روز، می‌دانند که به زودی زمان خواب فرا می‌رسد و این آن‌ها را آرام نگه می‌دارد. همانطور که به نظر می‌رسد، دلیلی وجود دارد که روتین‌ها، به ویژه آن‌هایی که عناصر تسکین‌دهنده را در خود جای داده‌اند، چیزی بیش از کم شدن عذاب والدین انجام می‌دهند. دکتر هوئرتا توضیح می‌دهد: «به طور کلی، بچه‌ها در زمان خواب خودکنترلی کمتری دارند. طبق تحقیقات، خودکنترلی در طول روز کاهش می‌یابد و اگر خسته هستند، به دلیل کمبود خواب از روز قبل یا از دست دادن چرت روزانه، ممکن است فاقد قابلیت‌های خودتنظیمی و تکانشی‌تر باشند. معلوم شده که ترس از دست دادن برای بچه‌ها واقعی است.
دکتر هوئرتا می‌افزاید: «بسیاری از بچه‌های کوچک نمی‌خواهند چیزی را از دست بدهند و همچنان کنجکاو و به دنبال هیجان هستند. به همین دلیل است که موسیقی، تکان دادن، آواز خواندن و داستان‌های قبل از خواب گاهی اوقات می‌توانند به خوابیدن کودک کمک کنند. موسیقی، صدای ملودیک آرام فردی که در حال کتاب یا آواز خواندن است، یا حرکت دادن کودک می‌تواند به اندازه کافی آرامش برای بدن کودک فراهم کند تا سرانجام آرام بگیرد. جای تعجب نیست که ثبات در این کارها، امری کلیدی است.
به گفته دکتر هوئرتا اگر والدین یا مراقبان از روال عادی منحرف شوند، کودک زمان خواب را قابل مذاکره می‌بیند. در این شرایط، دکتر حافظ این توصیه را ارائه می‌دهد: «کارهای روتین شبانه قبل از خواب را بین خود و شریک زندگی‌تان تقسیم کنید. این مانع از خستگی بیش از حد شما می‌شود و فرزندتان را تشویق می‌کند تا با هر دو والد احساس امنیت و راحتی کند.»
هر دو متخصص به ما می‌گویند که کند کردن روند جدایی راه دیگری برای کاهش اعتراضات ناامیدانه در زمان خواب است. دکتر هوئرتا می‌گوید: «تنها ماندن با انرژی، کنجکاوی، افکار و احساسات کودک می‌تواند برای او طاقت‌فرسا و همراه با احساس تنهایی باشد. اما برای آن‌ها مهم است که یاد بگیرند چگونه این وضعیت را مدیریت کنند، زیرا باید به بلوغ و رشد ادامه دهند.» یک خداحافظی تدریجی، اصطکاک بسیار کمتری را پس از درخواست آن‌ها برای «یک قصه‌ی دیگر» ایجاد و کار را تسهیل می‌کند.
دکتر حافظ پیشنهاد می‌کند ابتدا «در حالی که به خواب می‌روند کنار تخت بنشینید، سپس به سمت در بنشینید و در نهایت به بیرون از اتاق بروید. به آن‌ها اطمینان دهید که در امان هستند و اگر خواب بدی دیدند شما در نزدیکی‌شان هستید.» یک شی واسط مانند یک پتوی خاص که بوی شما را می‌دهد نیز ممکن است انتقال دشوار از بودن با شما به تنهایی را آسان کند.
نکاتی برای کاهش خشونت زمان خواب کودک
رعایت چند نکته ساده می‌تواند از تنش در زمان خواب کودکان جلوگیری کند.
بچه‌ها را توانمند کنید
مثل این کار که از فرزندتان بخواهید در رخت‌خواب خود را آرام کند یا برخی از عناصر روتین قبل از خواب را انجام دهد، مانند انتخاب داستان. دکتر حافظ می‌گوید: «وقتی آن‌ها را تشویق کنید که مسئولیت‌هایی کوچک را بر عهده بگیرند، احساس بزرگ‌تر شدن و توانایی بیشتری می‌کنند.
بچه‌ها را از جدول زمانی آگاه کنید
هشدار دادن به بچه‌ها درباره اینکه زمان خواب نزدیک است، زمینه را برای آرام شدن و پذیرش آن‌ها فراهم می‌کند.
مثبت‌اندیشی را تمرین کنید
یکی از تکنیک‌هایی که دکتر هوئرتا توصیه می‌کند احتمالا در خانه شما آرامش را حکم‌فرما خواهد کرد. تکنیک پنج‌انگشتی. هر پنج انگشت دستتان بالا نگه دارید، طوری که انگار می‌خواهید دست تکان بدهید. سپس، از فرزندتان بخواهید هر انگشت را وقتی شما جمله‌ای را تمام کردید پایین بکشد و جمع کند. این جمله‌ها باید چه باشند؟
برای او کارهایی را نام ببرید که برایش سرگرم کننده است و بگویید که دوست دارید آن‌ها را با او انجام دهید تا زمانی که به پنج تا برسید. یا می‌توانید پنج چیز را که در آن‌ها دوست دارید، یا ۵ چیز جالب در مورد اتاقشان و غیره به آن‌ها بگویید. دکتر هوئرتا توضیح می‌دهد این به بچه‌ها کمک می‌کند تا درباره چیزهای مثبت فکر کنند و می‌تواند به ایجاد احساسات مثبت قبل از رفتن به رخت‌خواب کمک کند.
از تخیل آن‌ها به نفع خود استفاده کنید
یکی دیگر از تاکتیک‌های سرگرم‌کننده این است که بچه‌ها عروسک‌های خود را به‌عنوان «نگهبان» در شب تنظیم کنند. دکتر هوئرتا می‌گوید: «حیوانات عروسکی را می‌توان در تمام اتاق قرار داد تا به کمد، پنجره‌ها، در و زیر تخت نگاه کنند. از آن‌ها بخواهید تا قبل از رفتن به رخت‌خواب، جایی که عروسک‌ها باید قرار گیرند را انتخاب کنند تا به آن‌ها احساس کنترل دهید.
سیستم پاداش برای پیمودن موفقیت‌آمیز زمان خواب و تمرین تنفس عمیق و آرام با هم، تکنیک‌های دیگری است که والدین برای آرام کردن کودکان خود در زمان پیش از خواب به کار گرفته‌اند. در نهایت، می‌توانیم این دیدگاه را به والدین خسته قبل از خواب ارائه دهیم که بچه‌ها نمی‌خواهند شما برای همیشه آن‌ها را نزد خود جای دهید و به آن‌ها بچسبید.
در واقع، اگر نوجوانتان به یاد داشته باشد که به شما «شب بخیر» بگوید، خوش‌شانس خواهید بود. از قضا شاید آن وقت خود را در حسرت روزهایی ببینید که نمی‌خواستند اتاقشان را ترک کنید و «فقط چند دقیقه بیشتر» بمانید.
اینطور فکر نمی‌کنید؟
منبع: parents
