خیابان بهار اگر چه محل زندگی بسیاری از بزرگان ادبی، علمی و هنری بوده، اما روی دیگری هم دارد که تا کنون کمتر بازگو شده باشد.
همشهری آنلاین _ علیرضا زمانی : شاید کمتر کسی بداند که «خانه وحشت» تهران در محله بهار قرار داشت، خانه‌ای که امروز به مرکز معاینات چشم‌پزشکی ناجا، بالاتر از خیابان یزدان‌راد، تبدیل شده است. در بحبوحه انقلاب، خبری در کیهان چاپ شد که از کشف شکنجه‌گاه جدید ساواک در خیابان بهار تهران خبر می‌داد. این شکنجه‌گاه همان جایی بود که به خانه وحشت معروف شد. این خانه در واقع خانه سرهنگ بازنشسته‌ای به نام علی زیبایی بود که خانه‌اش را در اختیار ساواک قرار داده بود.
خواندنی های بیشتر را اینجا دنبال کنید
زیبایی که خود از بازجویان ساواک به حساب می‌آمد، به خاطر فساد از دانشکده افسری اخراج شده و دوباره به ارتش پیوسته بود. اواخر دهه ۳۰ هم کاردار سفارت ایران در اتریش بود و ماموریت‌های ساواک مرتبط با فعالیت‌های کمونیست‌ها را در اروپا پیگیری می‌کرد.
خانه سرهنگ زیبایی در جریان تظاهرات مردم در دی ماه ۵۷ به‌طور اتفاقی کشف شد. وقتی مردم داخل خانه ریختند، ابتدا با خانه‌ای زیبا با وسایل لوکس روبرو شدند ولی در جستجوهای بعدی تونلی آنجا یافتند که به ساختمان دیگری راه داشت. این تونل و آن ساختمان در واقع شکنجه‌گاه جوانان انقلابی بود. هنوز خون تازه به همراه موها و ناخن‌های کشیده انقلابیون در آنجا به چشم می‌خورد و وسایل حرفه‌ای شکنجه که از داغ و درد انقلابیون حکایت داشت.
وقتی خانه وحشت در خیابان بهار کشف شد، بهت مردم تهران را فراگرفت و خیلی‌ها برای دیدن جنایات خاندان پهلوی راهی خیابان بهار می‌شدند و به‌نوعی مدتی برای خود موزه عبرتی شده بود.
انقلابیون بعد کشف این خانه، چنان در بهت و خشم فرو رفتند که این خانه را به آتش کشیدند. اگرچه این خانه تا سالیان سال متروک و امروز به مرکزی درمانی تبدیل شده، اما نشانه‌ای از ظلم بی‌حدی است که خاندان پهلوی بر جوانان این ملت روا داشت.
جا دارد این محل به «خانه‌موزه وحشت تهران» تبدیل شود تا وحشت حاکم بر آن دوران هیچ‌گاه از خاطرها پاک نگردد.