کودکان در فضای وسیع و سرسبز دشت و در روستاها همیشه به صورت گروهی بازی می کردند و اغلب هنگام بازی سرودهای محلی را می خواندند با شعرها و یا لهجه ای که برگرفته از فرهنگ ساکنان همان حوالی بود.
همشهری آنلاین– شهره کیانوش راد: بازی های گروهی بچه ها در تهران قدیم به ویژه در مناطق روستایی با سرودهای محلی یا آواهایی که جنبه موسیقیایی دارند همراه می شد. این ویژگی در بازی به نام جرین جرین هم دیده می شد. جرین جرین، نام یکی از بازی هایی بود در روستاهای حوالی شمیران اجرا می‌شد.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
مهرشاد کاظمی، تهران پژوه، این بازی‌ها را در گروه سرگرمی، نمایشی و موسیقایی دسته بندی می‌کند و می‌گوید: «از آنجا که روستاها فضای بازی بیشتری داشتند بچه‌ها می‌توانستند بازی‌های گروهی را با هیجان بیشتری انجام دهند. آنها در میانه بازی از اشعاری کودکانه برای رقیب خود استفاده می‌کردند. یکی از این بازی‌ها که در رودبار قصران، روستای دربندسر انجام می‌شد بازی «جرین جرین» نام داشت.» به گفته کاظمی، رده سنی کودکان زیر ۹ سال طرفدار این بازی بودند. محدودیتی در تعداد بازی کنندگان وجود نداشت، اما اغلب در گروه‌های حدود ۵ یا ۶ نفره «جرین، جرین» را بازی می‌کردند.
سلار، سرگروه بازی
در این بازی کودکانه شخصی که «سلاّر» نامیده می‌شد به عنوان سرگروه هدایت بازی را برعهده می‌گرفت.» نحوه بازی هم به این شکل بود که کودکان دایره وار و در حالیکه دست‌های یکدیگر را در دست گرفته‌اند در کنار می‌ایستند. سپس یک نفر از بین آنها در مرکز دایره قرار می گیرد. سلاّر که هدایت بازی را بر عهده دارد، همراه با سایراعضای گروه دایره وار به دور فردی که در مرکز ایستاده می‌چرخند. سلار رو به فردی که در مرکز دایره ایستاده می گوید: «جرین، جرین»
فردی که وسط دایره است پاسخ می‌دهد: جان جرین!
سلار از او می‌پرسد: اسبت چه رنگه؟
فرد وسط می‌گوید: سیاه
سلار می‌پرسد: با صدای چی؟
فردی که در وسط است در پاسخ به این سوال نام یک پرنده یا حیوان را می‌برد.
سپس بچه‌هایی که دایره زده‌اند، همراه با چرخش صدای آن پرنده را در می‌آورند. این بازی با نام بردن از پرندگان و حیوانات مختلف ادامه می‌یابد. دیر پاسخ دادن یا اشتباه پاسخ دادن هر کدام از بچه‌هایی که دایره وار می‌چرخند، موجب بازنده شدن آنها شده و فرد مورد نظر باید در دور بعدی در مرکز دایره قرار می‌گیرد.»