مادربزرگ، عزیز، مامانی، بی‌بی، ننه جان، مامان جون یا آقاجون، آقا بزرگ، بابابزرگ، آق بابا؛ با هر نامی و لقبی در هر گویش و هر فرهنگی که خطاب‌شان کنیم، این چهره‌های مهربان یادگارهایِ ماندگار دوران کودکی و ستون‌های عاطفی خانواده‌اند. دوران کودکی آغشته از عطر وجود و گرمای حضورشان است.
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از عصر ایران، مهربان، شنوا، صبور، منعطف، آرام و خونسرد … کودکان زندگی‌شان را به لطف آنچه از بزرگ ترهای خانواده دریافت می‌کنند، می‌سازند. روی این رابطه منحصر به فرد تمرکز کنید، که هرگز فراموش نمی‌شود.
کمتر کسی زمزمه آوازهای مادر بزرگ در گوشش حین بافتن موهایش را از یاد می‌بَرد؛ کمتر کسی قصه‌های دلنشین پدربزرگ را با صدای خش دار ِدو رگه اشتوأم با صلابت و مهر فراموش می‌کند؛ کیست که امنیت ِ گرم آغوش پدربزرگ و مادربزرگ را حین تنبیه برای شیطنت‌های کودکی از یاد ببَرد؟ احساس آرامش و امنیت محض!
به گفته روانکاو مشهور فرانسوی کاترین برگرت-امسلک: نقش مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها در ایجاد امنیت روانی برای کودکان منحصربه فرد است. کودک با حضور آن‌ها حس می‌کند که همواره سنگری برای پناه گرفتن و ستونی برای تکیه کردن در زندگی به جز پدر و مادرش وجود دارد.
اینکه به جز والدین کس یا کسانی وجود دارند که بسیار دلسوز و مهربانند، عشق بی‌دریغ دارند و با یک عمر تجربه و عشق بی‌دریغ در کمال خونسردی فرزندان را می‌پرورند، اهمیت اساسی دارد.