ثبت جهانی روستایی که سال ها متروکه بود + ماجرای بازگشت اهالی

روستای‌اصفهک‌ مدت‌ها بعد از تخلیه حالا با شکل و شمایلی جدید به زندگی بازگشته است و امروز، خبر ثبت جهانی آن رسانه‌ای شد.

اصفهک

به گزارش همشهری آنلاین، مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی امروز نمایشگاه ملی صنایع‌دستی این خبر را داد و گفت که در چهارمین اجلاس سازمان جهانی گردشگری (UNWTO)، اصفهک خراسان‌جنوبی به عنوان روستای منتخب در فهرست بهترین دهکده‌های جهانی گردشگری ثبت شد.

هادی شاه وردی افزود: پرونده روستای اصفهک در کنار روستاهای به نام و مطرحی همچون میمند کرمان، کندلوس مازندران، قلعه بالای سمنان، پالنگان کردستان، ابیانه اصفهان، فهرج یزد و بیشه لرستان از سوی کارشناسان سازمان جهانی گردشگری مورد بررسی قرار گرفت و حائز رتبه‌های برتر در همه شاخص‌ها از جمله منابع فرهنگی و طبیعی، ارتقا و ترویج فرهنگ حفظ منابع طبیعی، پایداری اقتصادی، پایداری اجتماعی، پایداری زیست محیطی، توسعه گردشگری، انسجام در زنجیره ارزش افزوده، حاکمیت و اولویت‌ بندی گردشگری، زیرساخت‌ها و ارتباطات، سلامت، ایمنی و امنیت شد.

ماجرای متروکه شدن اصفهک

«اصفهک» مانند بسیاری از روستاهای طبس بعد از زلزله سال ۱۳۵۷ طبس خالی از سکنه شد. اهالی برخی از روستاها، روستا را کوبیدند و از نو ساختند، اما اهالی «اصفهک» کل بافت تاریخی را ترک کردند و یک بافت جدید در ۳۰۰ متری آن بنا کردند و به این بافت «ده کهنه اصفهک» ‌گفتند. این بافت در همه دهه‌های گذشته رها شده بود و اهالی از آنجا که روستا را با خاطره تلخ و با داغ عزیزان از دست رفته ترک کرده بودند، دل خوشی از آن نداشتند و حتی بچه‌ها را با گفتن اینکه بافت تاریخی جن دارد از رفتن به آنجا منع می‌کردند.

آشتی دوباره

قهر اهالی و در عین حال تمایل نسل جوان به ده‌کهنه آنقدر ادامه یافت تا اینکه سال ۱۳۹۲ یک فکر سرنوشت اصفهک را برای همیشه تغییر داد. روستا در کنار جاده اصلی است و اهالی در زمان عبور مسافران به‌ویژه نوروز، محصولات روستایی را کنار جاده می‌فروختند. در آن سال یکی از اهالی با همسرش تصمیم گرفت غرفه‌ای برای پذیرایی از مسافران تدارک ببیند و این غرفه را کنار حمام تاریخی روستا که تقریبا سالم و البته نزدیک جاده هم بود برپا کرد.

با استقبال مسافران، ‌ اهالی هم از این بازگشت استقبال کردند و در نهایت سال ۱۳۹۳ بافت تاریخی خشت و گلی که به‌دلیل خالی از سکنه شدن به همان شکل تاریخی و بدون استفاده از مصالح جدید مانده بود به ثبت ملی رسید.