در میان اخبار و آمار مختلف مربوط به فرزندآوری و ازدواج که گاهی نشان‌دهنده میانگین‌های نگران‌کننده است، برخی آمارها نشان از تغییرات مثبت جمعیتی دارند مانند افزایش تولد فرزندان سوم و چهارم در خانواده‌های ایرانی و افرادی که در سن بالا تصمیم به فرزندآوری گرفته‌اند.
به گزارش همشهری آنلاین، شاید این آمارها در میان نگرانی‌های مربوط به قرار گرفتن رشد جمعیت در شیب نزولی چندان به چشم نیایند اما می‌توان با قرار دادن آمارهای مثبت و منفی در کنار هم به نگاه درست‌تری از وضعیت جمعیتی ایران دست پیدا کرد.
بچه‌دار شدن در سن بالا
«زنان ازدواج کرده ۳۵ تا ۳۹ ساله در کمترین زمان پس از ازدواج صاحب فرزند اول شده‌اند.» این آمار را متخصصان سازمان ثبت احوال کشور اعلام کردند و به این ترتیب باید گفت، افرادی که در سن بالای 35سال ازدواج کرده‌اند در فاصله زمانی کوتاه‌تر نسبت به زنان جوان‌تر، بچه‌دار شده‌اند.
محمدجواد محمودی، رئیس مؤسسه تحقیقات جمعیتی کشور با استناد به پژوهشی درخصوص فاصله بین ازدواج زوج‌ها تا تولد نخستین فرزندشان، به تشریح این آمار پرداخت و اعلام کرد:«میانگین فاصله بین ازدواج تا تولد نخستین فرزند در زوج‌هایی که در طول زندگی مشترک‌شان حداقل صاحب یک فرزند شده‌اند، ۳ سال و ۵ماه است.»
براساس مطالعات انجام شده در این زمینه بر روی۷۷۰ هزار ازدواج که در سال 1392از سوی کارشناسان ثبت احوال انجام شد، وضعیت زناشویی و فرزندآوری گروهی که در یک بازه زمانی در سال ۱۳۹۲ طی دوره‌ای۱۰ ساله ازدواج کرده‌اند، مورد بررسی قرار گرفت.
به‌گفته محمودی اگر گروه سنی مادر در زمان ازدواج- سال 1392- مورد توجه قرار بگیرد، اطلاعات جالبی عیان می‌شود:« زنانی که در سال ۱۳۹۲ در سن کمتر از ۱۵ سال ازدواج کرده‌اند، در بیشترین زمان و زنان ازدواج کرده ۳۵ تا ۳۹ ساله در کمترین زمان پس از ازدواج صاحب فرزند اول شده‌اند.»
علاقه خانواده‌های ایرانی به چندفرزندی
سال گذشته-1402-را باید به‌عنوان نقطه جهش آمار ولادت فرزند سوم، چهارم، پنجم و بیشتر ثبت کرد، چون آمارهای ارائه‌شده در این زمینه نشان می‌دهند که در سال 1402نسبت به سال‌های 1400و 1401افزایش نسبی به‌دست آمده است.
محمدجواد محمودی، رئیس مؤسسه تحقیقات جمعیتی کشور در رابطه با این تغییر در تولد فرزندان، گفته است:« یکی از علل افزایش نسبی می‌تواند به اجرایی شدن مشوق‌های متعدد درنظر گرفته شده در مواد مختلف مرتبط با قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت مرتبط باشد. با ملاحظات نظری و شواهد تجربی استنباط می‌شود که روند تغییرات جمعیتی در آینده تدریجی خواهد بود. بنابراین مسیر و روند تغییرات جمعیتی می‌تواند ارزیابی‌ها و دیدگاه‌ها در رابطه با اثرگذاری سیاست‌های جمعیتی را دست‌کم در کوتاه‌مدت تحت‌تأثیر قرار دهد.»
