دانشمندان پس از بررسی یک مدل جدید از کیهان در روزهای آغازین خود متوجه شدند سیاهچاله های اولیه پس از انفجار بزرگ به وجود آمده و ممکن است اکنون به یک ماده تاریک گریزان تبدیل شده باشند. این نظریه پیش از این توسط فیزیکدان برجسته استیون هاوکینگ به وجود آمده بود. به گزارش سرویس اخبار […]
دانشمندان پس از بررسی یک مدل جدید از کیهان در روزهای آغازین خود متوجه شدند سیاهچاله های اولیه پس از انفجار بزرگ به وجود آمده و ممکن است اکنون به یک ماده تاریک گریزان تبدیل شده باشند. این نظریه پیش از این توسط فیزیکدان برجسته استیون هاوکینگ به وجود آمده بود.
به گزارش سرویس اخبار فناوری و تکنولوژی تکنا، استیون هاوکینگ در سال ۱۹۷۴ نظریه سیاهچاله های نخستین را پیشنهاد کرده بود که در آن گفته می‌شود سیاهچاله‌ها اندکی پس از انفجار بزرگ به وجود آمدند و ماده های تاریک گریزان ممکن است همین سیاهچاله ها باشند که در سال ۱۹۳۳ نیز نظر پردازی شده بودند. اکنون دانشمندان پس از ۴۷ سال به اثبات این نظریه پی بردند.
به گفته نظریه سیاهچاله های اولیه همان سیاهچاله های فرضی هستند که بلافاصله پس از انفجار بزرگ به وجود آمده اند. شرایط ناهمگن در جهان اولیه و چگالی بالا ممکن است مناطقی با تراکم بالا و فروپاشی گرانشی به وجود بیاورد و به این ترتیب سیاهچاله ها تفکیک شوند. برای اولین بار در سال ۱۹۶۶ یاکوف بوریسویچ زلدوویچ و ایگور دیمیتریویچ نوویکوف وجود چنین سیاهچاله هایی را مطرح کرده بودند و پس از آن نیز برای اولین بار استیون هاوکینگ در سال ۱۹۷۱ نظریه منشا آنها را به شکل عمیق مطالعه کرده بود. با توجه به اینکه سیاهچاله های اولیه در اثر فروپاشی گرانشی ستاره‌ای به وجود نیامده اند پس جرم آنها از جرم ستاره کمتر خواهد بود.
اکنون و پس از گذشت چندین سال اختر فیزیک دانان دانشگاه میامی و آژانس فضایی اروپا پس از بررسی نظریه استیون هاوکینگ مدل جدیدی از چگونگی شکل گیری جهان را ایجاد کردند در این مدل نشان داده می‌شود که ستارگان و کهکشانها برای اولین بار در اطراف سیاهچاله ها به وجود آمدند. این سیاه چاله ها با کمک گاز ستاره های مجاور می توانستند به سیاهچاله های کلان یا ابر سیاه چاله ها تبدیل شوند و یا حتی با سیاهچاله های دیگر نیز ادغام شوند.
به گفته پریاموادا ناتاراجان پروفسور نجوم دانشگاه ییل و نظریه پرداز این مقاله سیاهچاله های نخستین در صورت موجود بودن می‌توانند به عنوان به وجود آورنده ابر سیاه چاله ها یا سیاه چاله هایی که در مرکز کهکشان راه شیری قرار دارند باشند.