به نقل از دیجیکالا:
سال‌ها قبل اپل تصمیم گرفت جک هدفون را از آیفون‌ها حذف کند و اگرچه این تصمیم با اعتراضات گسترده‌ای روبرو شد، ولی روز‌به‌روز گوشی‌های بیشتری به حذف این مشخصه روی آوردند. در حال حاضر در بیشتر گوشی‌های هوشمند، اثری از جک هدفون نیست. با حذف این مشخصه، کاربران یا باید از هدفون دارای کابل USB-C استفاده می‌کردند یا به بهره‌گیری از تبدیل USB-C و لایتنینگ یا هدفون بلوتوثی روی می‌آوردند. در این میان هدفون های USB-C پتانسیل زیادی برای موفقیت داشتند و حالا بعد از گذشت سال‌ها، در این مطلب قصد داریم به مزایا و معایب این نوع هدفون‌ها بپردازیم.
انتقال صدا از طریق USB-C
USB-C یکی از کانکتورهای استاندارد USB است که سال‌ها از معرفی آن می‌گذرد ولی طی چند سال گذشته، محبوبیت آن بسیار بیشتر شده است. در حال حاضر تقریبا تمام گوشی‌ها و تبلت‌ها از چنین پورتی استفاده می‌کنند و در بیشتر لپ‌تاپ‌های جدید هم حداقل یک پورت USB-C دیده می‌شود. این پورت قرار است زندگی را برای کاربران ساده‌تر کند تا فقط از یک کابل بتوانند برای کارهای مختلفی بهره ببرند و شرکت‌های سازنده هم دیگر لازم نیست نگران تعبیه‌ی پورت‌های مختلف در دستگاه‌های خود باشند.
در سال ۲۰۱۶، سازمان مسئول آماده‌سازی استاندارد USB، از فناوری انتقال صدا با USB-C رونمایی کرد تا انواع دستگاه‌ها برای استفاده از هدفون بتوانند از این پورت بهره ببرند. بنابراین با این استاندارد جدید، پورت USB-C دیگر می‌توانست به عنوان جایگزین جک هدفون انجام وظیفه کند. بنابراین این پورت نه‌تنها می‌توانست برای انتقال داده و انرژی مورد استفاده قرار بگیرد، حالا قابلیت انتقال صدا را هم دریافت کرده بود.
اگرچه هدف نهایی انتقال صدا است، اما در مقایسه با جک هدفون طبیعتا فرایند متفاوتی استفاده می‌شود. به طور مشخص، جک هدفون فقط صدای آنالوگ ارائه می‌دهد و تبدیل سیگنال دیجیتال به آنالوگ در گوشی صورت می‌گیرد. اما هدفون USB-C سیگنال دیجیتالی صدا را دریافت می‌کند و بنابراین همین هدفون یا اسپیکر باید در نهایت تبدیل سیگنال را انجام دهد. در ضمن USB-C می‌تواند صدای آنالوگ هم ارائه دهد به این شرط که این قابلیت در پورت وجود داشته باشد و گوشی هم از قابلیت تبدیل بهره ببرد.
پروتکل‌های انتقال صدا از طریق USB
برای انتقال صدا از طریق USB-C به طور مشخص با سه پروتکل اصلی روبرو هستیم که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم:
- اول از همه باید به نسل اول این پروتکل یعنی USB Audio Class 1.0 بپردازیم که به طور پیش‌فرص توسط تمام سیستم‌عامل‌های مهم پشتیبانی می‌شود. سرعت این فناوری به سرعت USB 1.0 محدود شده ولی می‌تواند صدای ۹۶ کیلوهرتزی را انتقال دهد.
- نسل دوم این پروتکل USB Audio Class 2.0 نام دارد که از سرعت USB 2.0 برای انتقال داده پشتیبانی می‌کند و به لطف همین مشخصه می‌تواند پهنای باند بالاتری را ارئه دهد. با وجود اینکه این پروتکل می‌تواند فایل‌های صوتی را با کیفیت ۳۸۴ کیلوهرتز انتقال دهد، ولی این کار منجر به افزایش مصرف انرژی می‌شود.
- در نهایت باید به نسل سوم این فناوری یعنی USB Audio Class 3.0 اشاره کنیم که از قابلیت‌هایی مانند حذف نویز فعال و شخصی‌سازی اکولایزر پشتیبانی می‌کند.
با وجود پیشرفت‌های صورت گرفته در این حوزه، نسل اول این پروتکل همچنان محبوب‌ترین نسخه در بین گجت‌ها است. البته بسیاری از گوشی‌های اندرویدی باکیفیت از جدیدترین نسخه‌ی این استاندارد پشتیبانی می‌کنند و این در حالی است که iOS به نسل دوم این فناوری محدود شده است.
مزایای هدفون USB-C
با توجه به اینکه انتقال صدا از طریق USB-C دیگر نیازی به تبدیل سیگنال ندارد، پس این بخش مربوط به تبدیل صدا در گوشی موسوم به DAC می‌تواند حذف شود و فضای خالی مربوط به این موضوع، برای کار دیگری مورد استفاده قرار بگیرد. از سوی دیگر، همین DAC می‌تواند به هدفون یا رابط منتقل شود. بنابراین کاربران به جای آنکه با محدویت‌های DAC داخلی در گوشی مواجه شوند، می‌تواند از بین گزینه‌های مختلف دست به انتخاب بزنند. یکی دیگر از مزایای DAC اکسترنال این است که در معرض نویزهای کمتری روبرو می‌شود و در بخش داخلی گوشی، به دلیل تراکم بالای قطعات، معمولا این نویزها بیشتر است.
با توجه به اینکه پورت USB-C می‌تواند از کانال‌های صوتی متفاوتی پشتیبانی کند، بنابراین هدفون USB-C می‌تواند قابلیت‌هایی مانند پشتیبانی از دستیارهای صوتی هم ارائه کند تا کاربران با گفتن مثلا OK Google به گوگل اسیستنت دسترسی پیدا کنند. همانطور که گفتیم، این فناوری امکان بهره‌گیری از قابلیت‌هایی جذابی مانند سیستم حذف نویز را ممکن می‌کند.
معایب هدفون USB-C
این فناوری بدون شک بی عیب‌و‌نقص نیست و حالا باید به معایب آن اشاره کنیم. اول از همه باید بگوییم که استفاده از پورت USB-C به عنوان پورت هدفون، به معنای آن است که در معرض استهلاک بیشتری قرار می‌گیرد. همچنین باید به عدم امکان استفاده‌ی همزمان از پورت شارژ و هدفون سیمی اشاره کنیم. البته برای این کار راهکارهایی وجود دارد که باید چند کابل مورد استفاده قرار بگیرد و در نتیجه چندان کاربردی و مناسب نیست. بنابراین برای عموم کاربران، امکان شارژ کردن گوشی و استفاده از هدفون سیمی وجود ندارد.
از دیگر مشکلات، باید به محدودیت‌های مربوط به سازگاری اشاره کنیم. به طور مشخص لزوما هدفونی که خریداری کرده‌اید، قرار نیست سازگاری کاملی با گوشی شما داشته باشد. بنابراین ممکن است هزینه‌ی زیادی برای خرید هدفون USB-C خرج کنید و بعد متوجه شوید که نمی‌توانید از تمام قابلیت‌های آن استفاده کنید. بنابراین اگر می‌خواهید به سراغ هدفون‌های USB-C بروید، باید یک DAC اکسترنال هم خریداری کنید تا از نظر سازگاری با مشکلی روبرو نشوید.
اگر هم می‌خواهید هدفون سیمی معمولی خود را به پورت USB-C گوشی وصل کنید، باید یک رابط خریداری کنید که بهتر است این رابط دارای DAC باشد. در این میان مدل‌های متنوعی از این رابط‌ها به فروش می‌رسد که برخی از آن‌ها اصلا کیفیت خوبی ندارند. بنابراین قبل از خرید باید به این موضوع توجه کنید.
یکی از دلایل محبوبیت گسترده‌ی جک هدفون در بین کاربران، سادگی آن بود. این یعنی کاربر می‌دانست که فقط کافی است کابل هدفون را به جک هدفون وصل کند و دیگر نگران چیزی نباشد. اما واقعیت این است که USB-C این کار را بسیار پیچیده کرده و بنابراین بسیاری از کاربران ترجیح می‌دهند به جای بهره‌گیری از هدفون USB-C، از هدفون‌های بی‌سیم استفاده کنند.
هدفون USB-C در برابر هدفون‌های بلوتوثی
به غیر از هدفون‌های سیمی معمولی، طبیعتا مهم‌ترین رقیب هدفون‌های USB-C، هدفون‌های بلوتوثی هستند. بلوتوث ۵.۰ که در سال ۲۰۱۶ ارائه شد، سرعت را دو برابر کرد و مصرف انرژی را کاهش داد. به همین خاطر به جایگزینی عالی برای جک هدفون تبدیل شد. با این حال هدفون‌های بلوتوثی هم محدودیت‌های مختلفی دارند.
اول از همه باید بگوییم که معمولا یک هدفون بلوتوثی و سیمی هم‌قیمت، کیفیت صدای برابری ندارند. همچنین باید به محدودیت‌هایی مانند موضوع تاخیر صدا هم اشاره کنیم. اما در هر صورت برای بسیاری از کاربران، مزایای این نوع هدفون‌ها بیشتر از معایب آن‌ها است.
هدفون USB-C جایگزین ایده‌آلی برای هدفون‌های معمولی نیست
با وجود تمام ویژگی‌های مثبتی که انتقال صدا از طریق USB-C در اختیار کاربران قرار می‌دهد، اما بدون شک مزایای آن اصلا به پای هدفون‌های سیمی معمولی نمی‌رسد. محدودیت‌هایی مانند مشکل ناسازگاری و امکانات نه‌چندان جذاب، باعث شده هدفون های USB-C چندان با استقبال کاربران روبرو نشوند.
اما در هر صورت واقعیت این است که جک هدفون قرار نیست به بسیاری از گوشی‌ها برگردد و در نتیجه بسیاری از کاربران به ناچار به بهره‌گیری از هدفون‌های بی‌سیم روی می‌آورند. امیدواریم در آینده استاندارد‌های انتقال صدا از طریق USB-C بسیار بهتر شوند که با توجه به روند فعلی، به نظر می‌رسد قرار نیست در این زمینه با بهبودهای مهمی روبرو شویم.
منبع: MakeUseOf