امام(ره) رابطه با آمریکا را ممنوع نکرد | رئیس دانشگاه تهران: امام فقط مذاکره با این دو کشور را ممنوع کرد

امام(ره) رابطه با آمریکا را ممنوع نکرد | رئیس دانشگاه تهران: امام فقط مذاکره با این دو کشور را ممنوع کرد

رئیس دانشگاه تهران، تفاوت‌های فکری و نگرشی در جامعه را مایه پویایی دانست و تصریح کرد: البته وقتی به حد غیربهینگی تعارضات می‌رسیم و شاهد اوج‌گیری اختلاف هستیم، ملاحظه می‌کنیم که جنبه‌های غیرکارکردی تعارض همه چیز را آتش می‌زند و از بین خواهد برد.

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از روابط عمومی دانشگاه تهران، دکتر سید محمد مقیمی رئیس دانشگاه تهران در تشریح سطوح راهبردهای حل تعارضات، بیان داشت: راهبردها از کناره‌گیری از تعارض شروع می‌شود و تا جنگ و مبارزه هم پیش می‌رود؛ که حالت بینابین آن بحث مذاکره است. یعنی از طریق مذاکره می‌توانیم به راهبردهایی برسیم. راهبردهای حل تعارض را در یک دسته‌بندی کلی می‌توان به سه دسته تقسیم کرد؛ برد – برد، باخت – باخت و برد – باخت. یا هر دو طرف برنده می‌شوند، یا یک طرف برنده و طرف دیگر بازنده می‌شود و یا هر دو طرف بازنده می‌شوند.

بیشتر بخوانید:

من در حد و اندازه ای نیستم که کاندیدا شوم | یک نامزد قطعی ریاست جمهوری مشخص شد

وی در بیان دیدگاه خود درباره صلح در آئینه فلسطین، گفت: ما الآن در فلسطین شاهد اتفاقاتی هستیم که اگر دارای نگاه سطحی به صلح باشیم و بگوییم «آشتی کنید و چرا با هم دعوا و جنگ می‌کنید»، به بشریت ظلم کرده‌ایم. ما باید ببینیم که بسترهای تحریک‌کننده این تنش‌ها کدامند و صلح واقعی چیست؟ اینکه بگوییم «آرامش باشد و دعوا نکنید و سر جایتان بنشینید» که با این رویکرد نه تنها کمکی به صلح نکرده‌ایم بلکه بی‌عدالتی را ترویج نموده‌ایم. دستیابی به صلح پایدار و واقعی در رابطه با فلسطین از رهگذر مذاکره برد – برد حاصل می‌شود که طبق آن ما بایستی شاهد این باشیم که همه مردم فلسطین فارغ از نوع مذهب و نژاد و قومیت بتوانند خودشان بر اساس اراده خود حکومتی را تشکیل دهند.
وی خاطرنشان کرد: مقام معظم رهبری بارها تاکید کرده‌اند که اگر می‌خواهیم به صلح پایدار و عادلانه در فلسطین دست پیدا کنیم، ساکنان و مالکان اصلی فلسطین اعم از مسلمانان، یهودیان و مسیحیان انتخاباتی آزاد برگزار کنند و حکومتی برخاسته از ملت فلسطین ایجاد شود. ما هم به این اراده احترام می‌گذاریم، همان‌طور که در آفریقای جنوبی اتفاق افتاد. یعنی رژیم نژادپرست و آپارتاید آفریقای جنوبی و حکمرانی عده قلیلی از سفیدپوستان در رابطه با سیاه‌پوستان انجام می‌دادند، با انقلابی که صورت گرفت یک اتفاق برد – برد را رقم زد و هم سفیدپوستان و هم سیاه‌پوستان دارند منتفع می‌شوند؛ هر دو طرف برنده شدند و نه تنها جایگاه و احترام آفریقای جنوبی در سطح بین‌الملل ارتقا پیدا کرد بلکه در عرصه بین‌المللی دارد نقش‌آفرینی می‌کند و یکی از تجربه‌های موفق از راهبردهای برد – برد است.
استاد دانشگاه تهران با نگاهی تاریخی و بر اساس مکتب بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، گفت: امام خمینی (ره) در ابتدای انقلاب اسلامی اشاره فرمودند که با اسرائیل و حکومت آفریقای جنوبی مسئله داریم و نمی‌توانیم با آنها مذاکره کنیم چون هدف‌مان با هم متفاوت است؛ چرا که هدف آنها و بنیان حکومت آنها مبتنی بر بی‌عدالتی است. بنابراین حضرت امام ارتباط با این دو دولت را ممنوع کردند و رابطه با بقیه کشورها حتی آمریکا را مشروط بر آنکه زیاده‌خواهی‌هایش و تعارضاتش در حوزه منافع مادی و معنوی را کاهش دهد. هر چند که ما با آمریکا داری بیشترین تعارضات هستیم اما این نوع تعارضاتی لاینحل نیست و می‌توان از طریق مذاکره عادلانه برد – برد به توافق قابل قبول رسید، مشروط بر آنکه طرف مقابل از خود حسن نیت نشان دهد.
دکتر مقیمی با تاکید بر اینکه مبنای صلح آمریکایی و صلح در فرهنگ اسلامی کاملاً متفاوت است، مبنای استکبارستیزی مردم ایران اسلامی و فرزندان خمینی کبیر را مخالفت با نیت‌ها و روش‌های حاکمان آمریکا برای سیطره بر جهان و نفی خوی استکباری آمریکا و غرب دانست و در عین حال تصریح کرد: در تعارضات حکومت اسلامی با حاکمان آمریکا، باید از سیره امام و فرامین رهبری حکیم انقلاب پیروی کنیم و در این چارچوب و با پافشاری بر رویکرد انقلابی، تکلیف آن بخشی از تعارضات که ناظر بر تعارض در منافع است را به شکلی روشن کنیم که نفع ملت‌ها را در پی داشته باشد.
دکتر مقیمی به تفاوت‌های مبنایی نگاه به «صلح» از منظر نظام اسلامی و نظام سلطه، گفت: نظام سلطه اعتقاد دارد صلحی درست است که نظام سلطه یا ایادی او در آن صلح برنده باشند و طرف مقابل بازنده باشد و طرف بازنده نیز همواره تمکین کند. اما در نظام اسلامی، صلح به معنای این است که هر دو طرف باید برنده باشند و در بازنده بودن یک طرف تعارض، صلح واقعی محقق نخواهد شد. نمونه بازی باخت باخت همین ظرفیت بالقوه برای جنگ هسته‌ای است که در آن هیچ برنده‌ای وجودنخواهد داشت و همه در این زمینه بازنده خواهند بود.