به نقل از دیجیکالا:
«کریستوفر نولان» پس از تماشای تست بازیگری هری استایلز تحت‌تاثیر قرار گرفت و او را برای یک نقش فرعی در فیلم «دانکرک» انتخاب کرد. او حالا «استارفاکس» دنیای سینمایی مارول است، اخیرا در «نگران نباش عزیزم» در مقابل «فلورنس پیو» قرار گرفته است و فیلم عاشقانه‌ی «پلیس من» را هم دارد که در ماه نوامبر از سرویس «آمازون پرایم» منتشر می‌شود اما آیا هری استایلز پتانسیل تبدیل شدن به یک ستاره سینما را دارد؟
- آرمی همر؛ پسر طلایی هالیوود چگونه از صنعت سینما رانده شد؟
- حواشی تمام‌نشدنی فیلم «نگران نباش عزیزم»؛ جنجالی‌ترین اثر سینمایی سال
جنجالی‌ترین فیلم جشنواره‌ی ونیز امسال، حتی در بخش مسابقه‌ی اصلی رقابت نمی‌کرد اما بیشترین اخبار و حواشی را در شبکه‌های مجازی داشت تا از این نظر، حتی آثار بزرگ نامزد «شیر طلایی» را کنار بزند. احتمالا ویدیوی ۱۴ ثانیه‌ای عجیبی که در آن به نظر می‌رسد هری استایلز روی «کریس پاین» آب دهان می‌ریزد را دیده‌اید، اتفاقی که در شب افتتاحیه‌ی فیلم نگران نباش عزیزم رخ داد. پس از آن، یک کنفرانس خبری افتضاح، شرایط را برای این فیلم پیچیده‌تر کرد. استایلز و پاین یک روز بعد، همه‌ی شایعات را تکذیب کردند اما کافی نبود.
این ویدیوی کوتاه به‌سرعت فراگیر شد تا به فهرست بلندبالای حواشی فیلم اضافه شود. در یک ماه اخیر، تلاش‌های کارگردان، «اولویا وایدر» برای تبلیغ فیلم نافرجام مانده است و مخاطبان بیشتر از اینکه به تماشای اثر علاقه‌مند باشند، بی‌صبرانه انتظار می‌کشند تا از اتفاقات پیرامون آن آگاهی پیدا کنند. تحلیلگران مشکل اصلی را خود وایلد می‌دانند، او در صحنه‌ی فیلم‌برداری با استایلز وارد رابطه‌ی عاشقانه شد که نه تنها حواشی فیلم را چندبرابر کرد بلکه باعث شد تا تولید فیلم نگران نباش عزیزم به یک بحران تبدیل شود.
اما اگر این حواشی را دنبال کرده باشید، متوجه شده‌اید که تقریبا همه در رابطه با نقش هری استایلز در جریانات سکوت کرده‌اند، اگرچه او در وضعیت حساس‌تری است و در مقایسه با وایلد، باید خودش را بیشتر اثبات کند؛ به‌ویژه حالا که تقریبا همه منتظر هستند تا شکست وی را ببینند و برای نقش‌آفرینی‌اش او را مورد تمسخر قرار دهند. این ستاره‌ی ۲۸ ساله‌ی موسیقی پاپ، در نقطه‌ی نامطمئنی قرار گرفته است، او به‌وضوح می‌خواهد به یک ستاره‌ی سینما تبدیل شود و هالیوود برای این اتفاق لحظه‌شماری می‌کند، زیرا حضور استایلز در فیلم‌ها مساوی است با هجوم میلیون‌ها طرفدار نوجوان به سینماها. او قرار است یکی از چهره‌های کلیدی آینده‌ی دنیای سینمایی مارول باشد و یک فیلم رمانتیک کوچک همانند پلیس من با حضور او می‌تواند مخاطبان متعددی پیدا کند و در کانون توجه قرار بگیرد.
در روزهایی که بزرگ‌ترین ستاره‌ی سینما و برگ برنده‌ی گیشه، ۶۰ ساله است (به «تام کروز» سلام کنید) و تقریبا هیچ بازیگر جوانی وجود ندارد که میلیون‌ها نفر به خاطر نام یا مهارت‌های بازیگری‌اش به سالن‌های سینما هجوم ببرند، بدیهی است که استودیوها بخواهند چهره‌ای همچون هری استایلز را به صنعت فیلم بکشانند. او روی کاغذ، بهترین کاندیدا است. ۲۴ ساعت پیش از اینکه ستارگان فیلم نگران نباش عزیزم به فرش قرمز قدم بگذارند، طرفداران در اطراف محل برگزاری جشنواره‌ی ونیز جمع شده بودند، به این امید که برای عکس یا امضا گرفتن از هری استایلز شانس بالاتری داشته باشند یا بتوانند لباس او را برای لحظاتی لمس کنند.
حتی «تیموتی شالامی» (بازیگر محبوب منتقدان و نامزد جایزه‌ی «اسکار» و «بفتا») که سه روز قبل‌تر با فیلم «بونز اند آل» به ونیز آمد، تا این اندازه حامی نداشت. استایلز طرفداران را هیجان‌زده می‌کند، آن‌ها کنترل خود را از دست می‌دهند، همانند ملودرام‌های ژاپنی جیغ می‌کشند و فریاد می‌زنند؛ فریادهایی که از دوردست‌ها می‌شنوید و متوجه می‌شوید هری استایلز «از راه رسیده است».
اما یک نکته‌ی مهم را نباید فراموش کنیم: ستاره‌ی سینما بودن با ستاره‌ی موسیقی بودن متفاوت است. در دهه‌های اخیر، این فرصت را داشته‌ایم تا تعدادی از بزرگ‌ترین چهره‌های موسیقی را در دنیای سینما مشاهده کنیم. «دیوید بویی» از معدود هنرمندانی بود که در آثار سینمایی هم جادویی جلوه می‌کرد اما آثارش در گیشه به فروش چندان بالایی نمی‌رسید؛ برای هر «کریسمس مبارک، آقای لارنس» (۱۹۸۳) یا «مردی که به زمین سقوط کرد» (۱۹۷۶) چند فیلم دیگر پیدا می‌کنید که یا خوب نیستند یا بویی در آن‌ها خوب نیست. «مدونا» در موزیک‌ویدئوهایی که توسط «دیوید فینچر» ساخته شد، شما را هیپنوتیزم می‌کرد اما نشان داد که استعداد چندانی در ایفای نقش‌های دراماتیک ندارد. « جاستین تیمبرلیک» را هم نباید فراموش کرد، او پس از یک دهه نقش آفرینی در آثار درجه‌دو، با «شبکه اجتماعی» (۲۰۱۰) توانایی‌های بازیگری‌اش را به رخ کشید اما در ادامه به همان مسیر سابق بازگشت و اگر «درون لویس دیویس» (۲۰۱۳) را کنار بگذاریم، تیمبرلیک هرگز ستاره‌ای نبوده است که طرفدارانش را به سینما بکشاند.
اما شاید بدترین اتفاق این باشد که یک ستاره‌ی موسیقی دیدگاه‌های اشتباهی نسبت به سینما داشته باشد، نتواند در رابطه با فیلمی که در آن بازی کرده است درست صحبت کند یا مخاطبان فیلم را محدود به طرفدارانش بداند. و این همان اتفاقی است که در کنفرانس خبری فیلم نگران نباش عزیزم رخ داد. نظر استایلز در رابطه با بازیگری: «روی هم رفته، شما تظاهر می‌کنید که در حال ایفای یک آدم دیگر هستید». نظر استایلز درباره‌ی بازیگری و موسیقی: «به نظرم بخش جذاب ماجرا این است که شما هرگز نمی‌دانید دارید چه کاری انجام می‌دهید». نظر استایلز درباره‌ی فیلم نگران نباش عزیزم: «بخش محبوب من از فیلم این است که حس یک فیلم را به شما می‌دهد». همه‌ی جملات فوق که با لحنی یکنواخت از دهان استایلز بیرون می‌آمد، ما را مطمئن می‌کند که او برای تبدیل شدن به یک ستاره‌ی سینما، مسیری طولانی در پیش دارد زیرا در حال حاضر، خودش هم نمی‌داند دارد چه می‌کند! به همین دلیل بود که کریس پاین در صندلی کناری استایلز، حتی بدون اینکه کلمه‌ای حرف بزند، می‌درخشید، یک ستاره‌ی واقعی سینما که بلد است چگونه راجع به آثارش حرف بزند.
جنجال‌های پیرامون نگران نباش عزیزم اگرچه پایان‌ناپذیر به نظر می‌رسند اما به گفته‌ی تحلیلگران، لزوما به فروش این فیلم لطمه وارد نخواهند کرد. این دیدگاه وجود دارد که همین حواشی باعث شدند تا فیلم نقدهای منفی دریافت کند (بعضی از منتقدان شدیدا به فیلم حمله کرده‌اند). شرکت «برادران وارنر» هم که امیدوار بود فیلم در جوایز اسکار بتواند موفق ظاهر شود، حالا می‌داند که تلاش‌هایش برای تبلیغ آن در فصل جوایز بی‌فایده خواهد بود. با وجود این، طرفداران هری استایلز بدون توجه به این اتفاقات، احتمالا برای تماشای فیلم به سینماها خواهند رفت، حتی با اینکه نقش‌آفرینی این خواننده‌ی سرشناس با انتقادات فراوانی روبهرو شده است و بعضی‌ها می‌گویند او باید نامزد «جایزه‌ی تمشک طلایی» شود.
از طرف دیگر، موفقیت تجاری نگران نباش عزیزم برای آینده‌ی هری استایلز به عنوان یک بازیگر اهمیت ویژه‌ای دارد، ضمن اینکه اثر سینمایی کمیابی است: یک فیلم استودیویی با بودجه‌ی مناسب که براساس هیچ کتاب، مجموعه فیلم، کامیک بوک یا اسب‌بازی مشهوری نیست. ما با یک تریلر کلاسیک همچون «همسران استپ‌فورد» (۲۰۰۴) و «نمایش ترومن» (۱۹۹۸) روبهرو هستیم که پایان سردرگمی دارد اما خوش‌ساخت است، ترس‌های ناشی از «فرهنگ اینسل» را نقد می‌کند و البته فلورنس پیو را هم دارد، یک ستاره‌ی نوظهور سینمایی با نبوغ ذاتی که در آینده از او بیشتر خواهید شنید.
اما با وجود همه‌ی این استعدادها، تعداد طرفداران این دخترک بازیگر بریتانیایی با پسرک خواننده قابل مقایسه نیست. به عبارت دیگر، سرنوشت آثار غیراقتباسی هالیوودی در دستان یک شرکت‌کننده‌ی سابق برنامه‌ی «ایکس فاکتور» قرار گرفته است. اگر این فیلم شکست بخورد، همان‌طور که «آخرین دوئل» شکست خورد، دیگر کمتر استودیویی حاضر به سرمایه‌گذاری بر روی چنین آثاری خواهد شد. نگران نباش عزیزم؟ اجازه دهید کمی نگران باشیم.
منبع: The Telegraph