مطالعات صورت گرفته نشان می‌دهد که نوزادان زبان را بیشتر، از طریق ریتم و لحن می فهمند تا صداهای دیگر.
از گاردین، دانشمندان دانشگاه کمبریج دریافته‌اند که آواز خواندن در یادگیری زبان به نوزادان بسیار مهم است.
نتایج این مطالعه حاکی از آن است که نوزادان زبان‌ها را از طریق اطلاعات ریتمیک(افزایش و کاهش لحن) همانطور که در قافیه‌ها یا آهنگ‌های مهد کودکی دیده می‌شود، مانند آهنگ الفبا، یاد می‌گیرند.
این تیم در کمبریج همچنین کشف کردند که نوزادان تا حدود ۷ ماهگی شروع به پردازش اطلاعات آوایی(کوچک‌ترین صداهای گفتاری) نمی‌کنند. بنابراین، یافته‌های آنها این دیدگاه را که اطلاعات آوایی کلید یادگیری زبان است، به چالش می‌کشد.
به گفته آنها، این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که اختلال زبان ممکن است با درک ریتم به جای چالش در پردازش اطلاعات آوایی مرتبط باشد. قبلاً تصور می‌شد که نوزادان عناصر صوتی کوچک را یاد می‌گیرند و آنها را با هم جمع می‌کنند تا کلمات بسازند.
بیشتر بخوانید:
پروفسور یوشا گوسوامی، عصب شناس دانشگاه کمبریج که نویسنده این مطالعه است، می‌گوید: «تحقیق ما نشان می‌دهد که صداهای تکی گفتار تا حدود ۷ ماهگی به شکل قابل اطمینانی پردازش نمی‌شوند.
به گفته او، از آن زمان به بعد صداهای گفتاری تکی با سرعت کمی قابل پردازش هستند، آنچنان آهسته که نمی توانند پایه زبان را تشکیل دهند. ما معتقدیم که اطلاعات ریتم گفتار شبیه یک چسب پنهان، توسعه یک سیستم زبانی را با عملکردی خوب پشتیبانی می‌کند.
گوسوامی معتقد است که والدین باید تا حد امکان با نوزادان خود صحبت کنند و آواز بخوانند یا از گفتارهای کودکی مانند آوازهای مهد کودک استفاده کنند.
قبلاً تصور می‌شد که نوزادان عناصر صوتی کوچک را یاد می‌گیرند و آنها را با هم جمع می‌کنند تا کلمات بسازند.
برای پی بردن به واقعیت این موضوع، محققان فعالیت مغز ۵۰ نوزاد را در ۴، ۷ و ۱۱ ماهگی هنگام تماشای ویدئویی از یک معلم دبستان که ۱۸ آواز مهد کودکی را می‌خواند، ثبت کردند.
این تیم از الگوریتم‌های ویژه‌ای برای تفسیر نحوه رمزگذاری این اطلاعات در مغز نوزادان استفاده کرد.
بیشتر بخوانید:
دانشمندان دریافتند که رمزگذاری آوایی در نوزادان به تدریج در سال اول زندگی ظاهر می‌شود و با صداهای دندانی(تولید شده توسط دندان‌های جلویی بالایی) مانند d برای daddy و صداهای بینی(صداهایی که با جریان هوا در طول حفره بینی تولید می‌شود) مانند m برای mummy.
گوسوامی می گوید: «نوزادان می توانند از اطلاعات ریتمیک مانند داربست یا اسکلت برای اضافه کردن اطلاعات آوایی به آن استفاده کنند. برای مثال، آنها ممکن است یاد بگیرند که الگوی ریتم کلمات انگلیسی معمولاً هم ضعیف و هم قوی است، مانند daddyیا mummy»
به گفته او، آنها می‌توانند از این الگوی ریتم استفاده کنند تا حدس بزنند در هنگام گوش دادن به گفتار طبیعی، یک کلمه به کجا ختم می‌شود و کلمه دیگر کجا شروع می‌شود.