سفیر ایالات متحده آمریکا در وین با تکرار ادعاها درباره برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای کشورمان و حمایت از پیش‌نویس قطعنامه غیرسازنده سه کشور اروپایی انگلیس، فرانسه و آلمان علیه ایران در نشست فصلی شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، ادعا کرد که پنجره فرصت برای تغییر مسیر ایران همچنان باز است.
به گزارش همشهری آنلاین، لورا هول‌گیت روز چهارشنبه طی سخنانی در جلسه با موضوع بررسی اجرای موافقتنامه پادمان در ایران، این ادعا را مطرح کرد: آمریکا با توجه به عدم همکاری ایران با آژانس و تعهد ما به اقدام جمعی در حمایت از این سازمان و پیمان منع گسترش سلاح‌های اتمی، از قطعنامه (تروئیکای اروپایی) حمایت می کند. اما، مهم است که قطعنامه ها به یک استراتژی گسترده تر پیوند زده شود.
وی بدون اشاره به خروج کشورش از توافق سال ۹۴ و تداوم نقض قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد مدعی شد: قطعنامه (تروئیکا در شورای حکام) باید گام نخست در راهبردی با هدف دست یافتن به یک راهکار پایدار و موثر برای برنامه هسته‌ای ایران باشد که شامل همکاری کامل با آژانس، به ویژه با نزدیک شدن به اکتبر ۲۰۲۵ است که شورای امنیت سازمان ملل ممکن است در آن بررسی مسئله هسته‌ای ایران ذیل قطعنامه ۲۲۳۱ را مختومه کند.
دیپلمات آمریکایی ادعا کرد: با نزدیک شدن به این مقطع و عدم همکاری کامل ایران با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، ایالات متحده معتقد است که شورای حکام و جامعه بین‌المللی گسترده‌تر از یک گزارش جامع که تمام نگرانی‌های پادمانی باقی‌مانده در ایران را تشریح کند، سود خواهند برد.
هول‌گیت مدعی شد که محتوای این گزارشی در دست ایران است و تهران باید همانطور که آژانس بین المللی انرژی اتمی درخواست کرده است همکاری کند». وی ادعا کرد: ما بار دیگر از ایران می‌خواهیم که تعهداتی را که در بیانیه مشترک با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در مارس ۲۰۲۳ پذیرفته بود، به طور کامل اجرا کند.
دیپلمات آمریکایی با تکرار ادعاهای سیاسی و سیاه‌نمایی درباره پیشرفت‌های اتمی ایران مدعی شد: اگر ایران می‌خواهد همکاری و حسن نیت خود را نشان دهد، باید از فعالیت‌های هسته‌ای تحریک‌آمیز خود عقب‌نشینی کرده و تعهدات پادمانی‌اش را به طور کامل انجام دهد. ما تاکید می کنیم که پنجره فرصت برای اینکه ایران مسیری متفاوت از راهی که در پیش گرفته را انتخاب کند، باز است.
به گزارش ایرنا، ایران پس از امضای برجام در سال ۱۳۹۴ با هدف لغو تحریم‌های ظالمانه، به عنوان کشوری مسئولیت پذیر، تعهدات خود را بدون عیب و نقص اجرا کرد و این مساله در ۱۶ گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی مورد تائید قرار گرفت. اما پس از ورود دونالد ترامپ به کاخ سفید، تحریم‌هایی که به واسطه برجام رفع شده بود، با تصمیم یکجانبه وی برای خروج از این توافق در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷ (۸ می ۲۰۱۸) بازگردانده شد.
جمهوری اسلامی ایران در سال ۲۰۱۸ سازوکار حل اختلاف را در چارچوب کمیسیون مشترک برجام در سطح وزیران امور خارجه اعضای باقی‌مانده در این توافق فعال کرد. در نتیجه این نشست، طرف‌های عضو برجام با صدور بیانیه‌ای، ۱۱ تعهد را برای جبران خسارت‌های اقتصادی ناشی از اقدام یکجانبه آمریکا مطرح کردند.
اما اجرای نامتوازنِ این توافق از یک طرف و فشارهای ناشی از اعمال و تشدید تحریم‌های یکجانبه آمریکا از طرف دیگر، باعث شد تا یکسال پس از خروج آمریکا از برجام، شورای‌عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران تصمیماتی در راستای متوقف کردن گام به گام اجرای اقدامات داوطلبانه تعهدات هسته‌ای با اعطای فرصت‌های ۶۰ روزه به دیپلماسی، اتخاذ کند.
ایران تا یک سال پس از خروج آمریکا از برجام به تمامی تعهداتش ذیل این توافق عمل کرد تا به کشورهای اروپایی که وعده می‌دادند آثار خروج واشنگتن از توافق را جبران می‌کنند، فرصت دهد تا برای تحقق این وعده تلاش کنند اما با توجه به اینکه کشورهای اروپایی به وعده‌هایشان عمل نکرده‌اند، ایران نیز در چند گام تعهداتش ذیل برجام را کاهش داد.
دولت دموکرات جو بایدن پس از روی کار آمدن در ژانویه ۲۰۲۱، اقدام یکجانبه دولت سابق این کشور را برای خروج از توافق ایران و گروه ۱+۵ محکوم کرد اما همچنان سیاست‌های فشار حداکثری دولت دونالد ترامپ را در پیش گرفته است.
در واقع، تجربه نشان داده است که کاخ سفید به رغم ادعای دیپلماسی اراده لازم را برای تصمیم‌گیری در زمینه بازگشت به برجام و جبران سیاست شکست خورده دولت دونالد ترامپ رئیس جمهور سابق آمریکا علیه ایران ندارد.
مذاکرات برای از سرگیری اجرای برجام در هشت دور با حضور نمایندگان گروه ۱+۴، اتحادیه اروپا و ایران در وین برگزار شد. هیات آمریکایی نیز به صورت غیر مستقیم در گفت وگوها حاضر بود اما نتیجه مذاکرات به دلیل عواملی همچون تناقض در رفتار، تعلل در تصمیم‌گیری، زیاده‌خواهی و طرح درخواست‌های جدید از سوی آمریکا معطل ماند.
ایران به عنوان کشوری مسئولیت پذیر همواره اعلام کرده است که برای عقد توافقی پایدار و قابل اتکا که تحریم‌ها را به نحوی تضمین شده رفع کند و موضوعی به عنوان اهرم فشار جهت استفاده علیه ایران در آینده باقی نماند، آمادگی دارد.